Σε όλους εκείνους τους επώνυμους και ανώνυμους που δεν δίστασαν και δεν αρνήθηκαν ούτε για μια στιγμή, να δώσουν τα πάντα για την Πατρίδα, όταν αυτή τους κάλεσε για την εκτέλεση του υπέρτατου καθήκοντος και της υπέρτατης θυσίας.
Κι εκείνοι, όλοι αντάμα, πιασμένοι χέρι - χέρι πιστοί στον όρκο τους και στις αιώνιες παραδόσεις της φυλής, με τη βοήθεια της Μεγαλόχαρης, στάθηκαν και καταξιώθηκαν φρουροί ακοίμητοι, νικητές ένδοξοι, ήρωες ανυπέρβλητοι. Εκεί επάνω στα απάτητα βουνά της Πίνδου, σαν άλλοι γίγαντες και ημίθεοι, έγραψαν με το αίμα τους ιστορία, μια ιστορία απαράμιλλη, ανεπανάληπτη και τρισένδοξη.
Άλλοι έδωσαν την τέχνη τους, άλλοι την υλική τους δύναμη και άλλοι το αίμα τους.
Και η φτωχή Ελλάδα που, από τις συμφορές του πρόσφατου τότε παρελθόντος, τίποτα δεν της είχε απομείνει εκτός από αίμα και ανδρεία, έδωσε πλούσια το αίμα και την ανδρεία.
Η αγάπη των Ελλήνων για την ελευθερία και το δίκαιο τους πείσμωσε να πολεμήσουν με γενναιότητα. Όχι εκείνη που φέρνει η παραζάλη της ορμής και της οργής η παραφορά, αλλά η γενναιότητα που αντέχει στην ψύχραιμη αναμέτρηση της πραγματικότητας και στην συνείδηση του θανάτου.
Η συμπόνια για τον αδύνατο, για τη γυναίκα, για το παιδί, που είναι η τιμή των αντρειωμένων. Η ευγένεια του γένους που δεν ξέχασε ούτε μέσα στη φτώχεια και στην πείνα, ούτε μέσα στη φρίκη του πολέμου τις παραδόσεις και τον πολιτισμό του. Όλα τούτα δεμένα με την πίστη την αγία και τη λατρεία της Παναγίας, συσπειρώθηκαν, συμπυκνώθηκαν και έγιναν φωνή ολόκληρου λαού και υπέρτατος νόμος στη ζωή τους.
Έβγαιναν από το στενό κύκλο ενός πρόσκαιρου παρόντος, για να μπουν μέσα στο ανέσπερο στερέωμα της νικηφόρας ιστορίας. Με αυτό το πάθος για τη νίκη και με αυτό το ψυχικό σθένος ήσαν  χαλυβδωμένοι οι Έλληνες του ’40. Διάλεξαν την τιμή από τον ξεπεσμό και την εθνική αξιοπρέπεια από την ατίμωση. Βροντοφώναξαν το ΟΧΙ σε βουνά, σε λαγκάδια, στα σύννεφα, στις θάλασσες και δημιούργησαν το θρύλο. Στάθηκαν υπέροχοι στο ύψος των περιστάσεων. Άφησαν τις καλύτερες παρακαταθήκες ιδεωδών και ιδανικών για τις νέες γενιές. Εκεί ακουμπάμε κι εμείς. Το έθνος τους οφείλει απέραντη ευγνωμοσύνη.

Νυν υπέρ πάντων ο αγών!

Α.Μ.