«Τα αποτελέσματα της οικονομικής κρίσης, κύριοι, είναι πιο σοβαρά απ’ ό,τι φαίνονται. Όπως διαπιστώνω, η κρίση δεν έχει αλώσει μόνο το οικογενειακό βαλάντιό μας, αλλά έχει αλλοιώσει και τη φαιά εγκεφαλική ουσία μας. Και τούτο διότι αλλιώς δεν μπορώ να εξηγήσω τη φήμη που κυκλοφόρησε για την επικείμενη απόφαση αλλαγής διοικητού της Σχολή Τεχνικών Υπαξιωματικών Αεροπορίας (ΣΤΥΑ) με διοικητή προελεύσεως Σχολής Ικάρων.

Καρκινογένεση, τουτέστι, στον εγκέφαλο των αρμοδίων, με συνακόλουθη τη μεγίστη αναστάτωση χιλιάδων αποφοίτων ΣΤΥΑ για την επιχειρούμενη ανεδαφική αλλαγή του προσώπου της Σχολής και τη συνακόλουθη βλάβη του “υπηρεσιακού συμφέροντος”.

Οι ορθώς σκεπτόμενοι υπηρεσιακοί παράγοντες φρονώ πάντως ότι πρέπει να λάβουν υπόψη τους τα ακόλουθα προτού “θερίσουν ανέμους”.

Είναι γνωστό ότι η ΣΤΥΑ αποτελεί το φυτώριο των τεχνικών της Πολεμικής Αεροπορίας (Π.Α.) σε τεχνικούς και τεχνολόγους. Είναι γνωστό επίσης ότι από ιδρύσεώς της, η ΣΤΥΑ είναι το λίκνο των μονίμων τεχνικών στελεχών της Αεροπορίας […]

Είναι γνωστό ακόμα ότι στη Σχολή ο μαθητής δόκιμος πέρα από την απόκτηση των γνώσεων και της ερμηνείας που απαιτούνται προκειμένου να ανταποκριθεί απόλυτα στα σοβαρά και υπεύθυνα καθήκοντά του, ότι κυρίως αποκτά την απαραίτητη ηθική και επαγγελματική υποδομή, την επαγγελματική αξιοπρέπεια, το ενδιαφέρον και τη διάθεση για επαγγελματική αξιοπρέπεια, το ενδιαφέρον και τη διάθεση για επαγγελματική και ιεραρχική εξέλιξη, το σεβασμό και την προσήλωση στους άγραφους και γραπτούς κανόνες της αξιοκρατίας και κυρίως την αγάπη για το επάγγελμά του.

Προέχουσα θέση άλλωστε μεταξύ των παραμέτρων που συνθέτουν τη διδακτική και ψυχική προετοιμασία του δοκίμου έχει η ψυχολογική του υποδομή για το επάγγελμα που διάλεξε και για τη μελλούμενη εξέλιξή του. Πιστεύω δε […] ότι η σωστή λύση […] στην επαγγελματική αξιοπρέπεια και στη σιγουριά και την επαγγελματική και ιεραρχική του εξέλιξη είναι η εκπαίδευση -κατά το δυνατόν- αλλά -κυρίως- και η Διοίκησή του, να στελεχώνεται από βαθμοφόρους προέλευσης ΣΤΥΑ.

Επισημαίνω δε ειδικότερα την επιβαλλομένη εκ του λόγου τούτου ανάθεση διοίκησης της Σχολής σε αξιωματικό προέλευσης ΣΤΥΑ ο οποίος θα αποτελεί για τους δοκίμους το πρότυπο της ιεραρχικής εξέλιξής τους αλλά και των επιδιώξιμων δυνατοτήτων. […]

Είναι άλλωστε επιβεβλημένη η ανάθεση της Διοίκησης της Σχολής σε αξιωματικό προελεύσεως  ΣΤΥΑ διότι έτσι επιτυχαίνεται καλύτερη και αγαστή συνεργασία διοικητού και λοιπού μονίμου προσωπικού που κατά 95% είναι προελεύσεως ΣΤΥΑ, αλλά και διότι ο προερχόμενος εξ υπαξιωματικών διοικητής αφενός γνωρίζει τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες καλύτερα από οποιοδήποτε άλλης προελεύσεως αξιωματικό, τη νοοτροπία, τα προβλήματα. τα αιτήματα και τις επιδιώξεις του εφέδρου εκπαιδευομένου στη Μονάδα, διότι έζησε σε άμεση επαφή του επί σειρά ετών.

