Μικρασιατική καταστροφή, πριν και μετά
Αυτοκρατορική νοσταλγία του Ερντογάν, Κρεσέντο τουρκικού παραλογισμού!
Γράφει ο Γιάννης Αβραμίδης, Σμχος ε.α.
Η ιστορία διδάσκει κι επειδή η ζωή δείχνει σαν να επαναλαμβάνεται, θεωρώ αναγκαίο να διδαχθούμε από τα παθήματα του μεγαλύτερου ίσως πλήγματος του ελληνισμού.
Βρίσκω την ευκαιρία, με την συμπλήρωση ενός αιώνα από την μικρασιατική καταστροφή, να αναφερθώ στα αίτια αυτής. Η πρόθεσή μου δεν είναι να κινδυνολογήσω.
Αναμφισβήτητο είναι το γεγονός του πολέμου Ρωσίας – Ουκρανίας και η ευκαιρία των Τούρκων να το εκμεταλλευτούν. Προκαλώντας έτσι γεγονότα εις βάρος της Ελλάδας και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις να βρίσκονται σε πολύ κρίσιμη κατάσταση. Οι φραστικές επιθέσεις και η κατασυκοφάντηση της χώρας μας από την τουρκική ηγεσία ξεπερνούν κάθε όριο λογικής και δικαίου.
Αυτό γίνεται από τα πρωτοκλασάτα μέλη της κυβέρνησης Ερντογάν καθ΄ υπόδειξή του, κυρίως από τους υπουργούς Εξωτερικών και Άμυνας. Ο υπουργός εξωτερικών της Τουρκίας κ.Τσαβούσογλου προέρχεται από τον πολιτικό κόσμο. Ασκεί το «επάγγελμά» του, μπορεί να λέει και να απειλεί με λόγια πολιτικής προβοκάτσιας κατά της Ελλάδας, για να επηρεάσει τους ψηφοφόρους του. Αλλά ο υπουργός εθνικής άμυνας κος Ακάρ που προέρχεται από το στράτευμα, με αξιόπιστη την αναμφισβήτητη εκπαίδευση σε σχολεία εξωτερικού -ΝΑΤΟ- δεν επιτρέπονται τέτοιες συμπεριφορές, που παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο και ειδικότερα το δίκαιο της θάλασσας UNCLOSS 83.
Την υψηλή ποιότητα των Τούρκων Αξκών τη γνωρίζω από τη συμμετοχή μου σε κοινές ασκήσεις των δύο χωρών, λόγω ΝΑΤΟ.
Κε Ακάρ, με τη συμπεριφορά σας και τις ενέργειές σας προσβάλλετε την αξιοπιστία του σύγχρονου Τούρκου Αξκού, λογικέψου και σταμάτα τις προβοκατόρικες δηλώσεις σου. Επειδή τα πρόσφατα γεγονότα των απαιτήσεων των Τούρκων που εγγίζουν τα όρια της παράνοιας, όπως γαλάζια πατρίδα, δικαιώματα στην ανατολική Μεσόγειο, την αποστρατικοποίηση των ελληνικών νησιών του Αιγαίου (άρθρο 51 του καταστατικού χάρτη περί νόμιμης άμυνας, ότι απειλείται δεν αποστρατικοποιείται), την αμφισβήτηση της κυριότητάς τους κ.α., είναι άγνωστο που μπορεί να οδηγήσει αυτή η κατάσταση.
Δράττομαι έτσι της ευκαιρίας, να υπενθυμίσω και να επισημάνω σκέψεις στα αίτια – σφάλματα της μικρασιατικής καταστροφής τα οποία δεν αμφισβητήθηκαν, γι’ αυτό και η δικαιοσύνη αποφάνθηκε σχετικά για τους υπευθύνους.
Πρώτο και κύριο, ο εμφύλιος πόλεμος που δίχασε τους Έλληνες σε δύο στρατόπεδα -τους «βασιλικούς» και τους «βενιζελικούς», με δύο κυβερνήσεις -στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα. Όλα αυτά έγιναν μετά τις νίκες των βαλκανικών πολέμων 1912, 1913 που η Ελλάδα διπλασιάστηκε ( Ήπειρος, Μακεδονία, Θράκη) και δημιούργησε την μεγάλη ιδέα των «δύο Ηπείρων και των πέντε θαλασσών». Οι δυνατότητες του ελληνικού στρατού απίστευτα υψηλές, πρώτες μεταξύ των αντιπάλων. Το θωρηκτό ΑΒΕΡΩΦ, ο φόβος και τρόμος του τουρκικού στόλου στο Αιγαίο. Γι’ αυτό και οι συμμαχικές δυνάμεις των χωρών της Αντάντ επιδίωξαν και πέτυχαν την ένταξη της Ελλάδας στη συμμαχία προς το τέλος του Α ́ΠΠ.
