«Κατά πρώτον ευχαριστώ όλους σας, ευχαριστώ το Δ.Σ. για την τιμή που μας έκανε να μας προτείνει και εσάς που εγκρίνατε. Θα ήθελα, επειδή υπάρχουν και εν ενεργεία συνάδελφοι, να πω λίγα λόγια όχι για μένα, αλλά τι μπορούν να κάνουν αυτοί.

Θεωρώ ότι είμαι ο πρεσβύτερος αυτή τη στιγμή με παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα. Υπηρέτησα στην ΠΑ 38 χρόνια, υποχρεωτικά μετά από τα 30 που εκδήλωσα την επιθυμία να αποστρατευτώ, από τη Λάρισα έως την Ανδραβίδα και από τη Λήμνο έως την Πρέβεζα. Και γνωρίζω πάρα πολύ καλά την προσφορά όλων σας και την προσφορά των στελεχών της Σχολής μας.

Ο λόγος που μου παρατείνανε την παραμονή μου μέχρι τα 38 πραγματικά έτη ήταν η προσπάθεια την οποία έκανα, ιδιωτικά, προσωπικά. Διότι ως Αξιωματικός με 3 παιδιά, με εργαζόμενη σύζυγο, με γονείς κλπ. τελείωσα και πήρα πτυχίο της Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε., Ανωτέρα Σχολή Παιδαγωγικής και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης, πρώην ΣΕΛΕΤΕ.

Απεφοίτησα και πήρα πτυχίο της Σχολής Θεάτρου-Κινηματογράφου ως Σκηνοθέτης 4ετούς φοίτησης.

Ήμουν ο ιδρυτής και ο πρώτος Διοικητής του Τηλεοπτικού Κέντρου της Αεροπορίας, το ΚΕΤ (Κέντρο Εκπαιδευτικών Ταινιών), που τώρα υπάγεται στον Α/ΓΕΑ.

Διετέλεσα Εκπαιδευτής ΣΤΥΑ, σεμινάρια Ικάρων, ΣΚΕΑ και για πρώτη φορά προελεύσεώς μας, ως Εκπαιδευτής στην Ανωτέρα Σχολή Πολέμου επί πολλά χρόνια.

Το θέμα είναι ότι στα 30, υπέβαλα 3 αιτήσεις αποστρατείας, απερρίφθησαν. Στα 33 άλλες 2, απερρίφθησαν. Στα 35 αυτεπάγγελτη αποστρατεία. Ήρθε το Προεδρικό Διάταγμα και, προσέξτε, με κάλεσε ο τότε Αρχηγός, ο συγχωρεμένος ο Σταθιάς, και μου λέει «τώρα που είμαι Αρχηγός θέλω, Τσουκνίδα, να βοηθήσεις». Του λέω «Αρχηγέ, 35 χρόνια!». «Ναι, έχεις φτιάξει μια Μονάδα, το Τηλεοπτικό Κέντρο». Τις εκπομπές «Με τόλμη και αρετή» μέχρι το ’94 εγώ τις έπαιρνα ως σκηνοθέτης. «Έχω άλλον σκηνοθέτη Διοικητή να στείλω εκεί; Είσαι Εκπαιδευτής στην Ανωτέρα Σχολή, στη ΣΠΑ. Έχω Αξιωματικούς, ναι. Αλλά της δικής σου εμπειρίας έχω άλλους»; Διότι δεν προβλεπόταν Εκπαιδευτής στην ΣΠΑ που να μην έχει περάσει τη ΣΠΑ και να μην έχει αποφοιτήσει με «λίαν καλώς». «Είσαι –λέει- Επόπτης του ΚΕ ΣΠΑ, των 4 Σχολείων. Έχω και άλλους Αξιωματικούς. Αλλά της δικής σου εμπειρίας έχω άλλον»;

Τελικά με συγκίνησε και την επομένη με ανακάλεσε με Προεδρικό Διάταγμα για 3 χρόνια. Κάθισα 38 πραγματικά χρόνια.

Πέραν τούτου, όταν έφυγα ήμουν νέος, 58 ετών. Είμαι 86 τώρα. Παγιδεύτηκα σε έναν άλλο τομέα, στην Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών το ’94. Στις εκλογές εξελέγην Γενικός Γραμματέας, το ’99 Πρόεδρος για 10 χρόνια. Τιμή μεγάλη για τη Σχολή μας και για μένα, που κάποιος προελεύσεως ΣΤΥΑ κάθισε στην καρέκλα του αρχαιότερου Λογοτεχνικού Σωματείου που κάθισαν οι Παλαμάς, Σικελιανός, Καβάφης, Ξενόπουλος. Ήταν μεγάλη τιμή για μένα και για την προέλευσή μας.

Το 2011 προτάθηκα για Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας από το Υπουργείο Πολιτισμού. Δύο φορές ο προελεύσεως ΣΤΥΑ τιμήθηκε με βραβείο από τη Διεθνή Ακαδημία Γραμμάτων των Παρισίων.

Το 2011 τα Λογοτεχνικά Σωματεία της Μελβούρνης με προσκαλέσανε και με φιλοξενήσανε δύο μήνες για διαλέξεις και προγράμματα.

Τρεις φορές επισκέφτηκα την Αλβανία και τα σχολεία της Αλβανίας, της Βορείου Ηπείρου.

