«Πρέπει να προτρέπουμε διαρκώς τους Αξιωματικούς, και ιδιαίτερα αυτούς που κατέχουν καίριες διοικητικές θέσεις, να διευρύνουν το φάσμα των γνώσεών τους. Τίποτα δεν έχει πιο καταστροφική επίδραση στην ποιότητα του Στρατεύματος από έναν πυρήνα στενόμυαλων και άκαμπτων Διοικητών. Οι μορφωμένοι και φωτισμένοι Διοικητές δημιουργούν στρατιώτες εξίσου φωτισμένους και διψασμένους για γνώση, στρατιώτες που κατανοούν σε βάθος γιατί στρατολογήθηκαν και για ποιο λόγο πρέπει να πολεμήσουν». 

Ισραηλινός Στρατηγός Γιγκάλ Αλόν

Μέσα από τις φιλόξενες σελίδες της εφημερίδας «Τα Νέα του Σ.Α.Σ.», στο μέτρο που μου αναλογεί, φιλοδοξώ ευγενώς να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου με τους αξιότιμους αναγνώστες της υπόψη έγκριτης και έγκυρης εφημερίδας, σχετικά με το πώς πρέπει να είναι ο σημερινός Έλληνας Αξιωματικός.
Το διερώτημα αυτό, θυμίζει την παιδική μου ηλικία, όταν ο πατέρας μου (Αξιωματικός εν ενεργεία τότε - Ιπτάμενος της Πολεμικής Αεροπορίας) κάθε λίγο και λιγάκι μου έλεγε ότι «πηγαίνω σε ένα Σχολείο και σύντομα θα επιστρέψω». Εγώ με τον μικρότερο αδερφό μου δικαιολογημένα αναρωτιόμασταν, εκείνη την εποχή, αν «οι μεγάλοι συνεχίζουν ακόμα να πηγαίνουν Σχολείο». Στην εύλογη αυτή απορία, ο πατέρας μας, διά του παραδείγματος, μας καταστούσε γνωστό ότι η επιμόρφωση στον επαγγελματικό τομέα και όχι μόνο, είναι μία ακολουθία χωρίς τέλος και συνάμα αποτελεί υποχρέωση και δικαίωμα κάθε Αξιωματικού.
Την διά βίου αυτή επιμόρφωση, Αξιωματικός ων, άρχισα κι εγώ εν τοις πράγμασι να βιώνω, από την αποφοίτησή μου από τη Σχολή Ικάρων και εφεξής, ατενίζοντας με ευγενή φιλοδοξία να παρακολουθώ τις επαγγελματικές εξελίξεις και να είμαι πάντοτε ενήμερος για τα δρώμενα στο παγκόσμιο, ευρωπαϊκό και εγγύς περιβάλλον, έχοντας προς τούτοις αποφοιτήσει κατά καιρούς από ποικίλα επιμορφωτικά Σχολεία, όπως είναι και η τωρινή μου φοίτηση στο ανώτατο στρατιωτικό εκπαιδευτικό ίδρυμα της χώρας (ΣΕΘΑ / Σχολή Εθνικής Άμυνας), που σφραγίζουν ομού την ανάγκη συνεχούς αναβάθμισης και διεύρυνσης της ατομικής επιμόρφωσης.
Ωστόσο, επειδή το όλο θέμα προβάλει πολύ ευρύ, γι' αυτό και θα περιοριστώ να αναφερθώ, διττώς και εν συντομία, στον Αξιωματικό ως Επιστήμονα σήμερα, καθώς και στον Αξιωματικό ως Ηγέτη και Πολλαπλασιαστή Ισχύος των Ενόπλων Δυνάμεων.
