Σε μια συγκινητική και ιστορική τελετή, στο υπόστεγο μαχητικών α/φων της εταιρείας, ο τότε Υπουργός Αμύνης Ευάγγελος Αβέρωφ – Τοσίτσας, παρέδωσε στον τότε Πρόεδρο της ΕΑΒ, Ιάσωνα Στράτο, με το S/Ν 721503 α/φος τύπου F-4Ε, συνυπογράφοντας το παρακάτω ιστορικό πρωτόκολλο-συμφωνητικό παράδοσης παραλαβής του α/φους.

Η ίδρυση μιας σύγχρονης μονάδας υποστήριξης αεροπορικού υλικού, ήταν εθνική ανάγκη για τη χώρα μας και μάλιστα μετά τη «διάλυση» των εγκαταστάσεων του Κρατικού Εργοστασίου Αεροπλάνου (ΚΕΑ) της περιοχής Παλιού Φαλήρου.
Μια τέτοια Βιομηχανία, θα εξυπηρετούσε επισκευαστικές ανάγκες της πολεμικής και πολιτικής αεροπορίας και θα είχε καίριο ρόλο στην τεχνολογική ανεξαρτητοποίηση και στην αμυντική ικανότητα της χώρας μας, γενικότερα.
Έτσι με το ν. 43/75, συστάθηκε η «Εθνικής Βιομηχανίας Αεροπορικού Υλικού», η οποία λίγο αργότερα, μετονομάστηκε σε Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία (ΕΑΒ), υπό μορφή Α.Ε., με μετόχους το ελληνικό δημόσιο κατά 88% και την τότε Ελληνική Τράπεζα Βιομηχανικής Αναπτύξεως (ΕΤΒΑ) με 12%.
Στις 4 Φεβρουαρίου του 1977, θεμελιώθηκε το συγκρότημα των εγκαταστάσεων από τον τότε Πρωθυπουργό της χώρας Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Από το Νοέμβριο του 1975, η ελληνική κυβέρνηση είχε υπογράψει συμβάσεις με εξειδικευμένους οίκους του εξωτερικού, αναθέτοντας τους την κατασκευή και αρχική διεύθυνση ενός ολοκληρωμένου συγκροτήματος συνολικής επένδυσης 320 (τότε) εκατομμυρίων δολαρίων, εκ των οποίων το 30% αφορούσε τα κτιριακά κ.λπ. έργα και το υπόλοιπο τον εξοπλισμό και τις ηλεκτρομηχανολογικές εγκαταστάσεις του εργοστασίου.
Οι ξένοι οίκοι που είχαν συμβληθεί με το ελληνικό δημόσιο για θέματα ανέγερσης, οργάνωσης, διεύθυνσης, εξοπλισμού και ενεργοποίησης του εργοστασίου ήταν οι εξής:
● Lockheed Aircraft International A.G. (LAIAG) για την οργάνωση, διεύθυνση και γενικό έλεγχο.
● Lockheed Aircraft Services (LAS) για το γενικό εξοπλισμό και ενεργοποίηση των εργοστασίων (DEPOT) α/φων και παρελκομένων.
● General Electric Co (GE), για τον εξοπλισμό κι ενεργοποίηση του εργοστασίου κινητήρων.
● Westing-house Electronics Co, για τον εξοπλισμό και ενεργοποίηση του εργοστασίου Ηλεκτρονικών.
● και Austin Co, για το σχεδιασμό και την επίβλεψη ανεγέρσεως των κτιριακών εγκαταστάσεων, η οποία ανετέθη εξ ολοκλήρου σε Έλληνες υπεργολάβους.
Ο προηγμένης τεχνολογίας εξοπλισμός των παραγωγικών δραστηριοτήτων και τα 2ης και 3ης γενιάς υπερσύγχρονα α/φη που θα υποδεχόταν, απαιτούσαν πλήρη και απόλυτη γνώση των σύγχρονων μεθόδων και τεχνικών του αεροεπισκευαστικού τομέα.
Ως εκ τούτου, η αρχική στελέχωση της ΕΑΒ από άρτια εκπαιδευμένο, στην Ελλάδα και το εξωτερικό τεχνικό προσωπικό αποτελούσε το βασικότερο παράγοντα επιτυχίας του έργου που η ΕΑΒ θα αναλάμβανε.