Η ένταξη αυτή υποχρέωσε την Ελλάδα να στείλει στρατιωτικές δυνάμεις στην Ουκρανία εναντίον των μπολσεβίκων του Λένιν που κατήργησε το καθεστώτος των Τσάρων. Ο Λένιν καραδοκούσε και βρήκε την ευκαιρία να συμμαχήσει με τον άλλο επαναστάτη τον Μουσταφά Κεμάλ, που είχε σα στόχο να διαλύσει μια άλλη αυτοκρατορία την Οθωμανική. Να εκδιώξει έτσι, το καθεστώς των Σουλτάνων, οι οποίοι ήδη είχαν αρχίσει να συμβιβάζονται με τις απαιτήσεις των χωρών της Αντάντ με την υπογραφή της συνθήκης των Σεβρών, ως ηττημένη του Α ́ΠΠ.
Ο Λένιν βρήκε την ευκαιρία, να στηρίξει την «ορθότητα» της επανάστασης του Κεμάλ εναντίον των Σουλτάνων, άλλωστε δεν ήταν ο μόνος. Στήριξε με κάθε μέσο τον Κεμάλ με όπλα, αλλά κυρίως με χρήματα. Το χρυσάφι σε λίρες και γρόσια έρρεε προς το νέο καθεστώς της Τουρκίας. Με αυτά τα χρήματα αγοράστηκαν τα όπλα από τις «συμμαχικές» χώρες της Αντάντ κυρίως Γαλλία και Ιταλία. Οι σύμμαχοι, μας πρόδωσαν και ο Κεμάλ οργάνωσε μισθοφορικό στρατό και πολέμησε τον ελληνικό.
Στις 15 Μαΐου του 1919 ο ελληνικός στρατός και με την προτροπή, συμφωνία και τη συμμετοχή των συμμαχικών δυνάμεων, πάτησε το πόδι του στα μικρασιατικά εδάφη και άρχισε την απελευθέρωσή τους. Οι νίκες του ελληνικού στρατού επί τρία χρόνια 1919-1922 υπήρξαν αναμφισβήτητες.
Τα λάθη, όμως, που ακολούθησαν και οδήγησαν στην καταστροφή υπήρξαν πολλά, τα κυριότερα δε τα εξής:
α. Η προδοσία των συμμάχων, χωρών της Αντάντ, άφησαν τον ελληνικό στρατό μόνο να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Με τη στήριξη του Λένιν σε χρήμα και οπλισμό ο Κεμάλ οργανώθηκε και δημιούργησε μισθοφορικό στρατό, το χρήμα κάνει πολλά. Επίσης πήρε με το μέρος του τα εκατομμύρια των Κούρδων τάζοντάς τους πολλά, ακόμη και συνδιοίκηση του νέου κράτους. Γνωστά τα εγκλήματα των (τσετών του Κεμάλ, που σημειωτέον η πλειοψηφία τους ήταν Κούρδοι) εις βάρος των Ελλήνων της Μικράς Ασίας.
β. Ένα άλλο σοβαρό πολιτικό σφάλμα που συνέβαλε ουσιαστικά στην μικρασιατική καταστροφή, ήταν η προκήρυξη εκλογών το 1920, όταν η χώρα βρισκόταν σε διαρκή εμπόλεμη κατάσταση. Αποτέλεσμα, η ήττα του κόμματος του Ελευθ. Βενιζέλου που κυβερνούσε. Η νέα Κυβέρνηση του Γούναρη επανέφερε τον βασιλέα Κωνσταντίνο, που ήταν αντιπαθής στις δυνάμεις της Αντάντ κυρίως Ιταλία και Γαλλία, από το γεγονός ότι είχε κρατήσει ουδετερότητα στο Α ́ΠΠ. Γι’ αυτό, άλλωστε, είχε καθυστερήσει η Ελλάδα την ένταξή της στη συμμαχία. Η νέα πολιτική κατάσταση της χώρας χρησιμοποιήθηκε σαν κύρια αιτία για τις συμμαχικές δυνάμεις Ιταλίας και Γαλλίας που αποσύρθηκαν από τη στήριξη του ελληνικού στρατού. Αντί αυτού, εξόπλισαν το στρατό του Κεμάλ και το χειρότερο υπέγραψαν μυστικές συμφωνίες μαζί του αποποίησης εδαφικών διεκδικήσεών τους με τη διάλυση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Επίσης στήριξαν τον Κεμάλ με πολεμικό υλικό.
