Ιστορικό Σχολής.
Ιστορικό Σχολής
Με τον ιδρυτικό Νόμο 5121/10-7-1921 η Πολεμική Αεροπορία γίνεται ανεξάρτητος κλάδος των Ενόπλων Δυνάμεων.Το γεγονός αυτό οδηγεί την ηγεσία της Αεροπορίας στην ίδρυση της πρώτης Σχολής Τεχνικών Αεροπορίας (ΣΤΑ). Έδρα της ΣΤΑ η Αεροπορική Βάση του Π. Φαλήρου. Εκεί λειτουργεί μέχρι το 1938. Στη συνέχεια λειτουργεί στη Σιβιτανίδειο Σχολή.Οι Τεχνικοί Αξιωματικοί που υπηρετούν στην Αεροπορία προέρχονται από:
Μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η ηγεσία της Αεροπορίας, διαβλέποντας τη ραγδαία εξέλιξη της αεροπορικής τεχνολογίας, αποφασίζει και με τον Α.Ν. 969/1946 «Περί Συγκροτήσεως και Οργανώσεως του Προσωπικού της Ελληνικής Βασιλικής Αεροπορίας (ΕΒΑ)», επανιδρύει τη Σχολή Τεχνικών Αεροπορίας (ΣΤΑ). Έδρα της ΣΤΑ ορίζεται το Αεροδρόμιο Δεκέλειας, με διοικητική υπαγωγή της στα Τεχνικά Εκπαιδευτικά Κέντρα Αεροπορίας (ΤΕΚΑ). Με το Ν.Δ. 596/1948 και τη Γνωμάτευση 434/1948 του Συμβουλίου της Επικρατείας ορίζεται η διαδικασία και τα προσόντα εισαγωγής μαθητών στη ΣΤΑ. Αυτά αποδεικνύονται ύστερα από υγειονομική εξέταση, σε σωματική ικανότητα / αγωγή και γραπτές εξετάσεις. Τα εξεταζόμενα γραπτά μαθήματα είναι:
Ανώτατη βαθμολογία, στα εξεταζόμενα γραπτά μαθήματα, ορίζεται το 200. Η εκπαίδευση στη ΣΤΑ γίνεται σε τρεις εκπαιδευτικές περιόδους των εννέα (9) μηνών η καθεμία. Ήτοι:
Οι απόφοιτοι της ΣΤΑ ονομάζονται σμηνίες «Β» και ύστερα από εξάμηνη ευδόκιμη υπηρεσία σε μονάδες της ΕΒΑ προάγονται σε Σμηνίες. Οι πρώτες εισαγωγικές εξετάσεις υποψηφίων για την εισαγωγή 150 μαθητών στη ΣΤΑ προκηρύσσονται την Άνοιξη του 1948 και γίνονται το Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου στο κτίριο της ΑΣΟΕΕ. Σε αυτές συμμετέχουν όσοι έχουν περάσει στις υγειονομικές εξετάσεις στο ΓΝΕΒΑ (Γενικό Νοσοκομείο Ελληνικής Βασιλικής Αεροπορίας) και στις αθλητικές δοκιμασίες στο Παναθηναϊκό Στάδιο.
Με την υπ’ αριθ. 15.318 Διαταγή του Υπουργείου Αεροπορίας στις 19-1-1949 γίνεται η πρόσκληση για την παρουσίαση στη ΣΤΑ την 2-2-1949 των 162 επιτυχόντων και επιλαχόντων μαθητών – Δοκίμων, οι οποίοι συγκροτούν την 1η Σειρά ΣΤΑ. Η Σχολή (ΣΤΑ) είναι δύναμης Μοίρας με πρώτο Διοικητή Μοίρας τον Επσγό Γρηγόριο Λιώση.
Η στέγαση – στρατωνισμός των Δοκίμων, που γίνεται σε δυο νεόδμητα κτίρια στο ερημικό Δυτικό τμήμα του Αεροδρομίου, είναι προβληματική. Χωρίς θέρμανση, με επάλληλα κρεβάτια, χωρίς κατάλληλους βοηθητικούς χώρους. Η όλη διαβίωση, που συμπληρώνεται με την παραδοσιακή «καραβάνα», το σακίδιο με τα είδη εστιάσεως, με μπαλάσκες και άρβυλα, δεν διαφέρει από αυτή του Σμηνίτη. Μόνο ένα διακριτικό, ο άσσος 1 στον αριστερό βραχίονα – που δείχνει το χρόνο φοίτησης – ξεχωρίζει το Δόκιμο από το Σμηνίτη.