Και ενώ λοιπόν όλα τα δεδομένα, η λογική, η προηγηθείσα εμπειρία, το υπηρεσιακό συμφέρον και η παρούσα Διοίκηση, που υπήρξε αρίστη από κάθε πλευρά, […] εδραίωσαν την αναγκαιότητα διοικητού προέλευσης ΣΤΥΑ στη Σχολή […], παρά ταύτα κυκλοφόρησε η βάσιμη φήμη για παράλογη και ανεγκέφαλη ανάθεση της Διοίκησης σε αξιωματικό προελεύσεως Σχολής Ικάρων.

Δεν έχουμε τίποτα με τους συναδέλφους της ΣΜΑ είναι επαγγελματικά οι φυσικοί προϊστάμενοί μας. Είμαστε οι συνεργάτες τους στο δύσκολο και υπεύθυνο τεχνικό τομέα.

Όμως, πώς να το κάνουμε, δεν κολλάει ως διοικητής της Σχολής, στο λίκνο των τεχνικών και τεχνολόγων της Π.Α., αξιωματικός προελεύσεως της Σχολής Ικάρων για τους λόγους που προανέφερα.

Είναι κάτι σαν ανάθεση διοικητού Σχολής Ικάρων σε άλλης προελεύσεως. Μπορεί κανείς να το διανοηθεί; Επιβάλλετε λοιπόν τάχιστα αναθεώρηση της εσφαλμένης αποφάσεως. Αυτό επιβάλλει πρώτιστα το υπηρεσιακό συμφέρον που πρέπει να πρυτανεύσει σαν υπέρτατο καθήκον σε οιανδήποτε υπηρεσιακή ενέργεια, του οποιουδήποτε αρμοδίου. […] Κάθε δε ενέργεια που παραγνωρίζει και αντιστρατεύεται το υπηρεσιακό συμφέρον είναι παράνομη, απαράδεκτη και ασφαλώς ζημιογόνος για το στράτευμα και κατ’ επέκταση για την πατρίδα, μετ’ ανάλογη δε αξιολόγηση πιθανόν δολιοφθορά, υπονομευτική και εχθρική.

Γεώργιος Εμμανουηλίδης

10ης Σειράς ΣΤΥΑ»

Πηγή : ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ & 13 , ένθετο "ΕΝΣΤΟΛΟΣ"

Οι υπαξιωματικοί κατά τον ίδιο λόγο με τους αξιωματικούς ασκούν ένα «αξίωμα», δηλαδή μια υποχρέωση στην υπηρεσία του Κράτους.

Αυτή η υποχρέωση είναι η πιο ευγενής και σοβαρή, αφού πρόκειται να συντηρήσουν και να υποστηρίξουν τα όπλα του Έθνους κάτω από την επίβλεψη των νόμων της Δημοκρατίας και σύμφωνα με τους κανονισμούς της στρατιωτικής τιμής. Η μεγαλοσύνη καθώς και η δουλειά του στρατιωτικού επαγγέλματος, πηγάζουν από τα ανωτέρω.

Το λειτούργημα του αξιωματικού τον οδηγεί στο να αναλαμβάνει ευθύνες και να παίρνει πρωτοβουλίες. Η αποστολή του υπαξιωματικού είναι να επιβεβαιώνει την εκτέλεση των διαταγών και να επιβλέπει για τη συνοχή του συνόλου.

Αυτά τα δύο λειτουργήματα (υποχρεώσεις) είναι συμπληρωματικά και αδιαχώριστα το ένα από το άλλο. Συνιστούν αυτό που ονομάζουμε «αρχή», που κάνει το Στρατό ένα οργανισμό ουσιαστικά φτιαγμένο για δράση. Αξιωματικοί και Υπαξιωματικοί είναι τόσο κοντά στην άσκηση των υποχρεώσεών τους και τόσο αναμεμιγμένοι στις λειτουργίες τους, ώστε ένα μεγάλο μέρος των πρώτων στρατολογούνται από τους δεύτερους.

Το στράτευμα αυτό το μεγάλο εργοτάξιο στο οποίο έχει ανατεθεί το σοβαρότερο εθνικό έργο, που είναι η διαφύλαξη της εδαφικής ακεραιότητας και της εθνικής μας υπόστασης, αναμφίβολα πρέπει να λειτουργεί με τους κανόνες νομιμότητας, δικαιοσύνης, ισότητας, αμεροληψίας, καλής πίστης, χρηστής Διοίκησης και της προστασίας του δημοσίου συμφέροντος.