Ο ελληνικός στρατός ηττήθηκε στο Σαγγάριο τον Αύγουστο του 1922, πολεμώντας μόνος εναντίον των δυνάμεων: των μπολσεβίκων, των συμμαχικών δυνάμεων της Αντάντ και των Μογγόλων του Κεμάλ και αναγκάστηκε στην άτακτη υποχώρηση με αποτέλεσμα τα γεγονότα της μικρασιατικής καταστροφής.
Απόρροια αυτής της καταστροφής ήταν η ακύρωση της ευνοϊκής συνθήκης των νικητών του Α ́ΠΠ (Σεβρών) και η υπογραφή, το 1923, της συνθήκης της Λοζάνης με τις γνωστές συνέπειες των γεγονότων του προσφυγικού, γενοκτονίες μικρασιατικού και ποντιακού ελληνισμού. Εν τούτοις, ο Ατατούρκ, ο ιδρυτής του νεοτουρκικού κράτους επιθυμούσε κράτος με δυτικό προσανατολισμό, γι’ αυτό άλλωστε εκδίωξε τους Σουλτάνους.
Κε Ερντογάν, αυτό το κράτος κληρονομήσατε από τον Ατατούρκ και η αυτοκρατορική νοσταλγία σας δεν έχει καμία θέση με τις διεθνείς Συνθήκες και το διεθνές Δίκαιο, που πρέπει μια «δημοκρατική» χώρα δυτικού τύπου να σέβεται. Το οθωμανικό παραλήρημα, σας οδηγεί σε ακρότητες και προβοκάτσιες εναντίον της Ελλάδας και μάλιστα όταν εκφράζονται σε γλώσσα «καφενείου». Άλλωστε στη χώρα μας μια λαϊκή παροιμία λέει «σκύλο που “φωνάζει” μην τον φοβάσαι». Αυτό αποδεικνύεται από τις ανησυχίες Τούρκων αναλυτών που υποστηρίζουν ότι «αλλάζουν οι ισορροπίες με τους νέους εξοπλισμούς υπέρ της Ελλάδας». Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας!
Οι συνθήκες της Λοζάνης του 1923 και των Παρισίων του 1947 που επικαλείσθε, όπως αναλύουν και οι δικοί σας αναλυτές, καθόρισαν τα σύνορα των δύο κρατών. Η πρώτη αναφέρεται και στο όριο των τριών μιλίων πέραν των οποίων τα πάντα είναι ελληνικά και στη συνθήκη των Παρισίων, όπου ως επιτήδειος ουδέτερος του Β ́ΠΠ δεν είστε καν συμβαλλόμενο μέλος. Τα Δωδεκάνησα δόθηκαν στην Ελλάδα από την ηττημένη Ιταλία, ως αντάλλαγμα της προσφοράς σε ποταμούς αίματος στο πόλεμο εναντίον του ναζισμού.
Κε Ερντογάν, έχεις πολύ κακούς συμβούλους, να παύσετε να τους εμπιστεύεστε. Αποτύχατε παταγωδώς στη πολιτική σας -στηριζόμενος στο γεγονός να πουλήσετε ως εξαγόμενο προϊόν την οικονομική κρίση της χώρας σας που την οδηγεί στην καταστροφή- εναντίον της Ελλάδας. Τα πρόσφατα ραπίσματα των χωρών ΗΠΑ, Γαλλίας ακόμα και της παραδοσιακής συμμάχου σας Γερμανίας και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που καταδίκασαν και αποδοκίμασαν τις ενέργειές σας, ως αντίθετες προς το διεθνές Δίκαιο και τις διεθνείς Συνθήκες, επιβεβαιώνουν το γεγονός.
Σουλτάνε σοβαρέψου και λογικέψου, μάζεψε τους δικούς σου γιατί σε οδηγούν στη καταστροφή.
Η Ελλάδα είναι πλέον ισχυρή κι έτσι αποτρεπτική, επιθυμεί την ειρήνη στην περιοχή, η αυτοκρατορική νοσταλγία είναι παρελθόν.
Πηγές: Εγκυκλοπαίδειες, Βικιπαίδεια, Μ.Μ.Ε έντυπος και ηλεκτρονικός, προσωπικές εμπειρίες προγόνων …