Αν υπάρχει κάτι στη ζωή μας που δεν τιθασεύεται, αυτό είναι η αέναη κίνηση του χρόνου. Το χθες γίνεται σήμερα και το σήμερα αύριο εν ριπή οφθαλμού! Κι εμείς παρασυρόμεθα προς το τέρμα της πορείας μας παρακολουθώντας τα γεγονότα που περνούν από μπροστά μας χωρίς αναστρέψιμη ελπίδα! Ο χρόνος για τον άνθρωπο αποτελεί την πιο αμείλικτη τιμωρία,που τον αναγκάζει να νοσταλγεί τις όμορφες και τις άσχημες στιγμές που έζησε αλλά τον προσπέρασαν! Τρέμει μπροστά στον αναπόφευκτο ερχομό του άγνωστου και μοιραίου τέλους!
Κάθε πρωτοχρονιά αποτελεί τη συμβατική αφετηρία μιας νέας προσπάθειας! Η ζωή είναι λίγη και λήγει με τον χρόνο!
Γι’ αυτό ζήσε την με όλες τις μηχανές αναμμένες! Τους συναγερμούς σου να χτυπούν τρελά! Τις ανάσες σου στο κόκκινο! Την καρδιά σου να χορεύει σα να μη χωράει άλλες ανάσες! Γιατί ξέρεις πως μόνο μια φορά ερχόμαστε εδώ!!!
Δώστε νόημα στη ζωή σας! Ζήστε καλύτερα και δώστε νόημα στην καθημερινότητά σας! Θα πρέπει να είναι αλήθεια όταν λένε ότι ο άνθρωπος γεννιέται αετός και πεθαίνει σπουργίτι! Τα γηρατειά έρχονται βαθμιαίως. Ο χρόνος της ζωής μας τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύ- τητα. Πόσες φορές δεν σκεπτόμαστε «Πότε πέρασαν τα χρόνια; Πότε ήμουν παιδί;» Φεύγει ο χρόνος χωρίς επιστροφή και κανείς δεν μπορεί να τον σταματήσει ή να ζήσει δύο φορές!!! Πόσες φορές έχουμε ακούσει την επιθυμία «Αχ, να ήταν τα νιάτα δυο φορές!» από τα χείλη ενός ηλικιωμένου; Κάθε φορά η χροιά της φωνής του είναι διαφορετική, καθώς μέσα της κρύβει έναν πόνο, ένα παράπονο, μία θλίψη! Για πολλούς ανθρώπους τα γηρατειά είναι η φυλάκιση της ψυχής. Τη στιγμή που θέλει να ζήσει, να ταξιδέψει, να ονειρευτεί αλλά το κουρασμένο του κορμί τον εμποδίζει, είναι τότε η στιγμή που τον κυριεύει ο φόβος! Ο φόβος που τον οδηγεί στη μελαγχολία, καθώς το αίσθημα της εγκατάλειψης αρχίζει να του γίνεται σαράκι στην ψυχή!
«Σαν ένιωσα γεράματα θυμάμαι τα παλιά μου, μου φαίνεται παράξενο πώς άσπρισαν τα μαλλιά μου!»
Για να εξασφαλίσει ο άνθρωπος μία αξιοπρεπή και ανθρώπινη διαβίωση στα γεράμα-τά του, ας λάβει υπόψη του το παρακάτω κείμενο:
«Μια συμβουλή δίνω στον άνθρωπο λίγο προτού γεράσει, να την ακούει πάντοτε και ποτέ μην την ξεχάσει. Όταν μεγαλώσει ο άνθρωπος πολλοί δεν τον συμπαθούνε! Θέλουν να «φύγει» γρήγορα για να τον ξεφορτωθούνε. Σε μια γωνιά τον βάζουνε τον κάθε ηλικιωμένο χωρίς να τον κοιτάζουνε,αν δεν έχουν κάποιο συμφέρον! Πολλές φορές ο μεγαλύτερος εχθρός γίνονται τα παιδιά του, όταν έχει ακίνητα, όμως χωρίς «φωνή» και τον παρά του. Όλοι να πάρουν θέλουνε, ξεχάσανε να δίνουν. Με τα δικά του χρήματα να τρώνε και να πίνουν.
Γι’ αυτό πριν έρθουν τα γεράματα, φρόντισε στη ζωή σου! Να ‘χεις γερό κομπόδεμα, γερή τη σύνταξή σου! Να ‘χεις κι ένα σύντροφο καλό, για να σε κοιτάξει προτού η φτώχεια και η μοναξιά στον δρόμο σε πετάξει! Κι όταν φύγει ο ένας από τους δυο, θα μείνει ένα κουρέλι που θα το σπρώχνουν όλοι απ’ εδώ κι από κει και κανένας δε θα το θέλει! Τότε τους πάνε στο ΚΑΠΗ κι άλλους στο «Κοράλι» για να κοιμούνται ήσυχα στο δικό του μαξιλάρι. Όμως ποτέ τους να μην ξεχνάνε: «Εκεί που είναι ήμουνα κι εδώ που είμαι θάρθουν, με τα μυαλά που κουβαλούν τα ίδια και χειρότερα θα πάθουν...».

Οι παρατηρήσεις και τα σχόλια δικά σας!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ!
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!

ΒΛΑΧΟΓΙΑΝΝΗΣ ΣΕΒΑΣΤΟΣ
Επγός ε.α. 9η Σειρά ΣΤΥΑ