Ξεκινώντας από το πρώτο, δύναται να ειπωθεί ότι το απαιτούμενο γνωστικό υπόβαθρο του Αξιωματικού, ιδίως σήμερα, εκπορεύεται από βασικούς παράγοντες, όπως είναι οι σύγχρονες απειλές και νέες προκλήσεις, οι συνεχείς εξελίξεις των οπλικών μέσων και συστημάτων, οι αλλαγές στον τρόπο διεξαγωγής του πολέμου, η εκτεταμένη χρήση της πληροφορικής στη σχεδίαση και την προπαρασκευή διεξαγωγής των πολεμικών επιχειρήσεων, καθώς και η αυξανομένη χρήση της αυτοματοποίησης, η οποία τελευταίως έχει συμβάλλει σημαντικά στην ανάπτυξη της στρατιωτικής επιστήμης και της στρατηγικής σκέψης, που συλλήβδην προσδίδουν μία πρόσθετη δυναμική στον κάθε Αξιωματικό. Έτσι προβάλει επιτακτική η ανάγκη ο σημερινός Αξιωματικός να διαθέτει σύγχρονες γνώσεις και δεξιότητες, προκειμένου να δύναται να ανταπεξέλθει στις νέες προκλήσεις της εποχής και στην αφομοίωση της τεχνολογίας που εξελίσσεται ραγδαία, ώστε να ολοκληρώσει επιτυχώς σύνθετες και ανόμοιες αποστολές, που παλιά δεν υπήρχαν.
Ακολούθως δε, και με δεδομένο ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις αποτελούν τον κυριότερο παράγοντα ισχύος της χώρας, ο Αξιωματικός του σήμερα, συστρατεύοντας υψηλό βαθμό προσωπικής και συλλογικής δέσμευσης, ανθρωπισμό, ενθουσιασμό, ενσυνείδητη πειθαρχία, τόλμη, ακεραιότητα χαρακτήρα, αυτοπεποίθηση, ανάληψη πρωτοβουλιών όπου απαιτείται, καθώς και ψυχικές και σωματικές δυνάμεις, θα αποτελέσει τον σύγχρονο Ηγέτη, άρα και Πολλαπλασιαστή Ισχύος του Στρατεύματος, τοποθετώντας τις ανάγκες του Έθνους πάνω από τις δικές του, για αυτό και ατενίζει ευγενώς από την Πολιτεία και την κοινωνία, ανάλογη μεταχείριση και τον πρέποντα σεβασμό.
Τέλος, μένοντας με την πεποίθηση ότι άγγιξα το όλο θέμα, συμπερασματικά επισημαίνεται η ανάγκη αναβάθμισης του ρόλου του σημερινού Έλληνα Αξιωματικού μέσα στον χώρο του και στην κοινωνία, καθώς και της υψηλής επαγγελματικής - επιμορφωτικής κατάρτισης και απόδοσής του, ιδίως σήμερα, αλλά και κατά την διάρκεια των επόμενων ετών, όπου προμηνύεται «σταθερή αστάθεια» στο περιφερειακό ρευστό περιβάλλον, κατέχοντας η χώρα μας μία δύσκολη γεωπολιτική θέση, περιστοιχιζόμενη από εστίες πολυειδών εντάσεων, συγκρούσεων, θρησκευτικών φανατισμών και ενεργειακών ανταγωνισμών. Επίσης, είναι έντονο και το αίσθημα ανησυχίας της διεθνούς κοινότητας ως προς τις ασύμμετρες απειλές, οι οποίες προέρχονται από μη οργανωμένους στρατούς και ευρίσκονται σε διαρκή μετεξέλιξη, χωρίς πάντα πρόβλεψη στον τρόπο εκδήλωσής τους (τρομοκρατικές ενέργειες κάθε τύπου, διασπορά όπλων μαζικής καταστροφής, διεθνικό οργανωμένο έγκλημα, λαθρομετανάστευση, κυβερνοεπιθέσεις - επιθέσεις πληροφοριακού πολέμου). Ωστόσο, η Ελλάδα, παρά την οικονομική ύφεση που διέρχεται, προβάλει ως μία «όαση ασφάλειας» στην ευρύτερη περιοχή και για να συνεχίζει να παραμένει έτσι, οφείλει να επαγρυπνεί με την αρωγή του υψηλού επιπέδου του αξιόμαχου όλων των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων.

Σμήναρχος (Ι) Αθανάσιος Μπινιάρης
Σπουδαστής 66ης Ε.Σ. ΣΕΘΑ - Μάιος 2014