Τη στρατιωτική εκπαίδευση την έχουν αναλάβει τέσσερις έφεδροι Ανθσγοί. Αυτή χαρακτηρίζεται από ένα «μενού» σκληρών καψωνιών. Η απόφαση, μάλιστα, της υπηρεσίας για μια επιπλέον 20ήμερη στρατιωτική εκπαίδευση στην Αεροπορική Βάση του Αράξου, από 6-7-1949, δίνει τη χαριστική βολή στο ήδη κλονισμένο ηθικό των Δοκίμων. Έτσι, πολλοί Δόκιμοι με την υποβολή των παραιτήσεών τους εκδηλώνουν την επιθυμία να επανέλθουν στην ιδιωτική ζωή τους.
Ο μεγάλος αριθμός παραιτήσεων, που στο μεταξύ γίνονται αποδεκτές, οδηγεί μαθηματικά τη Σχολή σε κλείσιμο. Μπροστά σε αυτή την εξέλιξη η ηγεσία της Αεροπορίας, αντικαθιστά το Διοικητή των ΤΕΚΑ. Νέος Διοικητής τοποθετείται ο Σμχος Μηχανικός Δημήτριος Κουντούρης (ο προηγούμενος Διοικητής ήταν ιπτάμενος) και Διευθυντής Σπουδών ο Επσγός Παρασκευάς Θλιβέρης.
Με τον Α.Ν. 1553/1950 η ΣΤΑ μετονομάζεται σε Σ.Τ.Υ.Α. (Σχολή Τεχνικών Υπαξιωματικών Αεροπορίας) και κατατάσσεται στην κατηγορία των Μέσων Τεχνικών Σχολών. Ως βαθμός εξόδου ορίζεται ο Σμηνίας «Β». Με σχετικό Βασιλικό Διάταγμα, σύμφωνα με τις διατάξεις του παραπάνω Α.Ν. 1553/1950, την υπ’ αριθ. 95/1950 απόφαση του Ανωτάτου Συμβουλίου Αέρος και το υπ’ αριθ. 112/1951 Πρακτικό Γνωμοδότησης του Συμβουλίου της Επικρατείας, τα κριτήρια / προσόντα των υποψηφίων για συμμετοχή τους στις γραπτές εισαγωγικές εξετάσεις της ΣΤΥΑ είναι η επιτυχής υγειονομική εξέταση και δοκιμασία σε σωματική ικανότητα / αγωγή. Τα μαθήματα και το μέγιστο της βαθμολογίας σε καθένα από αυτά ορίζονται ως εξής:
Η διάρκεια εκπαίδευσης ορίζεται σε δυο (2) εκπαιδευτικά έτη. Η ορκωμοσία των εισαγομένων θα γίνεται εντός τριμήνου από την είσοδό τους στη Σχολή. Οι διατάξεις του οργανισμού της ΣΤΥΑ (ΦΕΚ 82/21-3-1951, τεύχος Α) έχουν εφαρμογή και για τους ήδη φοιτούντες της 1ης και 2ης Σειράς, που είχαν εισαχθεί στη ΣΤΑ τα έτη 1949 και 1950 αντίστοιχα. Μέχρι να ολοκληρωθεί η έκδοση όλων των σχετικών Διαταγμάτων, του Κανονισμού Λειτουργίας Σχολής κλπ. η φοίτηση της 1ης Σειράς φτάνει στους 29 μήνες. Με την υπ’ αριθ. 15100/14-6-1951 Διαταγή του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, η οποία δημοσιεύεται στο ΦΕΚ 169/15-6-1951, Τεύχος Γ, οι 94 πρώτοι απόφοιτοι της ΣΤΥΑ ονομάζονται Σμηνίες Β. Οι ειδικότητες με τις οποίες αποφοιτούν είναι:
Μετά την τελετή της ορκωμοσίας, ο Αρχηγός της Αεροπορίας Υποπτέραρχος Εμμανουήλ Κελαϊδής αποδίδει στους αποφοίτους τα Πτυχία.
