Γεγονός που ανάγκασε τον επίσης δικτάτορα της Γερμανίας Χίτλερ να ανασυντάξει τα πολεμικά του πλάνα και να προστρέξει σε βοήθεια του φανφαρόνου συμμάχου του.
Η Ελλάδα, αφού αντιστάθηκε ηρωικά στις σιδηρόφρακτες στρατιές του Χίτλερ, υπέκυψε στις κατά πολύ ανώτερες στρατιωτικές του δυνάμεις και αναπόφευκτα υπέστη στις 24 Απριλίου 1941 την τριπλή κατοχή από τις συνασπισμένες δυνάμεις της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Βουλγαρίας. Από τη σκληρή αυτή κατοχή ξεπήδησε η εποποιία της Εθνικής Αντίστασης που σε συνδυασμό με τις νίκες των συμμάχων οδήγησαν στην πτώση των δυνάμεων του ναζιστικού και φασιστικού άξονα και στην απελευθέρωση της χώρας μας.
Με τη γαλλική φράση «Allors, c’est la guerre» που σημαίνει «Πόλεμος λοιπόν», ο Μεταξάς απορρίπτει το ιταλικό τελεσίγραφο και απευθύνει διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό.
Σύσσωμος ο άμαχος πληθυσμός ανέλαβε να στηρίξει την Πατρίδα του, υποκαθιστώντας τις αδυναμίες ή τις ελλείψεις που είχε αυτή η μικρή χώρα των Βαλκανίων με τη μεγάλη ιστορία σε πλενάζων ζήλο και μαχητικότητα με μόνο ιδανικό την πολύτιμη ε λ ε υ θ ε ρ ί α  του!
Το 1940 η πρόθυμη και αβίαστη συμμετοχή του άμαχου πληθυσμού – γερόντων, γυναικών, παιδιών – στην υπέρτατη προσπάθεια εφοδιασμού των μαχόμενων στο μέτωπο υπήρξε μία από τις ωραιότερες εκδηλώσεις εθνικής ανάτασης κατά τη διάρκεια των δραματικών εκείνων ημερών. Το όνομα της οροσειράς της Πίνδου ταυτίστηκε με την ακαταμάχητη πίστη για την ελευθερία ενός ολόκληρου λαού.
Τα βουνά έγιναν ΕΝΑ με τους αγώνες και τα οράματα του έθνους. Οι απροσπέλαστες βουνοκορφές και οι αδιάβατες χαράδρες έγιναν συνώνυμες με την ιστορία του ελληνικού έθνους. Έγιναν σύμβολα και αντικατόπτρισαν την υπερηφάνεια του ελληνικού λαού. Θύμισαν όμως ότι η υπεραιωνόβιος πορεία του ελληνικού έθνους μέσα στον κόσμο δεν υπήρξε ποτέ εύκολη.
Κι αν μέσα στους αιώνες συνεχίζει την ύπαρξή του τούτο οφείλεται στο γεγονός ότι η συλλογική του συνείδηση δεν του επέτρεψε ποτέ να αρνηθεί τον τόπο του, την ιστορία του και τον πολιτισμό του προς τέρψη αγαθών! Αυτή η συλλογική προσπάθεια την ώρα της κρίσης ως προϊόν ομόθυμης απόφασης κατέστησε δυνατή τη θαρραλέα αντιμετώπιση του ισχυρότερου επιβολέα και οδήγησε στη νίκη.
Τους πολέμους άλλωστε δεν τους κερδίζουν μονάχα οι στρατιώτες! Η έκβασή τους ΔΕΝ είναι απλά προϊόν πολιτικών αποφάσεων και επιλογών!
Η Εθνική Επέτειος της 28ης Οκτωβρίου από το 1952 συνεορτάζεται με την Αγία Σκέπη της Παναγίας, όπως η Εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου συνεορτάζεται με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου.
Στα βουνά της Πίνδου οι Έλληνες στρατιώτες του «ΟΧΙ» κατά τον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο έβλεπαν την Παναγία! Επίσης οι αγωνιστές της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 είχαν βοηθό τους την Παναγία. Η εκκλησία μας σαν εκδήλωση ευγνωμοσύνης προς Τη Μητέρα Του Θεού για την προστασία της στο ελληνικό έθνος από το 1952 μετέθεσε, επιτυχημένα και δίκαια, τη γιορτή της Αγίας Σκέπης της Θεοτόκου από την 1η Οκτωβρίου στις 28. Αρχικά η γιορτή της Αγίας Σκέπης καθιερώθηκε επί αυτοκράτορα Λέοντος Στ’ του Σοφού (886-912μΧ) σε ανάμνηση της απαλλαγής της Βασιλεύουσας από την απειλή των Βουλγάρων και των Αγαρηνών.
Πρόκειται για εορτή ευχαριστίας προς την Παναγία!
Όπως εκείνη που καθιερώθηκε τον 7ο Αιώνα με τον Ακάθιστο Ύμνο, όταν η Παναγία βοήθησε να αντιμετωπιστεί με επιτυχία η πολιορκία της Κωνσταντινούπολης από τους Αβάρους.
Η γιορτή της Αγίας Σκέπης η οποία τελούνταν από παλαιοτάτων χρόνων, όπως είπαμε, την 1η Οκτωβρίου, ήταν ανάμνηση του θαύματος το οποίο είδε ο Όσιος Ανδρέας. Κατά τη διάρκεια μιας αγρυπνίας στο παρεκκλήσι της Αγίας Σορού του ναού των Βλαχερνών στην Κωνσταντινούπολη, ο Όσιος Ανδρέας είδε τη Θεοτόκο να προχωρά από τις βασιλικές πύλες προς το θυσιαστήριο, ανάμεσα σε λευκοφόρους Αγίους από τους οποίους ξεχώριζαν ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος.
Όταν έφτασε στο θυσιαστήριο γονάτισε και προσευχήθηκε για πολλή ώρα, κλαίγοντας και παρακαλώντας τον Υιό της για τη Σωτηρία του κόσμου.
Όταν ολοκλήρωσε τη δέησή της έβγαλε από το κεφάλι της το αστραφτερό μαφόριο που φορούσε και με μια κίνηση το άπλωσε σαν σκέπη πάνω από το εκκλησίασμα. Έτσι απλωμένο το έβλεπε για αρκετή ώρα ο Όσιος Ανδρέας μαζί με τον Επιφάνιο που τον συνόδευε. Όσο φαινόταν εκεί η Θεοτόκος, φαινόταν και η ιερή Εσθήτα να σκορπίζει τη Χάρη της. Όταν εκείνη άρχισε να ανεβαίνει προς τον ουρανό, άρχισε και η Θεία Σκέπη να συστέλλεται και σιγά σιγά να χάνεται!
Το ιερό αυτό μαφόριο, που φυλασσόταν εκεί, συμβόλιζε τη Χάρη και την προστασία που παρέχει η Παναγία στους πιστούς!
Η Πατρίδα μας σήμερα αισθάνεται περήφανη για τη μοίρα της ιστορίας της.
Φωτίζει άπλετα το φως της ελληνικής αιωνιότητας και οι ήρωες μάχονται σαν Έλληνες!

ΒΛΑΧΟΓΙΑΝΝΗΣ ΣΕΒΑΣΤΟΣ
Επγός ε.α. 9η Σειρά ΣΤΥΑ