Αυτό επιβάλλεται, αφ’ ενός γιατί η δομή και η διαφάνεια του στρατεύματος κάνουν ορατή κάθε παρανομία και κάθε νομοθετική δολιχοδρομία και αφ’ ετέρου γιατί το αίσθημα της αδικίας υποσκάπτει το ηθικό υπόβαθρο, που είναι άκρως αναγκαίο για την ύπαρξη αξιόμαχου προσωπικού, το οποίο χάνει το ήμισυ της μαχητικής του δύναμης πριν ακόμη εμπλακεί στη μάχη όταν λείπει

Η αρχή όμως ιδιαίτερα της ίσης μεταχείρισης και η προστασία όλων των διοικούμενων από διακρίσεις που αποτελεί οικουμενικό δικαίωμα, αναγνωρισθέν από την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, τα σύμφωνα των Ηνωμένων Εθνών για τα ατομικά, τα κοινωνικά και πολιτιστικά δικαιώματα, από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και το Σύνταγμά μας, αποτελεί βάσιμη υποχρέωση των διοικούντων.

Σχετική άλλωστε είναι και η αριθμ. G273/97/26-10-99  απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που επιτάσσει τις διοικήσεις των Ενόπλων Δυνάμεων να τηρούν κατά εικόνα την Αρχή της Ίσης Μεταχείρισης.

Παρά όμως τα άνω επιβαλλόμενα, οι επιρρεπείς σε εξυπηρετήσεις στους έχοντες το «πάνω χέρι» χαρτογιακάδες, νομοθετούν διακριτικές διατάξεις και παρέχουν δυνατότητα διακρίσεων που δημιουργούν πικρία και αγανάκτηση.

Μια ακραία μορφή διακριτικής μεταχείρισης που σπάει κυριολεκτικά κόκαλα, είναι η δυσμενής διακριτικής μισθολογική και συνακόλουθα συνταξιοδοτική μεταχείριση των Σμηνάρχων (Συνταγματαρχών – Πλοιάρχων) που προέρχονται από παραγωγικές Σχολές Υπαξκών σε σχέση με τους Σμήναρχους τους προερχόμενους από παραγωγικές σχολές αξκών, από διαγωνισμό κλπ.

Η ακραία διακριτική μεταχείριση με τον άνω διαχωρισμό τους, νομοθετήθηκε με τις διατάξεις άρθρου 6 παρ. 1 και 2 του Νόμου 2838/2000 του άρθρου 37 παρ. ιβ του Νόμου 3016/2002 και για τους συνταξιούχους εξ αυτών με το άρθρο 8 του Νόμου 3408/2005.

Επισημαίνω ότι η διακριτική μεταχείριση στη μισθολογική και αντίστοιχα συνταξιοδοτική προαγωγή, με διάκριση σε αξκούς προερχόμενους από παραγωγική σχολή αξκών και αξκούς προερχόμενους από παραγωγική Σχολή Υπαξκών, είναι προϊόν αρτηριοσκληρωτικών, ρατσιστικών και μεσαιωνικής νοοτροπίας εγκεφάλων, μη υφιστάμενη από τον πρώτο νόμο μισθολογικής προαγωγής τον 988/79 και τους μεταγενέστερους μέχρι τους προαναφερθέντες που πρωτοτύπησαν.

Το ρατσιστικό άνισης μεταχείρισης κατασκεύασμα είναι γνωστό.

Με την παρ.1στ άρθρου 6 του Νόμου 2838/2000 που είχε εφαρμογή από 1/7/2000 οι Σμήναρχοι Παραγωγικών Σχολών Αξκών, κατόπιν διαγωνισμού κλπ με τη συμπλήρωση 27 ετών λαμβάνουν τον βασικό μισθό Ταξιάρχου και με τη συμπλήρωση 31 ετών τα 2/3 βασικού μισθού Υποπτεράρχου.

Με την παρ. 2 άρθρου 6 του ιδίου Νόμου 2838/2000, οι ευδοκίμως τερματίσαντες Σμήναρχοι, προάγονται μισθολογικά στον αμέσως επόμενο βαθμό από εκείνο με τον οποίο μισθοδοτούνταν με πλήρη βασικό μισθό ένα μήνα πριν την αποστρατεία τους.

