Εσύ Μπάμπη μου ήσουν τόσο καλοκάγαθος και πάντα με το χαμόγελο. Η αγάπη, η ευγένεια στο λόγο σου, η διακριτικότητα και ανθρωπιά στις σχέσεις σου σε έκαναν ξεχωριστό και πολύ αγαπητό.

Εργάστηκες με υψηλό αίσθημα ευθύνης και αποτελεσματικότητα για την Αεροπορία μας, οπουδήποτε βρέθηκες. Όλοι το αναγνώρισαν και το εκτίμησαν. Το καθήκον ήταν ο οδηγός σου. Ήσουν πάντα πρόθυμος, χωρίς να σε οδηγεί το ρολόι. Αν είναι μέρα ή νύχτα. Έμεινε λαμπερό το όνομά σου.

Είχα την τύχη να συνεργαστούμε πιο στενά. Πολύ καλά και ιδιαίτερα δημιουργικά την περίοδο 2017-2019. Με προθυμία δέχτηκες για εθελοντική προσφορά στο Σύλλογό μας (ΣΑΣ) ανέλαβες Περιφερειακός Εκπρόσωπος του Συλλόγου μας στην Πάτρα.

Βοήθησες αποφασιστικά στην εγγραφή νέων μελών και με προθυμία βοήθησες συναδέλφους μας εκεί. Ήσουν πάντα πρόθυμος και επινοητικός για βοήθεια και δράσεις που προβάλανε το Σύλλογο στην Πάτρα.

Πώς να ξεχάσω τις μοναδικές δράσεις σου, όταν μαζί με τον εξαίρετο και δραστήριο συνάδελφο Ηλία Δημητρόπουλο οργανώσατε στις 16-11-2009, με μοναδική επιτυχία τις επετειακές εορτές στην Πάτρα για τα 60 χρόνια της Σχολής μας (ΣΤΥΑ) συγκεντρώνοντας πάνω από 350 συναδέλφους και επίσημους προσκεκλημένους στο Μέγαρο Λόγου και Τέχνης της Πάτρας. Ακόμη και την αγαπημένη σου σύζυγο Σάσα ενέπλεξες και φιλοτέχνησε έναν ωραίο επίκαιρο πίνακα που έκτοτε κοσμεί τα γραφεία του Συλλόγου μας.

Πόσες πόρτες φορέων και χορηγών χτυπήσατε για να επιτύχετε εκείνη την αξέχαστη συνάντηση και όμορφες εκδηλώσεις! Πώς να ξεχάσω τα λόγια ενός επισήμου προσκεκλημένου σας (Αντινομάρχη αν θυμάμαι καλά) που μετά από τις εισαγωγικές ομιλίες μας στο χαιρετισμό του είπε ¨Σήμερα κύριοι κατάλαβα ότι όταν βλέπαμε και θαυμάζαμε ένα πολεμικό αεροπλάνο να πετάει, αν δεν είσαστε εσείς, δεν θα μπορούσε να πετάξει. Σήμερα που σας γνώρισα κατάλαβα τις μεγάλες ευθύνες σας και τις υψηλές γνώσεις που έχετε και ειλικρινά σας συγχαίρω. Θα σας πρότεινα να συνεχίσετε ανάλογες εκδηλώσεις για να σας γνωρίσει ο κόσμος για το τόσο σοβαρό έργο που προσφέρετε¨.

 Ήταν μια ξεχωριστή ημέρα για το Σύλλογό μας και τους αποφοίτους της Σχολής μας, Μπάμπη μου. Πρωταγωνίστησες για να ειπωθούν τόσο σημαντικά λόγια που τιμούν όλους μας. Εμάς που γαλουχηθήκαμε στη δοξασμένη ΣΤΥΑ.

Όλες αυτές οι στιγμές σου δεν ξεχνιούνται. Άφησες δυνατές παρακαταθήκες και σε ευγνωμονούμε. Πονάμε, όμως, γιατί δεν θα σε ακούμε πια. Η λατρεμένη σύζυγός πονά. Τα αγαπημένα παιδιά σου βρέθηκαν κοντά σου όλες τις δύσκολες μέρες σου. Ξέρανε ότι πήρες το δρόμο του μη γυρισμού. Ότι θα έκανες το τελευταίο σου ταξίδι. Το βίωσαν έντονα. Πονούσαν, αλλά και θα πονάνε όλοι τους τώρα που σε χάσανε. Θα είναι όμως περήφανοι για σένα.

Μπάμπη, αγαπημένε μου φίλε, καλό ταξίδι. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει. Έμαθα ότι και αυτό το είχες φροντίσει! Τίποτα δεν άφησες χωρίς τη δική σου μέριμνα!!

    Παναγιώτης Καράμπελας