Ακολουθούν οι μεταθέσεις των Σμηνιών σε διάφορες Μονάδες της Αεροπορίας. Το Φθινόπωρο του ίδιου χρόνου αρχίζουν τμηματικές αποστολές των πρώτων αποφοίτων Σμηνιών της ΣΤΥΑ στο Εξωτερικό (ΗΠΑ – Δυτική Γερμανία) για εκπαίδευση στα αεριωθούμενα αεροσκάφη.
Τα δύο πρώτα Τ-33 παραλαμβάνονται στην Αεροπορική Βάση της Ελευσίνας τον Σεπτέμβριο του 1951. Τα πρώτα F-84G παραλαμβάνονται στην ίδια Βάση το Μάρτιο του 1952. Θα πρέπει να επισημανθεί ότι κατά τη φοίτηση των Δοκίμων της 1ης και 2ης Σειράς στη ΣΤΥΑ, η εκπαίδευσή τους έχει γίνει μόνο σε ελικοφόρα αεροσκάφη TIGER MOTH, T-6, HARVARD, SPITFIRE, HELLDIVER & C-47 DACOTA.
Έτσι, με αυτό το ξεκίνημα η 1η Σειρά και με ελάχιστες βελτιώσεις στη διαβίωση οι απόφοιτοι της 2ης Σειράς, μαζί με απόφοιτους των επομένων σειρών, καθώς και παλαιότερους Τεχνικούς Αξ/κούς και Υπαξ/κούς της Σιβιτανιδείου Σχολής, αλλά και τους πρώτους απόφοιτους Αξ/κούς της ΣΜΑ, δέχονται το κύριο βάρος της μετάπτωσης του όπλου από τα ελικοφόρα στα αεριωθούμενα αεροσκάφη.
Στους παραπάνω στηρίζεται η συγκρότηση των πρώτων Πολεμικών Μοιρών της Αεροπορίας.
Πρώτη, η 337Μ των SPITFIRES, γίνεται 337 ΜΔΒ με αεροσκάφη F-84G και μετασταθμεύει το Νοέμβριο του 1952 στην Αεροπορική Βάση Λάρισας. Ακολουθούν η 338 και 339 ΜΔΒ.
Αυτό είναι το ξεκίνημα της σύγχρονης Αεροπορίας. Στις απαιτήσεις του, οι απόφοιτοι της ΣΤΥΑ ανταποκρίνονται με ιδιαίτερη επιτυχία.
Σε τούτο συντελεί και η προσαρμογή που γίνεται στα προγράμματα εκπαίδευσης των Δοκίμων της ΣΤΥΑ.
Με την πάροδο των χρόνων, τόσο η ακαδημαϊκή, όσο και η στρατιωτική εκπαίδευση περνά μέσα από πολλά στάδια προσαρμογής και βελτίωσης. Οι απαιτήσεις της Αεροπορίας και οι εξελίξεις των οπλικών της συστημάτων, αποτελούν το κυρίαρχο κριτήριο προσαρμογής των προγραμμάτων εκπαίδευσης και εμπλουτισμού των ειδικοτήτων που υπάρχουν με νέες.
Έτσι το 1953 προστίθεται η ειδικότητα του Ελεγκτή Αναχαιτίσεων (ΕΑ). Το 1955 η ειδικότητα του Μηχανικού Μεταφορικών Μέσων και Μηχανημάτων (ΜΜΜ&Μ). Το 1957 προστίθενται οι ειδικότητες του Συντηρητή Αεροπορικών Εγκαταστάσεων (ΣΑΕ) και του Μηχανικού RADAR. Αντίθετα, το 1984 κρίνεται ότι η ειδικότητα του Γενικού Επισκευαστή Οργάνων (ΓΕΟ) δεν είναι απαραίτητη ως ξεχωριστή ειδικότητα και καταργείται.
Η πολιτική περιβολή στους Υπαξιωματικούς απαγορεύεται, εντός και εκτός μονάδας. Η απαγόρευση ισχύει μέχρι το 1955.
Το διδακτικό προσωπικό επιλέγεται με αυστηρότερα κριτήρια. Τούτο προέρχεται από καθηγητές ανώτατης και ανώτερης εκπαίδευσης, καθώς και από Αξιωματικούς εκπαιδευτές (για τα μαθήματα ειδικότητας). Τα εποπτικά μέσα και τα εργαστήρια εκσυγχρονίζονται και συμπληρώνονται, ώστε η μάθηση να γίνεται και ταχύτερη, αλλά και να καλύπτει τις απαιτήσεις των εξελίξεων της αεροπορικής τεχνολογίας.
