Πόσοι άραγε σήμερα νεοέλληνες μπορούμε να αντιληφθούμε πλήρως τα λόγια αυτά του αείμνηστου νομπελίστα μας Γιώργου Σεφέρη! Ίσως πολλοί, οπωσδήποτε όμως όχι όλοι ως θα οφείλαμε. Και το οφείλουμε αυτό στους προγόνους μας, γιατί χωρίς υπολογισμούς και ιδεολογήματα, παρά μόνο με την αγάπη προς την Πατρίδα, την οικογένεια, την πίστη και την ελευθερία ξεχύθηκαν εναντίον τυράννων κατακτητών.
Ήθελαν τη λευτεριά τους και η λευτεριά δεν είναι ιδεολόγημα, είναι ανάσα, είναι η ίδια η ζωή. Το οφείλουμε σε εκείνους που πάλεψαν και θυσιάστηκαν για της Πατρίδος την ελευθερία, πάλεψαν γιατί ήθελαν να αναθρέψουν τα παιδιά τους χωρίς να τα ποτίζουν με το μαύρο γάλα του φόβου μπροστά σε τύραννο, πάλεψαν για την πίστη τους, για την ιστορία τους, για να είμαστε κι εμείς σήμερα ελεύθεροι.
«Του κόσμου η πιο σωστή στιγμή σημαίνει: Ελευθερία!!! Έλληνες μέσ’ στα σκοτεινά δείχνουν τον δρόμο. Ελευθερία!!! Για σένα θα δακρύσει από χαρά ο ήλιος», μας γράφει ο έτερος Νομπελίστας μας αείμνηστος Οδυσσέας Ελύτης.
Η 25η Μαρτίου, Ευαγγελισμός της Θεοτόκου και Εθνική εξέγερση του Γένους για την ανάκτηση της ελευθερίας του, αποτελεί φωτεινό φάρο της πορείας της νεότερης Ελλάδος. Η δύναμη αυτών των ηρώων προγόνων μας, το ανυπέρβλητο ήθος τους, η πίστη τους δεν προερχόταν μόνο από τη φουστανέλα και τα τσαπράζια, τα έδινε και η οικογένεια, ο γονιός, αυτή η οικογένεια που σήμερα πάει να διαλυθεί και όσο δεν αντιστεκόμαστε στις μόδες και τις παράλογες απαιτήσεις των καιρών που θέλουν αυτή τη διάλυση, τόσο τα παιδιά θα βγαίνουν ξένα προς τους γονείς τους, αδιάφορα για τις ρίζες τους και την ιστορία, αδύναμα να παλέψουν στη ζωή, ανίσχυρα στα χέρια των καιροσκόπων που επιθυμούν να τα μετατρέπουν σε αριθμούς, σε σκύβαλα. Πως να υπάρξει πόνος Πατρίδος, όταν η οικογένεια είναι διαλυμένη; Αλλά και το σχολείο σήμερα που δεχόμαστε τόσες εξ ανατολών απειλές πρέπει να παρέχει παιδεία, ιστορική μνήμη και εθνική συνείδηση σε όλα τα επίπεδα μάθησης. Η Εκκλησία και αυτή προσπαθεί πλην όμως, ενίοτε, βάλλεται από ανιστόρητους και απάτριδες. Ο Κλήρος είχε μέγιστο μερίδιο συμμετοχής στη φλόγα του 1821, που μαζί με το πετραχήλι ζώστηκε και το καρυοφύλλι. Όσο για τα ΜΜΕ, μάλλον ασχολούνται με διάφορα αλλότρια και ξένα προς την εθνική, ιστορική οντότητα σημαντικών για το έθνος μας επετείων. Υπάρχουν βέβαια σήμερα, μέσα στην μεγίστη αυτή εθνική μας επέτειο και φωνές αγωνίας από πνευματικούς και απλούς ανθρώπους, καθόσον η Πατρίδα μας βρίσκεται στο κέντρο μεγάλων ανταγωνιστικών συμφερόντων και σε απόσταση αναπνοής από εκρηκτικές εξελίξεις στη Μ. Ανατολή, στη Β. Αφρική, στην Α. Μεσόγειο, αλλά και στο Αιγαίο.
Τη λαχτάρα των προγόνων μας για τη λευτεριά πρέπει να την τιμούμε, όπως αρμόζει στις ψυχές των γενναίων.
Να στεκόμαστε όρθιοι μπροστά τους και να βεβαιώνουμε, ότι οι θυσίες τους ζουν μέσα στα στήθη μας και τα μάτια μας να βουρκώνουν.
Ήταν αποφασισμένοι να δώσουν στην Πατρίδα τους βλαστούς της νιότης τους, την ομορφιά, τα πλούτη, το αίμα τους.
Μια τέτοια απόφαση εναντίον τυράννων κατακτητών είναι έρωτας για ζωή, για ελευθερία και Πατρίδα ελεύθερη.
Έτσι άνθισε στις καρδιές τους η επιθυμία για λευτεριά εκείνη την Άνοιξη, όπως τα λουλούδια.
Και σήμερα, έναντι όλων αυτών, κάποιοι έχουν φτάσει στην κατάντια να δηλώνουν ότι η αφοσίωση στην Πατρίδα ονομάζεται εθνικισμός, ο σεβασμός προς το ήθος και τη γενναιότητα αυτών που μας ανάστησαν χαρακτηρίζεται φασισμός, η τιμή προς την ιστορία μας αποκαλείται ρατσισμός.
Φτάσαμε στο σημείο η λαχτάρα ακόμη για την Πατρίδα να αντιμετωπίζεται σαν αρρώστια, σαν ψώρα που κάθε δήθεν «σύγχρονος άνθρωπος» πρέπει να μένει μακριά της. Έχουμε μπερδέψει τις έννοιες ή προς το ορθότερο μας έχουν μπερδέψει τις έννοιες, γιατί έβαλαν τους αγώνες και το αίμα των προγόνων μας στην υπηρεσία της πολιτικής ιδεολογίας του εθνικισμού.
Επιβάλλεται να αποσυνδέσουμε τα ιερά και τα όσια του γένους από ιδεολογικές και πολιτικές σκοπιμότητες. Είναι ανάγκη να δούμε με φρόνηση τη διαφορά ανάμεσα στον εθνικισμό και τον πατριωτισμό. Ο πρώτος είναι πολιτική αντίληψη. Ενώ ο πατριωτισμός είναι ένα προσωπικό άφθαρτο βίωμα, υπέρτατη αξία και αγαθό αγάπης για την πατρίδα που περικλείει όλες τις άλλες αρετές. Είναι η φωνή του γένους.
Διακόσια χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, αυτή η φωνή μας υποχρεώνει, ως καθήκον υπάρξεώς μας, ν’ αναγνωρίζουμε και να τιμούμε συνεχώς τη νικηφόρα εξέγερση του γένους το 1821 και τα πολλά διδάγματά της. Οι αρχές και τα ιδανικά, καθώς και τα κατορθώματα των τότε ηρώων μας ν’ αποτελούν τον φωτεινό φάρο της πορείας μας μέσα στο χρόνο, που «τα πάντα ρει».

Δημ. Σχίζας
Σμχος ε.α.