Ήταν σαν ένα όνειρο! Ξεχώριζε για τη σοβαρότητα, τη μεθοδικότητα, την οργάνωση, την ποιότητα εργασίας του, την επικοινωνία, τη σεμνότητα, την αμοιβαιότητα, το χιούμορ, τον καλό του λόγο, την αναγνωρισιμότητα ως άριστου υπαλλήλου της Εταιρείας. Παράδειγμα προς μίμηση!

Όμως, όταν, σύντομα οι υποσχέσεις της ΠΑ ανατράπηκαν, το όνειρο έγινε εφιάλτης. Τότε αρχίσαμε να ψαχνόμαστε, γιατί αργά καταλάβαμε ότι είχαμε πέσει σε παγίδα!! Ο Γιώργος νηφάλιος. Ωστόσο, οι νέες υποσχέσεις ΠΑ και ΕΑΒ, τον κάνουν περισσότερο ανήσυχο. Όμως, δεν ξεχνά και αυτός ότι τελικά έχουμε αναλάβει σοβαρή αποστολή Εθνικής σπουδαιότητας!  

Μετά το δυσάρεστο εργασιακό κλίμα που άρχισε να διαμορφώνεται στην ΕΑΒ, κρίνει και αυτός ότι πρέπει να οργανωθούμε για να αποδείξουμε ότι είμαστε συνειδητοί υπάλληλοι και όχι ¨χούντα¨ και άλλα τέτοια που μας ¨κόλλησαν¨ με την ανοχή των Διοικήσεων και όχι μόνον!.

Αρχικά ιδρύσαμε, μαζί και με συναδέλφους της Ολυμπιακής Αεροπορίας, το Σύνδεσμο Αποστράτων Τεχνικών Πολεμικής Αεροπορίας που με τις πρώτες αρχαιρεσίες έγινε Σύλλογος Αποφοίτων ΣΤΥΑ (Σ.Α.Σ).

Από τότε ο Γιώργος εξέλαβε αυτό το χώρο σαν σπίτι του. Του ανατέθηκαν τα καθήκοντα του Ταμία. Θέση ευαίσθητη και απαιτητική. Καθημερινά παρών. Είχε πολλές φορές καταλήξει να απαντά και σε τηλεφωνικές κλήσεις για θέματα αρμοδιότητας Γραμματέα, ενίοτε και Πρόεδρου, όταν εκείνοι δεν είχαν ακόμη προσέλθει. Γινόταν και μάστορας για διάφορες εργασίες βελτίωσης των γραφείων. Ακόμη και καθαριστής των χώρων. Ήθελε να είναι τα πάντα εντάξει. Ακόμη και εργασίες ελαιοχρωματισμού χωρίς να έχει ζητήσει βοήθεια. Τα πάντα όλα, εκείνος! Να μην στενοχωρήσει κάποιον. Περήφανος για όσα έκανε για το Σύλλογο. Ρομαντικός και αθεράπευτα εθελοντής για συναδέλφους του.  

Πώς μπορεί κάποιος συνάδελφος από όσους τον γνώρισαν και ιδιαίτερα όσους τον έζησαν να μην αναπολούν την ευγένεια με την οποία τους υποδεχόταν στο γραφείο του; Ιδιαίτερα όταν επρόκειτο για ενίσχυση του πορτοφολιού του Σ.Α.Σ, τότε γελούσαν και τα … μουστάκια του! Σε κάθε περίπτωση πρώτα να τους ρωτήσει αν θα ήθελαν να τους προσφέρει έναν καφέ. Με προθυμία να τους εξυπηρετήσει και σε τυχόν ερωτήματα. Με ένα μεγάλο, ευχαριστώ ολοκλήρωνε την κάθε εξυπηρέτηση. Μια ανθρώπινη, αλλά και αμφίπλευρη όμορφη συναδελφική επικοινωνία και εμπειρία!  