Απτή απόδειξη για το επίπεδο σπουδών της ΣΤΥΑ είναι το γεγονός ότι μέχρι το 1959 οι απόφοιτοι της Σχολής μπορούν να εγγράφονται και να παρακολουθούν το 4ο έτος σπουδών του Μικρού Πολυτεχνείου (Προσαρτημένες Σχολές του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Ανώτερης Εκπαίδευσης).
Δυστυχώς οι σκοπιμότητες, αλλά και η αδικαιολόγητη αδράνεια της υπηρεσίας, κατά την αναδιάρθρωση των Σχολών του Υπουργείου Παιδείας, που μεσολάβησε, αποστερούν πλέον τους αποφοίτους ΣΤΥΑ του πλεονεκτήματος, που μέχρι τότε ίσχυε, για ανώτερες σπουδές.
Από το 1957 μέχρι το 1987, οι ειδικότητες του Μηχανικού Τηλεπικοινωνιών και του Μηχανικού RADAR λειτουργούν εκτός των εγκαταστάσεων της Σχολής, στις εγκαταστάσεις της Αεροπορικής Βάσης του Καβουρίου (128 ΣΕΤΗ). Έτσι οι προνομιούχοι Δόκιμοι των αντίστοιχων ειδικοτήτων από την 8η Σειρά μέχρι και την 37η Σειρά, αφού πάρουν τη βασική και κοινή ακαδημαϊκή εκπαίδευση στις εγκαταστάσεις της ΣΤΥΑ, στη συνέχεια ολοκληρώνουν την εκπαίδευσή τους στο Καβούρι.
Η ΣΤΥΑ μέχρι το 1990 υπάγεται Διοικητικά στην 31ΔΑΕ, όπου υπάγεται και η 123ΠΤΕ, της οποίας η ΣΤΥΑ είναι οργανική δύναμη – Μοίρα. Την 25-1-90, η ΣΤΥΑ γίνεται ανεξάρτητη Μονάδα, ισότιμη Σμηναρχίας και υπάγεται στη ΔΑΥ. Από το Σεπτέμβριο του 1993 η ΣΤΥΑ υπάγεται στη Διοίκηση Αεροπορικής Εκπαίδευσης (ΔΑΕ). Ο παραδοσιακός τρόπος εισαγωγής μαθητών με εξετάσεις από ειδική εξεταστική επιτροπή του ΓΕΑ ισχύει μέχρι και το 1991. Από το 1992, η εισαγωγή μαθητών εντάσσεται στην Α’ Δέσμη (Ανώτερη Εκπαίδευση) του συστήματος των Γενικών Εξετάσεων του Υπουργείου Παιδείας. Οι υποψήφιοι υπόκεινται, σε μεταγενέστερη φάση, σε πρόσθετες προκαταρκτικές εξετάσεις / δοκιμασίες (ψυχομετρικές, δοκιμασίες, ιατρικές εξετάσεις και αθλητικές δοκιμασίες) από ειδική στρατιωτική επιτροπή της Αεροπορίας (ΔΑΕ). Από το 1996 στη ΣΤΥ εισάγονται και γυναίκες. Έτσι δίνεται ένα καινούργιο χρώμα. Ένα άρωμα, στο ανδροκρατούμενο, ως τότε, περιβάλλον της Σχολής.
Εξαιτίας των καταστρεπτικών σεισμών της 7ης Σεπτεμβρίου 1999 στην περιοχή της Πάρνηθας , την 15η Σεπτεμβρίου 1999 η Σχολή μετεγκαταστάθηκε στην Αεροπορική Βάση Καβουρίου.
Με το Ν.2913/01 , άρθρο 19, παρ.5 η Σχολή - μαζί και οι αντίστοιχες σχολές των άλλων δύο όπλων – εντάσσεται στην Ανώτερη βαθμίδα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Η επιλογή των μαθητών συνεχίζει να γίνεται με το σύστημα των Γενικών Εξετάσεων του ΥΠ.Ε.Π.Θ για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Οι σχολές αυτές αποκαλούνται έκτοτε Ανώτερες Στρατιωτικές Σχολές Υπαξιωματικών (Α.Σ.Σ.Υ) και έτσι απεικονίζονται στα πτυχία που αποδίδουν.
