Η χρονική περίοδος της μεταπολίτευσης ήταν ιδανική για τη διεκδίκηση κοινωνικών δικαιωμάτων. Το συνδικαλιστικό και πολιτικό κίνημα «έξω» ήταν σε διεκδικητική πλημμυρίδα.
Εν τω μεταξύ, η ΠΑ είχε προχωρήσει στην προμήθεια πολεμικού υλικού νέας τεχνολογίας κι αυτό απαιτούσε επί πλέον προσλήψεις, κυρίως τεχνικών και απαιτητικό μορφωτικό επίπεδο. Και πράγματι οι τεχνικοί της ΠΑ με πρωτοπόρους του ΣΤΥΑτζήδες ανταποκρίθηκαν με επάρκεια, υπερβάλλοντας εαυτούς.
Τα επαγγελματικά όμως προβλήματα και κυρίως οι οικονομικές απολαβές των Υπξκών ήταν οξυμένα. Στις Πολεμικές Μονάδες της ΠΑ, αλλά και σε μικρότερους σχηματισμούς της ο κόσμος «έβραζε». Τα γεγονότα είναι γνωστά και δεν επεκτείνομαι περαιτέρω σ’ αυτό το σημείωμα.
Ο Σ.Α.Σ ήρθε να καλύψει, νόμιμα και συλλογικά, όλον αυτό τον οξυμένο διεκδικητικό αναβρασμό. Διότι, πρέπει να τονισθεί, οι διώξεις σε όσους πρωτοστατούσαν διεκδικητικά ήταν μεγάλες.
Συνέβαλαν σε αυτό καταλυτικά φωτισμένοι, καταξιωμένοι και αποφασιστικοί γνωστοί συνάδελφοι με πρωτεργάτη και για πάνω από δώδεκα χρόνια Πρόεδρο του Σ.Α.Σ τον αείμνηστο Γιώργο Εμμανουηλίδη της 10ης Σειράς ΣΤΥΑ.
Η δημιουργία του Σ.Α.Σ ήταν, ακριβώς, επιτακτικό δημιούργημα των αναγκών της εποχής εκείνης.
Είναι συγκινητικές οι ιστορίες που αφηγούνται οι συνάδελφοι που δούλεψαν και εργάζονται αδιάκοπα ανιδιοτελώς για την εξάπλωση και ενδυνάμωση του Σ.Α.Σ στις Μονάδες της ΠΑ. Χέρι με χέρι και από συνεργείο σε συνεργείο μαζεύονταν οι οικονομικές ενισχύσεις, για να μπορέσει ο Σ.Α.Σ να πατήσει μαχητικά στα πόδια του.
Ποτέ, λοιπόν, οι ε.ε. συνάδελφοί μας δεν ήταν μακριά από το Σύλλογο. Πάντα δήλωναν παρόντες με φυσική παρουσία, τα γραπτά τους, την οικονομική συνδρομή, την επικοινωνία τους με τα ΔΣ του Σ.Α.Σ. Όμως, «ο φόβος φυλάει τα έρμα».
Πάντα τα Δ.Σ. του Σ.Α.Σ προσπαθούσαν με ποικίλους τρόπους να είναι κοντά στους ε.ε. συναδέλφους, αλλά και στους δοκίμους της Σχολής. Τιμώντας με σεβασμό τους συναδέλφους μας που χάθηκαν στο βωμό του καθήκοντος.
Δεν είναι τυχαίο που πάνω από 300 έντυπα της εφημερίδας του Συλλόγου «Νέα του Σ.Α.Σ» αποστέλλονται, κάθε φορά που εκδίδεται η εφημερίδα, στις Μονάδες της ΠΑ.
Εν τω μεταξύ οι συνεχείς, συντονισμένοι, αγώνες του συνόλου των στρατιωτικών ε.ε. και ε.α., μετά το 2005, για νομική κατοχύρωση του δικαιώματος της συλλογικής έκφρασης των στρατιωτικών, δημιουργεί νέα δεδομένα.
Ο Σ.Α.Σ τροποποιεί το Καταστατικό του με την υπ΄ αριθμ. 765/09 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, εφαρμοζόμενο από την 11-01-2011 και παρέχεται η δυνατότητα εγγραφής των ε.ε. αποφοίτων της Σχολής ως «Συνδεδεμένα Μέλη», μετά την αποφοίτηση τους από τη Σχολή και την άδεια της Υπηρεσίας, με το δικαίωμα μόνο του «εκλέγειν».
Ακολούθησε η αποδοχή από τον Άρειο Πάγο με την υπ΄ αριθμ. 3/2012 απόφασή του: της αναγνώρισης του δικαιώματος των στρατιωτικών στο συνεταιρίζεσθαι. Έτσι τα πράγματα άλλαξαν οριστικά.
Ο Σ.Α.Σ τροποποιεί ξανά το Καταστατικό του. Με την υπ΄ αριθμ. 254/2018 Διαταγή του Ειρηνοδίκη Αθηνών οι ε.ε. συνάδελφοι με την αποφοίτησή τους από τη Σχολή δύνανται να εγγράφονται ως τακτικά μέλη με πλήρη καταστατικά δικαιώματα. Επιπλέον τέσσερεις από τις έντεκα θέσεις στο Δ.Σ. του Σ.Α.Σ δύνανται να διεκδικηθούν από τους ε.ε. υποψηφίους, καλύπτοντας μάλιστα και τη θέση του Β’ Αντιπροέδρου.
Επιπλέον, το άρθρο 3.2 (Σκοπός) του καταστατικού προβλέπει: «Τη συλλογή, μελέτη και προβολή θεμάτων και προβλημάτων που αφορούν τους εν ενεργεία συναδέλφους».
Και στο άρθρο 5.1 (Μέλη): «Οι είκοσι πρώτοι, κατά την αποφοίτησή τους από τη Σχολή εγγράφονται δωρεάν, χωρίς κόστος εγγραφής, τιμής ένεκεν».
Ο φόβος, τελικά, υποχώρησε. Στο τρέχον Δ.Σ. υπηρετούν δύο ε.ε. τακτικά μέλη, προάγγελοι του ελπιδοφόρου μέλλοντος της περαιτέρω υγειούς και δημιουργικής ανάπτυξης του Σ.Α.Σ και της εκπλήρωσης των δίκαιων στόχων του και σκοπού του.
Οι 13.500 περίπου απόφοιτοι της Σχολής (ΣΤΥΑ/ΣΜΥΑ) με υψηλό επίπεδο σπουδών τεχνολογικής και ακαδημαϊκής μόρφωσης, στρατιωτικής κατάρτισης, κοινωνικής καλλιέργειας και προσφοράς, αντιμετωπίζουν καθημερινά πλειάδα κοινωνικών και επαγγελματικών προβλημάτων. Η συμμετοχή των ε.ε. συναδέλφων στο Σύλλογο έχει λάβει πλέον μαζικό χαρακτήρα.
Συμμετέχουν ενεργά και δημιουργικά στις καταστατικές λειτουργείες του ΣΑΣ, προσδοκώντας δίκαιες λύσεις στα κοινωνικά και επαγγελματικά προβλήματά τους και στα προβλήματα της Σχολής.
Τριάντα εννέα (39) χρόνια μετά, ο Σ.Α.Σ δυναμώνει συλλογικά, ενωτικά, μαχητικά, δημοκρατικά. Η ελπίδα δυναμώνει. Η ηγεσία της ΠΑ έχει ένα ισχυρό τεχνολογικό όπλο με το μέρος της, πολλαπλασιαστή ισχύος. Η πολιτική ηγεσία οφείλει να μην μας αγνοεί.