Στις διάφορες εκδηλώσεις του Συλλόγου πάντα πρώτος να αναλάβει κάποια υπευθυνότητα. Για τις Γ.Σ. άρχιζε από καιρό να προετοιμαστεί για την ενημέρωση των Μελών του Σ.Α.Σ σχετικά με την οικονομική κατάσταση του Συλλόγου. Τον ένοιωθες ότι αγωνιούσε να τα παρουσιάσει όλα τέλεια. Ο Γιώργος, μαζί με κάποιο βοηθό που είχε εξασφαλίσει, καθισμένοι σε δύο τραπέζια στην είσοδο της αίθουσας της συνεδρίασης, έντονα αγχωμένος για να αποφύγει κάποιο λάθος με την είσπραξη των εισφορών των προσερχόμενων συναδέλφων, πάντα με χαμόγελο και συχνά με κάποια αστεία, ακόμη και από κάποια μονάδα με κάποιους συναδέλφους, είχε την ¨τιμητική¨ του για να πείσει όλους ότι ο Σύλλογος εμπνέει εμπιστοσύνη στη διαχείριση των οικονομικών του και στους σκοπούς του.

Πόσα δεν είχε προσφέρει αυτός ο ακάματος υπηρέτης όλων μας. Πώς είναι δυνατόν να ξεχνιούνται τέτοιοι συνάδελφοι! Να μην αισθανόμαστε ευγνώμονες για την πολυδιάστατη προσφορά του. Ένα παράδειγμα για μίμηση. Ίσως οι νεώτεροι που δεν τον γνώρισαν, σαν ένα άλλο μνημόσυνο, δεν θα ήταν περιττό να ρωτήσουν και να μάθουν για το ήθος, την ευγένεια, την ποικιλία προσφοράς του, την πληθωρικότητα του, την αφοσίωση και “αφιέρωσή” του στον Σ.Α.Σ, που σαν αόρατη κολώνα ακόμη τον στηρίζει. Δεν ήθελε ποτέ να διαψεύσει τις προσδοκίες εκείνων που τον ψήφισαν. Είσαι ζωντανό κομμάτι της ιστορίας του! Πολλά, πάρα πολλά οφείλει σε σένα αγαπημένε μας Γιώργο ο Σ.Α.Σ. Το φως της ψυχής σου, όπως του δόθηκες, θα τον φωτίζει στη διαδρομή του. Η στέγη που απολαμβάνει σήμερα ο Σ.Α.Σ δεν είναι υπερβολή ότι αυτά τα χρήματα πέρασαν από τα χέρια σου και τα διαχειρίστηκες με υψηλή ευθύνη και αξιοπρέπεια.   

Άφησες πίσω να σε τιμούν και να σε θυμούνται τα παιδιά σου Δημήτρης και Γιάννης. Και πιο πολύ ο εγγονός σου ο Γιώργος. Η σύζυγός σου Ρίτα είχε, δυστυχώς, φύγει νωρίτερα! Σε περιμένει.

Όμως, είμαι βέβαιος ότι τόσα χρόνια βίωνες και εσύ έντονα την απόρριψη -Χρέος της ΠΑ. Αντί πολλών ευχαριστιών με αποκατάσταση μιας πρωτόγνωρης αδικίας, τόσα χρόνια βασάνιζε και εσένα. Εκείνη με την παγίδα της, με την ανάλγητη αποστρατεία ¨θυσία¨ στο βωμό της ΕΑΒ!! Όλη αυτή η 40χρονη δοκιμασία και την υγεία σου επηρέασε και την ψυχολογία σου διατάραξε. Έτσι και εσύ, όπως και τόσοι άλλοι συνάδελφοι ¨φύγανε¨ μέχρι σήμερα με την απογοήτευση, την πίκρα και το μέγα ερώτημα: Γιατί η ΠΑ επέλεξε να κλείσει το χρέος της με το τέλος ΟΛΩΝ ΜΑΣ!! Ίσως να θεωρεί αποδεκτή ¨την παράπλευρη απώλεια προσωπικού της¨. Ίσως και επειδή ήσουν απόφοιτος ΣΤΥΑ με μια ιστορία προσπαθειών κάποιων για υποβάθμιση-δίωξη των αποφοίτων της; Κρίμα και Ντροπή ή Ντροπή και Κρίμα;  Άλλ’  έστι δίκης οφθαλμός….!!    

Γιώργο, καλέ μου φίλε και πανάξιε συνεργάτη σε όλα τα ΔΣ που συνεργαστήκαμε με όνειρα και αγώνες για το αύριο της Σχολή μας και την αξιοπρέπειά των αποφοίτων της, από βάθους καρδιάς εύχομαι και παρακαλώ τον πανάγαθο ¨εν σκηναίς δικαίων τάξει¨.  Καλό παράδεισο, Γιώργο. Καλή αντάμωση.

Παναγιώτης Καράμπελας