Από το 2002 ενοποιούνται οι ειδικότητες του Μηχανικού Τηλεπικοινωνιών και Μηχανικού RADAR στην ειδικότητα του Μηχανικού Τηλεπικοινωνιών – Ηλεκτρονικών .
Μετά από 10 χρόνια απομάκρυνσης της Σχολής από την ιστορική της έδρα , τον Φεβρουάριο του 2009 επανέρχεται στην Αεροπορική Βάση της Δεκελείας . Είναι συμπτωματικά η χρονιά που η Σχολή συμπληρώνει 60 χρόνια αδιάλειπτης προσφοράς ανεκτίμητης σημασίας έργου στην Π.Α.
Οι απόφοιτοι της ΣΤΥΑ από την πρώτη στιγμή που βρίσκονται σε Μονάδα της Αεροπορίας αντιλαμβάνονται το μέγεθος της αποστολής τους και με προσεκτικά βήματα προχωρούν στο δρόμο της καταξίωσής τους. Ζουν σε ένα άλλο, αληθινό κόσμο.
Τώρα αντιλαμβάνονται το σκοπό όσων έζησαν στη Σχολή. Τώρα όλοι μαζί αντιμετωπίζουν κοινές αγωνίες. Βιώνουν τα ίδια προβλήματα. Κουράζονται, κρυώνουν, ζεσταίνονται, ιδρώνουν όλοι το ίδιο. Οι δοκιμασίες δεν είναι ικανές να τους σταματήσουν, να τους εμποδίσουν να τηρήσουν τον όρκο τους, να επιτύχουν τους στόχους τους, να ατσαλώσουν την αιχμή του δόρατος της Πατρίδας, την Π.Α., να τιμήσουν και να δοξάσουν την Ελλάδα.
Τα βιώματα αυτά τους κάνουν να αφομοιώνουν με καταπληκτική άνεση τις εξελίξεις της Αεροπορικής Τεχνολογίας. Με την ίδια άνεση αντιμετωπίζουν το TIGER MOTH και το F-16 ή το Μ-2000.
Όλοι έχουν γαλουχηθεί στη ΣΤΥΑ με ιδανικά, με αξίες, τα οποία ορκίστηκαν να υπηρετούν. Και πάντα τηρούν τον όρκο τους.
Συμμετέχουν σε ειρηνευτικές αποστολές του ΟΗΕ και παρασημοφορούνται για το θάρρος και την προσφορά τους (ΚΟΓΚΟ, ΚΟΡΕΑ κ.α.).
Παίρνουν μέρος σε εθνικές πολεμικές επιχειρήσεις. Την επιχείρηση στην Κύπρο (Ιούλιος 1974 με Α/φη NORATLAS) o διεθνής τύπος την ονόμασε επιχείρηση αυτοκτονίας.
Παρά την τόση προσφορά τους, οι απόφοιτοι της ΣΤΥΑ δεν είναι και λίγες οι φορές που νοιώθουν την αδικία, την εγκατάλειψη. Η μεταχείρισή τους, η αναγνώριση της προσφοράς τους, η θολή σταδιοδρομία τους, τους δημιουργούν πικρίες και προβλήματα.
Το 1968 προστίθεται ο βαθμός του Ανθυπασπιστή μεταξύ των βαθμών του Αρχισμηνία και του Ανθυποσμηναγού. Είναι για την ορθολογικότερη διαμόρφωση της ιεραρχίας ή είναι μια περίτρανη προσχηματική ενέργεια, για την εξυπηρέτηση άλλων σχεδιασμών, αφού τούτο περιορίζει – ανατρέπει το ύψος της οροφής των αποφοίτων της ΣΤΥΑ, που είναι ο βαθμός του Σμηνάρχου;
Τα γεγονότα που έκτοτε ακολουθούν , κατατείνουν περισσότερο προς τη δεύτερη εκδοχή. Ότι είναι μία προσχηματική ενέργεια για εξυπηρέτηση άλλων σχεδιασμών. Και τούτο ενισχύεται από σχετικές μεταγενέστερες προσπάθειες.