Λαμβάνουν δηλαδή σύνταξη με την άνω διάταξη οι αποστρατευθέντες προ του 2000 και οι αποστρατευόμενοι, σύνταξη 2/3 βασικού μισθού Αντιστρατήγου.

Τους Σμήναρχους από παραγωγική σχολή Υπαξκών τους ξέχασαν οι ανεγκέφαλοι μανδαρίνοι, μη προβλεφθείσης κάποιας μισθολογικής προαγωγής, συνταξιοδοτούμενοι με το βασικό μισθό Σμηνάρχου.

Επακολούθησε ο Νόμος 3016/2002 με την παρ. 2 άρθρου 37 του οποίου, αναπροσαρμόστηκαν οι μισθολογικές προαγωγές των αξκών προερχόμενων από τις παραγωγικές σχολές αξκών, κατόπιν διαγωνισμού κλπ.

Με τη παρ. 2στ. άρθρου 37 του άνω νόμου αναπροσαρμόστηκαν οι μισθολογικές προαγωγές των Σμηνάρχων ως ακολούθως.

Σε Σμήναρχους με τη συμπλήρωση 26 ετών ο βασικός μισθός Ταξιάρχου και με τη συμπλήρωση 28 ετών ο βασικός μισθός του Υποστρατήγου.

Οι ευδοκίμως τερματίσαντες την υπηρεσία τους Σμήναρχοι, αποστρατευθέντες προ του 2002 και αποτρατευόμενοι μεταγενέστερα, εκ του συνδυασμού των διατάξεων παρ. 2 άρθρου 6 του Νόμου 2838/2000 και της άνω παρ. 2στ άρθρου 37 του Νόμου 3016/2002 λαμβάνουν σύνταξη Αντιπτεράρχου.

Οι ρατσιστικοί εγκέφαλοι που νομοθέτησαν το Νόμο 3016/2002 θυμήθηκαν ότι υπάρχουν και Σμήναρχοι παραγωγικών σχολών υπαξκών και φρόντισαν να τους ανταμείψουν για την παράλειψη τους με το νόμο 2838/2000 χορηγώντας ένα …… κοκαλάκι με τη διάταξη 3ιβ άρθρου 37 του Νόμου 3016/2002 στους εν ενεργεία και τους συνταξιούχους …… με την προαγωγή τους σε Σμηνάρχους να λαμβάνουν τα 2/3 βασικού μισθού Ταξιάρχου.

Σχετικά επίσης με την εφαρμοζόμενη ίση μεταχείριση στις Ένοπλες Δυνάμεις επισημαίνω ότι ο ανθστής που αποστρατευόμενος προάγεται σε ανθσγό (σημαιοφόρο – ανθυπολοχαγό) λαμβάνει σύνταξη ανθυπασπιστού.

Και εύλογα τα ερωτήματα:

Με ποια προκρούστια λογική ανεγκέφαλοι, δημιουργήσατε ρήγμα στις εξισωτικές δημοκρατικές αρχές με «ρετιρέ» και «υπόγεια» στον ευαίσθητο χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων;

Ποιες δυνάμεις και ποιες σκοπιμότητες καταστρατήγησαν βάναυσα τις Συνταγματικές Αρχές της «Ίσης Μεταχείρισης» των «Ίσων Δικαιωμάτων και Υποχρεώσεων» που σαν καθολικές αρχές δεσμεύουν ιδιαίτερα τους μισθωτούς με τον ίδιο απρόσωπο εργοδότη και δημιούργησαν «πατρικίους και πληβείους» στρατιωτικούς.

Οι Σμήναρχοι παραγωγικών σχολών Υπαξκων δεν ζουν και εργάζονται κάτω από τις ίδιες νομικές και πραγματικές συνθήκες με τους Σμήναρχους Παραγωγικών Σχολών Υπαξκών;

Δεν έχουν τις ίδιες οικογενειακές οικονομικές ανάγκες;

Δεν προσφέρουν περισσότερα έτη ενεργού υπηρεσίας;

Το άρθρο 22 παρ. 1 του Συντάγματος δεν διακελεύει: «…Όλοι οι εργαζόμενοι ανεξάρτητα από φύλο ή άλλη διάκριση, έχουν δικαίωμα ίσης αμοιβής για παρεχόμενη εργασία ίσης αξίας…»;

Η σχολή προέλευσης κύριοι αφορά την ιεραρχική εξέλιξη, τη δομή και τη Διοίκηση και δεν μπορεί να έχει σχέση και μάλιστα δυσανάλογη με το μισθό και τη σύνταξη ομοιοβάθμων αξκών.

