Σκέψεις πάνω στα χαλάσματα των συρμών
Γράφει ο Βασίλειος Τσιλιγιάννης, Σμχος ε.α.
Βλέπουμε συνεχείς, μαραθώνιες μεταδόσεις κι ανταποκρίσεις από τον τόπο της σιδηροδρομικής τραγωδίας των Τεμπών, με βασανιστικές, ενίοτε αποκρουστικές και μακάβριες λεπτομέρειες και πληροφορίες, απ' όλα τα κανάλια σε 24ωρη βάση. Με δημοσιογράφους και ημιγράμματους ρεπόρτερς να φλυαρούν ακατάπαυστα και να έχουν άποψη για τα πάντα. Το σκηνικό είναι παρόμοιο σε κάθε τραγωδία και σοβαρό περιστατικό τα τελευταία χρόνια. Και δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Ξεκίνησαν κι οι τηλεδίκες με τη διαρροή πληροφοριών, επιστολών και πορισμάτων που φαντάζομαι, ούτε ο εισαγγελέας δεν έχει ακόμα πρόσβαση, με την προσπάθεια μέσω συγκεχυμένων και αλληλοσυγκρουόμενων πληροφοριών κι "απόψεων ειδικών" να διαχυθεί η ευθύνη και να κατευθυνθεί η κοινή γνώμη στην άποψη που το σύστημα θέλει κάθε φορά να επικρατήσει.
Σκοπός τους δεν είναι φυσικά να μας ενημερώσουν, ούτε να διερευνήσουν τα πραγματικά αίτια της κάθε τραγωδίας. Αλλά να εκτονώσουν την πίεση από την οργή και την αγανάκτηση, να μας αποπροσανατολίσουν και να μας μπουχτίσουν, ώστε απογοητευμένοι από το πένθος, τη φρίκη και τη σύγχυση, μοιραίοι κι άβουλοι, να απωθήσουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας κι αυτή την μνήμη. Είναι ψυχολογικά μελετημένο και καθόλου τυχαίο, γιατί γνωρίζουν ότι ο άνθρωπος αντιδρά σε κάθε συσσωρευμένη δόση θλίψης, απογοήτευσης κι ενοχής, με την λήθη. Παράλληλα, οι εξαγγελίες για τον ογκώδη φάκελο της δικογραφίας που σχηματίζεται και την ανάθεσή του σε ανώτατο δικαστικό, οι διαβεβαιώσεις των πολιτικών ότι "το μαχαίρι αυτή τη φορά θα φθάσει στο κόκκαλο", η άμεση συγκρότηση υπερκομματικών επιτροπών ειδικών, η παραίτηση υπουργού ή κι άλλων υπηρεσιακών παραγόντων, θα δώσουν τα απαιτούμενα άλλοθι και θα καθησυχάσουν και τις συνειδήσεις των νομοταγών πολιτών που θέλουν να συνεχιστεί η καθημερινότητα. Εξάλλου, δεν μπορούμε να πάμε σε προεκλογική περίοδο με ανοιχτό θέμα άλλη μια τραγωδία, που όλοι έχουν ευθύνες. Κι έτσι χάνουμε για άλλη μια φορά την ουσία. Ότι η ρίζα του προβλήματος και το μόνο που θα έπρεπε διαρκώς κι επίμονα να ζητάμε σαν πολίτες είναι πραγματική, άμεση και συμμετοχική Δημοκρατία κι απόλυτη διάκριση των εξουσιών. Ανατροπή του σάπιου, διεφθαρμένου και διαπλεκόμενου πολιτικού συστήματος. Με σύνταγμα σύγχρονο και δημοκρατικό, χωρίς νόμους περί ανευθύνης υπουργών και με απόλυτα ανεξάρτητη δικαιοσύνη. Μέσα μαζικής επικοινωνίας υπό αυστηρό κοινοβουλευτικό έλεγχο, που δεν ελέγχονται από κρατικοδίαιτους ολιγάρχες και εργολάβους δημοσίων έργων που μπορούν να ποδηγετούν ή και να συναλλάσσονται με τις κυβερνήσεις παρέχοντας υποστήριξη κατά το δοκούν. Αυτά είναι τα θεμελιώδη κι αν εστιάζαμε και πετυχαίναμε σ' αυτά, ίσως να διορθωνόταν σταδιακά κι όλα τα υπόλοιπα ως δια μαγείας. Αν δεν τα διεκδικήσουμε, αν δεν παλέψουμε, φοβάμαι ότι θα είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε αυτόν τον εφιάλτη διαρκώς, κατηγορώντας τα καταραμένα Τέμπη, την κλιματική αλλαγή και την κακιά μας μοίρα και βρίσκοντας εξιλαστήρια θύματα στον αχθοφόρο που έγινε σταθμάρχης. Ο Θεός ν' αναπαύσει τους αδικοχαμένους, νέους στην πλειοψηφία, συμπολίτες μας και να παρηγορεί τις οικογένειές τους. Καλή ανάρρωση στους τραυματίες.