Συγκεκριμένα το 1974 καταστρώνεται σχέδιο νόμου το οποίο ομάδα Αξιωματικών του Γ.Ε.Α. το περιφέρει στις κύριες Μονάδες της Π.Α. και σε γενικές συγκεντρώσεις των Μονάδων επιχειρεί να πείσει τους αποφοίτους Σ.Τ.Υ.Α. ότι με το κύριο κριτήριο την οικονομική αναβάθμιση όσων είχαν τελματωθεί σε ένα σκοτεινό εξελικτικό μέλλον (13 και πλέον χρόνια στο βαθμό του Ανθυπασπιστή) να μπορούν να εξελίσσονται μέχρι τον βαθμό του Ανθυπασπιστή , τεσσάρων διαβαθμίσεων , Α, Β, Γ, Δ. Επειδή , όπως ήταν φυσικό υπήρξαν και έντονοι αντίλογοι από ενδιαφερόμενους , κάποιοι από αυτούς , με την πρώτη ευκαιρία βρέθηκαν εκτός όπλου και κάποιοι προήχθησαν κατ’ αρχαιότητα.
Το επόμενο εγχείρημα ήταν το 1987 όταν στο Σ.Α.Γ.Ε. τέθηκε για συζήτηση Σχέδιο Νόμου με το οποίο οι απόφοιτοι των Σχολών Υπαξιωματικών και εν προκειμένω της Π.Α. θα εξελίσσονταν μέχρι το βαθμό του Επισμηναγού . Με αποφασιστική παρέμβαση του τότε Α/Γ.Ε.Α. απετράπη η αποδοχή του.
Νέα προσπάθεια γίνεται το 1997 με Σχέδιο Νόμου προβλέπεται η ίδρυση Σχολής δύο επιπέδων. Η Ανώτερη στην οποία θα εισάγονται απόφοιτοι Τ.Ε.Ι. και θα εξελίσσονται μέχρι τον βαθμό του Αντισμηνάρχου και η Κατώτερη στην οποία θα εισάγονταν απόφοιτοι Λυκείου που θα εξελίσσονταν μέχρι τον βαθμό του Ανθυπασπιστή. Και πάλι η αποφασιστική παρέμβαση του τότε Α/Γ.Ε.Α. απέτρεψε την έγκριση του.
Η επόμενη και πλέον μεθοδευμένη γίνεται το 2007. Με Προσχέδιο προβλέπεται για τις Ανώτερες Στρατιωτικές Σχολές Υπαξιωματικών (Α.Σ.Σ.Υ) ότι για να προαχθούν οι Ανθυπασπιστές θα πρέπει να επιτύχουν σε προαγωγικές εξετάσεις (αγνώστου περιεχομένου και χωρίς συνεκτίμηση των μέχρι τότε άλλων αξιολογικών στοιχειών). Όσοι επιτυγχάνουν θα καλύπτουν όσες θέσεις Ανθυποσμηναγών έχει ανάγκη η υπηρεσία και θα εξελίσσονται μέχρι τον βαθμό του Επισμηναγού. Τούτο λόγω των υπερβολών του επαναδιατυπώθηκε με πρόβλεψη προαγωγής των Ανθυπασπιστών και πάλι με προαγωγικές εξετάσεις. Όσοι θα επιτύγχαναν και με την δεύτερη προσπάθεια θα εξελίσσονταν μέχρι τον βαθμό του Αντισμηνάρχου . Οι υπόλοιποι στα 26 χρόνια υπηρεσίας θα προάγονταν στο βαθμό του Ανθυποσμηναγού και θα εξελίσσονταν το μέγιστο μέχρι το βαθμό του Σμηναγού . Και στις δύο περιπτώσεις είναι καθαρή υποβάθμιση για τις Σχολές της Π.Α. , οι οποίες με τις αντίστοιχες σχολές των δύο άλλων όπλων έχουν καταληκτικό βαθμό Σμηνάρχου , έναντι Αντισυνταγματάρχου και Αντιπλοιάρχου του Σ.Ξ και Π.Ν , αντίστοιχα (Ν.2439/96) . Από το ΥΠ.ΕΘ.Α δίνεται η πληροφορία ότι αφού τα κόμματα , που τους έχει δοθεί για διαβούλευση , δεν υπέβαλαν προτάσεις επί του δεύτερου σχεδίου , αυτό θεωρείται ότι ουσιαστικά έχει αποσυρθεί.