Ο βαθμός είναι ενιαίος, δεν προσδιορίζει επίπεδο σπουδών, αλλά είδος εργασίας – καθήκοντα που πρέπει να επιτελούν αυτοί που τον φέρουν και εφόσον τα καθήκοντα δεν διαφέρουν, πρέπει οι φέροντες τον ίδιο βαθμό να έχουν ίση αμοιβή και αποστρατευόμενοι ίδια σύνταξη.

Η κραυγαλέα βέβαια αυτή συνταξιοδοτική διακριτική μεταχείριση εκκρεμεί με έφεση ενδιαφερομένων Σμηνάρχων στο Ελεγκτικό Συνέδριο.

Φρόντισαν βέβαια οι έχοντες το «πάνω χέρι» να αποδυναμώσουν την κραυγαλέα συνταξιοδοτική αδικία, όχι όμως με εξίσωση της σύνταξης, όπως επιβάλετο, αλλά με κατάργηση του βαθμού Σμηνάρχου (Συνταγματάρχου – Πλοιάρχου) για τους προερχόμενους αξκούς από παραγωγικές σχολές υπαξκών (παρ. γ (6) άρθρου 23 Νόμου 3883/2010).

Αιδώς Αργείοι.

Εθνικά επιζήμιοι εγκέφαλοι, βρυκόλακες της ομοψυχίας του στρατεύματος, έπαυσε πλέον η καταξίωση της βλακείας σαν τεκμήριο νομιμότητας και νομιμοφροσύνης;

Το πήρατε χαμπάρι;

Φροντίστε λοιπόν για την αποκατάσταση της αδικίας.

Γιώργος Εμμανουηλίδης

10^η σειρά.

Τι πάθατε κύριοι ;

Τί πάθατε καρεκλοκένταυροι και βαλθήκατε να κατεδαφίσετε το οικοδόμημα της ΣΤΥΑ ;

Το οικοδόμημα που αποτελεί θεμέλιο της Πολεμικής Αεροπορίας μας , πάνω στο οποίο στηρίζονται τα λοιπά στοιχεία της.

Το οικοδόμημα που συγκροτείται από άριστους τεχνολόγους που δίνουν πνοή και ασφάλεια στα αεροσκάφη μας.

Το οικοδόμημα ο σκελετός του οποίου αποτελεί κενοτάφιο των συναδέλφων μας που θυσίασαν την ζωή τους στο καθήκον.

Η διάταξη παρ. 2 άρθρου 91 του Νόμου 3883/2010 διακελεύει:

«2. Για τα στελέχη των ΕΔ που μέχρι την 31.12.2012 συμπληρώνουν είκοσι πέντε (25) έτη πραγματικής στρατιωτικής υπηρεσίας εξακολουθούν να ισχύουν οι διατάξεις των άρθρων 5 έως 10, 11, πλην των παραγράφων 11 και 12 αυτού, 12 έως 14 και 16 έως 22 του ν.2439/1996 (ΦΕΚ 219/Α'). Ειδικά για τους Αξιωματικούς Ραδιοναυτίλων, Τεχνικής Υποστήριξης και Υπηρεσιών Υποστήριξης της ΠΑ που μέχρι την 31.12.2012 συμπληρώνουν είκοσι πέντε (25) έτη πραγματικής στρατιωτικής υπηρεσίας εξακολουθούν να ισχύουν οι διατάξεις της υποπαραγράφου 8δ του άρθρου 3 του ν.2439/1996 (ΦΕΚ 219/Α').»

Με αφορμή την επίσκεψη του Προέδρου και μελών του Σ.Α.Σ στον κ. Α/Γ.Ε.Α , και μετά από την ενημέρωση που είχαμε από τον κ. Πρόεδρο του Συλλόγου μας για τα λεχθέντα κατά την συνάντηση αυτή , αισθάνθηκα την ανάγκη να καταγράψω και να μοιραστώ μαζί σας τους προβληματισμούς μου.

Η επίσκεψη στον κ. Αρχηγό πραγματοποιήθηκε έπειτα από τις φήμες που ήθελαν να αλλάζει (για μία ακόμη φορά!!! ) ο Διοικητής της Σ.Τ.Υ.Α και να τοποθετείται Ταξίαρχος Ιπτάμενος η προερχόμενος εκ της Σ.Μ.Α.