Όλα αυτά δεν τα λέω για μένα, αλλά επειδή είναι εκπρόσωποι των εν ενεργεία, τα είπα για να δουν τι μπορούν να κάνουν. Διότι ο καθένας από εμάς έχει μια δύναμη μέσα και διαθέτει ένα μέρος της δυνάμεως για μια ενέργεια. Έχουμε πολλή δύναμη παγιδευμένη μέσα και δεν την αφήνουμε να δημιουργήσει. Διότι ο άνθρωπος έχει δύο σκέψεις. Έχει τη λογική σκέψη, γι’ αυτό λέμε είναι ζώον δίπουν άπτερον λογικόν, κατά τον Αριστοτέλη, αλλά έχει και τη δημιουργική σκέψη. 

Διότι η λογική σκέψη τί κάνει; Όταν της δώσεις ένα πρόβλημα, αναλύει, συγκρίνει και επιλέγει την καλύτερη λύση. Ενώ η δημιουργική, είναι αυτή η τρελή που λέμε, διοράται, προβλέπει και γεννά ιδέες.

Γι’ αυτό θα παρακαλέσω να μεταφέρουν αυτό το μήνυμα: ότι μέσα από την εκπαίδευσή τους, από τη μόρφωσή τους, που είναι τριετούς η φοίτηση κλπ., να προβάλλουν καινούργιες ιδέες, να προβλέπουν και να δημιουργούν.

Εγώ επισκέπτομαι τακτικά το Τατόι και τη Σχολή μας και τη ΔΑΕ και το ΚΕΤ, μια φορά τουλάχιστον τον μήνα. Πιστεύω ότι όλα αυτά είναι απόρροια και προέλευσης από την εκπαίδευση και τη μόρφωση που πήρα από τη Σχολή. Διότι το 1956 ήμουν ένα παιδάκι ξυπόλυτο, που ήρθα από την επαρχία και έγινα αυτός που έγινα μέσα στην ΠΑ. Γι’ αυτό, τα έδωσα όλα. Τα πήρα όλα. Δεν μου χρωστάει. Δεν χρωστάω. Δεν άφησα, όπως λέω, διαμαρτυρημένα γραμμάτια.

Με συγχωρείται για την ανάλυση που σας έκανα και για την παρουσίαση. Πιστεύω να με δικαιολογήσετε.

θα ήθελα να πω το εξής γι’ αυτό. Όταν κάνουμε κάποιο έργο, είναι σίγουρο ότι με τα καλά μπορεί να κάνουμε και κάποιο λάθος. Ουδείς αλάνθαστος. Μερικοί συνάδελφοι κάνουν ωραίες προτάσεις, προφορικές και λοιπά αλλά ξεχνιούνται.

Γνώμη μου είναι, επειδή έχω διατελέσει πολλά χρόνια Πρόεδρος Λογοτεχνικών Σωματείων κι έλεγα και λέω και τώρα: τις προτάσεις θα μπορούν τα μέλη να τις υποβάλλουν εγγράφως στο Διοικητικό Συμβούλιο. Ούτως ώστε το Συμβούλιο να τις έχει, να τις μελετάει και να κάνει ενέργειες. Κι αν καμιά φορά κάνουν και κάποιο λάθος, άνθρωποι είναι, θα πρέπει να τους συμβουλεύουμε για να το διορθώσουν. Διότι κάπου στις πνευματικές μου αναλαμπές σε ένα βιβλίο γράφω το εξής: «Τους λαθεμένους ανθρώπους -που όλοι είμαστε- μην τους πετροβολάτε, αλλά οδηγήστε τους στον σωστό δρόμο, να φτάσουν στο δικό σας περιβόλι, εάν έχετε».

Για να τελειώσουμε κάπως ευχάριστα και να μειώσουμε τον τόνο της έντασης θα μου επιτρέψετε από το δικό σας στόμα να σας θυμίσω τότε που φορούσατε τη στολή του Δοκίμου και τώρα σαν απόστρατοι που θυμόσαστε τη Σχολή και πώς το βλέπετε. Αυτό υπάρχει σε κάδρο Α4, το οποίο κοσμεί το Γραφείο του Διοικητού της Σχολής. Θέλετε να ακούσετε τι του λέτε;

Η Σχολή για μας ήταν ένας χώρος που σαν μάνα μας μάζευε όλους, μας μεγάλωσε, μας άνδρωσε και μας διέθεσε στην ΠΑ.

Περάσανε τα χρόνια. Και τώρα σαν απόστρατοι τη θυμόμαστε όλοι. Πώς όμως τη θυμόμαστε;

Ακούστε. Είναι δικά σας συναισθήματα και δικά μου, τι είναι η Σχολή και γιατί τη θυμόμαστε. Ακούστε.

Πιστεύω ότι όλοι, κάπως έτσι, όταν σκέφτεστε τα χρόνια εκείνα, φαντάζεστε την πρόοδο, την ελπίδα να γίνετε, να φτιάξετε κλπ. Και τώρα τα θυμάστε σαν ένα θαμπό όνειρο, σαν ένα γλυκό κρασί που σας ικανοποιεί η ενθύμηση.

Σας ευχαριστώ. Εύχομαι στο νέο Δ.Σ. καλή δύναμη. Ευχαριστώ και συγχαίρω το απερχόμενο για ό,τι έκανε μέχρι σήμερα. Και θα ήθελα, όλοι μας, ας μην είμαστε Διοικητικό Συμβούλιο, όταν έχουμε κάποια καλή ιδέα να τη δίνουμε, όχι προφορικά, αλλά να τη στέλνουμε και γραπτά στο νέο Δ.Σ., διότι έτσι θα τους βοηθάμε.

            Σας ευχαριστώ πολύ.»

* Υπενθυμίζεται ότι: τα μέλη του Σ.Α.Σ μπορούν να ενημερωθούν για το σύνολο των Πρακτικών στην ιστοσελίδα του Συλλόγου, στην Περιοχή Μελών.