Για το λόγο αυτό και με δεδομένο ότι στη χώρα μας δεν υπήρχε διαθέσιμο τεχνικό προσωπικό της απαιτούμενης τεχνογνωσίας, η ΕΑΒ εστράφη προς την ΠΑ. Ζήτησε την αποδέσμευση τεχνικού προσωπικού με τα προαπαιτούμενα προσόντα (εκπαιδεύσεις, πείρα, κ.λπ.), προκειμένου να στελεχώσει τις δραστηριότητές της.
«Η αποδέσμευση τεχνικού προσωπικού με σκοπό τη στελέχωση της ΕΑΒ έχει σοβαρά πλεονεκτήματα κοινού ενδιαφέροντος ΠΑ και ΕΑΒ, όπως: ταχύτερη έναρξη του παραγωγικού έργου της εταιρείας, ελάττωση του κόστους εργασιών, διατήρηση μεταξύ ΠΑ και ΕΑΒ πνεύματος σύμπνοιας και στενότερης συνεργασίας, αποφυγή χρησιμοποιήσεως ξένων τεχνικών κ.ά. Σημειώνεται ότι κάθε αλλοδαπός τεχνικός στοιχίζει στην ΕΑΒ 90.000 έως και 120.000 δολάρια ετησίως».
Η ΠΑ ανταποκρίθηκε και αποδέσμευσε ένα μικρό αριθμό τεχνικών (ΣΜΑ και ΣΤΥΑ) το οποίο εξεδήλωσε σχετικό ενδιαφέρον και στελέχωσε τις αεροπορικές δραστηριότητες της ΕΑΒ κατά ειδικότητα και εξειδίκευση*.
Η επιλογή και εκπαίδευση του προσλαμβανομένου προσωπικού, η εγκατάσταση, δοκιμή και λειτουργία των συσκευών, μηχανημάτων και εγκαταστάσεων των συνεργείων και η έγκυρη και έγκαιρη ενεργοποίησή τους, υπήρξε συλλογικό έργο των συναδέλφων, οι οποίοι στην κυριολεξία έθεσαν το θεμέλιο λίθο και αποτέλεσαν την εφαλτήριο δύναμη της περαιτέρω αλματώδους ανάπτυξης της εταιρείας.
Σήμερα, σαράντα τρία χρόνια (43) χρόνια από το ξεκίνημα της, η ΕΑΒ ένεκα ανικανότητας, άγνοιας, ιδιοτέλειας, κρατικών και πολιτικών επεμβάσεων, διεθνών ανταγωνισμών κ.λπ., έχει υποστεί τεράστια συρρίκνωση, η οποία θλίβει όλους μας.
Τελευταία, όπως διαβάζουμε στα ΜΜΕ, στα πλαίσια ενισχύσεων όλων των οπλικών μας συστημάτων η ΕΑΒ επανενεργοποιείται και με τις μεγάλες δυνατότητες που έχει, θα προσφέρει πάλι τις πολύτιμες και μοναδικές υπηρεσίες της.
Σαράντα τρία χρόνια (43) από τότε, παρά τις ορισμένες πικρίες μας από τη συμπεριφορά της εταιρείας απέναντί μας, όλοι εμείς οι συνάδελφοι που παραλάβαμε νεογέννητη την ΕΑΒ και τη μεγαλώσαμε, αισθανόμαστε μεγάλη ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ για τη μοναδική προσφορά μας- χωρίς την οποία η ΕΑΒ δεν θα μπορούσε να ξεκινήσει. Ευχόμαστε δε, μέσα από την καρδιά μας, να συνεχίσει εποικοδομητικά το έργο της προς το καλό της ΠΑ και της πατρίδας μας γενικότερα.

* Σημειώνεται ότι συνάδελφοι που διαχρονικά στελέχωσαν την ΕΑΒ προήρχοντο από τη ΣΤΥΑ (στην πλειονότητα), τη ΣΜΑ, τη Σχολή Ικάρων και την ΕΚΕΧ. Μεταξύ αυτών και ανώτατοι ε.α. Αξκοί που διατέλεσαν Διευθυντές εργοστασίων, Διευθύνοντες Σύμβουλοι και Πρόεδροι της εταιρείας.