Δυστυχώς αυτή η αντίληψη και λειτουργία, δεν βλάπτει μόνο τους απόφοιτους της ΣΤΥΑ. Έχει οδηγήσει όλους τους αποφοίτους των παραγωγικών Σχολών να κυκλοφορούν στην ευρύτερη κοινωνία χωρίς «ταυτότητα» Παιδείας και γνώσεων. Κανένας δεν αναγνωρίζει κανένα πτυχίο Στρατιωτικής Σχολής. Κανένα δεν έχει ισοτιμία με κάποιο επίπεδο σπουδών του Υπουργείου Παιδείας.
Αντί, λοιπόν, να εστιαστεί η προσοχή στην κατεύθυνση της προσαρμογής της στρατιωτικής εκπαίδευσης σε Ανώτατα και Ανώτερα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα , αντίστοιχα του Εθνικού Συστήματος Παιδείας , χάνεται ο χρόνος με σχεδιασμούς , οι οποίοι και διαιωνίζουν την ανυπαρξία Εθνικής Εκπαιδευτικής ταυτότητας για τους αποφοίτους Στρατιωτικών Σχολών και θέτουν υπό αμφισβήτηση την αξιοπιστία της παρεχόμενης εκπαίδευσης από τα Στρατιωτικά Σχολεία.
Όλα αυτά είναι ευνόητο ότι επηρεάζουν την εξέλιξη και το κύρος του προσωπικού της στην ευρύτερη κοινωνία. Αντίθετα, αν στα κέντρα λήψης αποφάσεων επικρατούσε πάντοτε Τεχνοκρατική αντίληψη και λειτουργία, τότε η παρουσία, η γνώση και η πείρα των αποφοίτων της ΣΤΥΑ θα ήταν αστείρευτη δεξαμενή για την Πολεμική Αεροπορία. Θα προλαμβάνονταν, ίσως, τα αδιέξοδα και οι πικρίες, με ό, τι θετικά για την Π.Α τούτο συνεπάγεται.
Παρόλα αυτά οι απόφοιτοι της ΣΤΥΑ προσπαθούν και αγωνίζονται με κάθε θεμιτό και υπηρεσιακό τρόπο να πείσουν ότι πρέπει να σταματήσει η άδικη και επιζήμια για την ΠΑ μεταχείρισή τους και να αναβαθμιστεί το επίπεδο των σπουδών τους.
Μέσα από τα Σχολεία, Κέντρα και Σεμινάρια επιμόρφωσης (Εσωτερικού ή Εξωτερικού) βελτιώνουν την επαγγελματική και γενικότερη παιδεία τους. Η πλειονότητα των αποφοίτων της ΣΤΥΑ, κατά κύριο λόγο, φοιτά σε Σχολεία της Αεροπορίας, όπως ΚΕΜ, ΚΕΕΕ, ΣΕΑΓ, ΣΚΕΑ, ΜΑΙNTENANCE COURCE και άλλα σχολεία του εξωτερικού (ΗΠΑ, ΓΕΡΜΑΝΙΑ, ΓΑΛΛΙΑ), ανάλογα με τις απαιτήσεις εκσυγχρονισμού του οπλοστασίου της Π.Α.
Οι απόφοιτοι της ΣΤΥΑ στέκονται στο ύψος των περιστάσεων. Πολλοί διακρίνονται. Τόσο στο Εσωτερικό, όσο και στο Εξωτερικό. Εξυψώνουν το γόητρο της Αεροπορίας και τιμούν την Ελλάδα, όταν σε ειδικές τελετές και με φόντο την Ελληνική σημαία τους αποδίδονται ειδικές διακρίσεις / βραβεύσεις από ανώτατους ή ανώτερους ξένους Αξιωματικούς.
Πολλοί από αυτούς, μη βλέποντας κάποιο φως στο τούνελ της σταδιοδρομίας τους, τολμούν να γίνουν «παραβάτες». Δίνουν με επιτυχία εξετάσεις σε Σχολές Αξιωματικών, όπου σταδιοδρομούν και διαπρέπουν, εξελισσόμενοι μέχρι και το βαθμό του Στρατηγού. Μερικοί επιλέγουν τον πιο σκληρό στίβο της ελεύθερης επιχειρηματικής πρωτοβουλίας, άλλους Οργανισμούς (Υ.Π.Α., Ο.Α., ΔΕΗ, ΟΤΕ κ.α.), ακόμη και στο Εξωτερικό, όπου διαπρέπουν.
