25
Δεκ

Κράτηση υπέρ ΝΙΜΤΣ και η διττή πολιτική προέκταση της υποχρεωτικότητάς της

Γράφει ο Σγος ε.α. Πασχάλης Αραμπατζής της 36ης Σειράς

Η υποχρεωτικότητα της κράτησης υπέρ ΝΙΜΤΣ έχει δύο πολιτικές προεκτάσεις. Η πρώτη έχει να κάνει ανάμεσα σε αποστράτους Στρατού Ξηράς, της Πολεμικής Αεροπορίας, των Κοινών Σωμάτων των Ενόπλων Δυνάμεων και της Ελληνικής Αστυνομίας. Και η άλλη ανάμεσα στην κοινότητα των αποστράτων και τους απλούς πολίτες.

Πιο συγκεκριμένα, η πρώτη αφορά στους αποστράτους που κατοικούν μόνιμα στην περιφέρεια και αυτούς που κατοικούν στην περιοχή των Αθηνών. Οι πρώτοι καλούνται υποχρεωτικά να συνεισφέρουν για την παροχή Α΄βαθμιας και Β΄βαθμιας φροντίδας υγείας από το ΝΙΜΤΣ, χωρίς ωστόσο λόγω αντικειμενικών δυσκολιών να υπάρχει ανταπόδοση. Η πλειονότητα αυτών, αντικειμενικά και λόγω περεταίρω οικονομικής επιβάρυνσης ποτέ δεν θα χρησιμοποιήσουν τις παροχές του ΝΙΜΤΣ και θα απευθυνθούν στις δομές του ΕΣΥ της Π.Ε. που κατοικούν ή αν υπάρχει στρατιωτικό νοσοκομείο κοντά τους. Αντίθετα οι απόστρατοι μόνιμοι κάτοικοι της περιοχής Αθηνών και όμορων Π.Ε. που δεν αντιμετωπίζουν αντικειμενικές δυσκολίες μπορούν να χρησιμοποιούν  τις παροχές του ΝΙΜΤΣ. Ουσιαστικά υπάρχει μια μερίδα αποστράτων που επιβαρύνονται οικονομικά για να υπάρχει ανταπόδοση σε κάποιους άλλους. Με την υποχρεωτικότητα της κράτησης αυτής, η πολιτεία  δεν αντιμετωπίζει τα μέλη της κοινότητας των αποστράτων με ίσο ενδιαφέρον, σεβασμό  και μέριμνα. Ως πολιτική, η υποχρεωτικότητα δεν παρέχει ισότητα αποτελεσμάτων. Η ανισότητα αυτή παράγει εντός της κοινότητας των αποστράτων (και όχι μόνο) μια προνομιούχο μερίδα πολιτών.

Η δεύτερη πολιτική προέκταση είναι αυτή ανάμεσα σε  αποστράτους και απλούς πολίτες. Πιο συγκεκριμένα για ένα νοσηλευτικό ίδρυμα, ενταγμένο στο ΕΣΥ από το 2010  και στο οποίο έχουν ελεύθερη πρόσβαση όλοι οι πολίτες χωρίς καμία επιπλέον οικονομική επιβάρυνση, καλούμαστε, ως πολίτες πλέον οι απόστρατοι με την υποχρεωτικότητα της κράτησης, να συνεισφέρουμε οικονομικά πέραν αυτού  που μας αναλογεί  σύμφωνα με το Σύνταγμα, με την αιτιολόγηση του προνομίου της προτεραιότητας έναντι των απλών πολιτών. Έτσι το επιπλέον οικονομικό βάρος με την υποχρεωτικότητά του, είτε του 1% των καταβαλλόμενων συντάξεων είτε του 3%  από το μέρισμα πέραν του 6%  που μας αναλογεί, οδηγεί αναπόφευκτα σε ανισοπολιτεία.

Καταλήγοντας,  μια υποχρεωτική κράτηση  που λόγω αντικειμενικών δυσκολιών δεν είναι ανταποδοτική στο σύνολό των πολιτών που τη συνεισφέρουν κι επιπλέον δημιουργεί επιπρόσθετο οικονομικό βάρος σε μερίδα πολιτών πέραν των αναλογούντων βαρών, θα πρέπει να καταργηθεί.

Share this post

Διαβάστηκε 924 φορές

Διευκρίνηση

Τα ενυπόγραφα κείμενα δεν εκφράζουν κατ' ανάγκη το Σ.Α.Σ αλλά μόνο τον Συντάκτη.