Απόφοιτοι της ΣΤΥΑ συντελούν στην εδραίωση και επέκταση της Ολυμπιακής Αεροπορίας στις πέντε Ηπείρους. Στις πλάτες και στις γνώσεις αποφοίτων της ΣΤΥΑ στηρίζεται για να οργανωθεί και να επεκτείνει διεθνώς τις δραστηριότητές της η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία (ΕΑΒ). Οι απόφοιτοι της ΣΤΥΑ είναι εκείνοι που εμπνέουν την εμπιστοσύνη και την αξιοπιστία σε δεκάδες ξένους, για να γίνουν πελάτες της.
Οι απόφοιτοι της ΣΤΥΑ δεν διακρίνονται μόνο στον επαγγελματικό τους στίβο. Πολλοί είναι εκείνοι που ξεχωρίζουν στα Γράμματα και στις Τέχνες. Η γλαφυρότητα του πεζού τους λόγου συνεπαίρνει, εντυπωσιάζει. Η ευαισθησία και τα μηνύματα των στοίχων τους είναι δροσερή αύρα στην ερημωμένη από αξίες και ιδανικά εποχή που ζούμε.
Τα χρώματα και η ζωντάνια των θεμάτων των πινάκων τους σε προσκαλούν και προκαλούν να τους χαϊδέψεις και να τους χαζεύεις και να μιλάς ατέλειωτες ώρες μαζί τους.
Και εδώ, όμως, μόνοι. Τολμούν. Απελευθερώνουν τη σκέψη τους, τη φαντασία τους, τα όνειρά τους, έξω από το συρματόπλεγμα του στρατοπέδου. Και δημιουργούν. Ευτυχώς, όμως, τους αναγνωρίζουν, τους αναδεικνύουν οι γηγενείς του χώρου των Γραμμάτων και των Τεχνών. Και μάλιστα τους εκλέγουν στην κεφαλή των κοινωνιών τους, για να τους οδηγήσουν σε νέες επιτυχίες!!!
Η ΣΤΥΑ δεν έχει δημιουργήσει μόνο το Τεχνικό υπόβαθρο της Π.Α. της χώρας μας.
Στις εγκαταστάσεις της έχουν, κατά καιρούς, σπουδάσει και μεταφέρει στις χώρες τους το όνομα της ΣΤΥΑ και την ποιότητα της εκπαίδευσης της Σχολής σπουδαστές από τις παρακάτω 16 ξένες χώρες.
ΚΥΠΡΟΣ – ΓΚΑΜΠΟΝ – ΕΡΥΘΡΑΙΑ – ΖΑΜΠΙΑ – ΖΑΪΡ – ΖΙΜΠΑΜΠΟΥΕ ΙΟΡΔΑΝΙΑ – ΚΑΜΕΡΟΥΝ – ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΑΦΡΙΚΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ – ΛΙΒΥΗ – ΜΠΟΥΡΟΥΝΤΙ – ΟΥΓΚΑΝΤΑ – ΡΟΥΑΝΤΑ – ΣΕΝΕΓΑΛΗ – ΣΟΥΔΑΝ – ΣΥΡΙΑ.
Όλα αυτά καταδεικνύουν ότι η ΣΤΥΑ είναι ένα ιδιαίτερα πολύτιμο φυτώριο, που μέχρι σήμερα έχει αποδώσει πάνω απο 12000 επαγγελματίες, ενώ βρίσκονται υπό εκπαίδευση οι Δόκιμοι που φοιτούν με την 66η και την 67η Σειρά. Η ΣΤΥΑ είναι ανεξάρτητη Μονάδα της ΠΑ (ισότιμη με Σμηναρχία) και υπάγεται στη Διοίκηση Αεροπορικής Εκπαίδευσης (ΔΑΕ)
Η οργάνωση και λειτουργία της ΣΤΥΑ διέπεται από τον Κανονισμό της Πολεμικής Αεροπορίας ΚΠΑ / Β-21 / Ιανουάριος 1990 που δημοσιεύθηκε στο Φ.Ε.Κ. υπ’αρθμ.36, της 25-1-90 (τεύχος δεύτερο), όπως τροποποιήθηκε με το ΦΕΚ 699/ 24-4-15 (τριετής φοίτηση).