Εκείνο όμως που έμεινε έντονο σε μένα είναι οι γνωριμίες με συναδέλφους, οικογενειακές γνωριμίες .
Κάθε βράδυ όλοι μας ζευγαράκια, δημιουργούσαμε τα " μαγαζάκια". Ξεχωριστά οι γυναίκες ,ξεχωριστά οι άνδρες .
Όλοι εμείς, δεμένοι με τα γεγονότα και τις εμπειρίες που είχαμε βιώσει στην Αεροπορία, αλλά λόγω ηλικίας ξεχνούσαμε στοιχεία για την ολοκλήρωση της συζήτησης, πάντα όμως υπήρχε η βοήθεια την συζύγων .
Πάντα ζεστή και ευχάριστη παρουσία των γυναικών συνέχιζε η συζήτηση τεκμηριωμένη , πίνοντας το κρασάκι, τσίπουρο, ρακές .......
Πάντα ο αγαπητός Στέφανος, αρχαιότερος της παρέας 8η σειρά ΣΤΥΑ Τ-Η, ξεχνούσε και τα φάρμακά του και φώναζε: " Δανάη πως τον λέγανε αυτόν στη Λάρισα. ...." και η κα Δανάη ανταποκρινόταν αμέσως στη θύμηση........και για τα φάρμακα του στην ώρα τους .
Αυτή η ομορφιά στις συγκεντρώσεις, όλων των ιδεολογικών αποχρώσεων ,"δημοκράτες προοδευτικοί και δημοκράτες μη προοδευτικοί" στο ΚΕΔΑ/Ζ, αποτελεί για μένα αποτύπωμα αξιόλογο , γιατί στην Αεροπορία, ως νησιώτης θαλασσινός ,
γνωριμίες είχα , αλλά εκτός Αεροπορίας πολλές.

Και μια συνέχεια...
Με το φίλο μου το Βαγγέλη .......ψαράδες και οι δύο, βγήκαμε για ψάρεμα εκτός μονάδας ,(απαγορεύεται το ψάρεμα μέσα) και βούτηξα με το ψαροτούφεκο.
Ο φίλος μου ο Βαγγέλης σε κάποια βουτιά μου, μ’ έχασε και περιμένοντας χωρίς αποτέλεσμα.
Επιστρέφει στη Μονάδα κινητοποιεί το φίλο Νίκο , τη γυναίκα του και στη προσπάθεια να με εντοπίσουν, δεν κατάφεραν τίποτε .
Ο χρόνος πέρναγε, η αγωνία κορυφώθηκε .
Μετά δίωρο περίπου , έβγαινα με λίγα ψάρια και τους βλέπω και τους δύο "κοκκινισμένους" και μου λένε :"ευτυχώς δεν ειδοποιήσαμε το λιμεναρχείο για την εξαφάνισή σου."
Αποζημίωσα το φίλο Βαγγέλη την επομένη που η ψαριά μαγειρεύτηκε στο φιλόξενο σπίτι του με όλη τη γνώση της ψαρομαγειρικής .......

Ένα μικρό νυχτερινό συμβάν στο ΚΕΔΑ/Ζ

Απόψε η παρέα συμπληρωμένη όπως κάθε βράδυ, ξεχωριστά οι γυναίκες ξεχωριστά οι άνδρες ,πολλές φορές εμείς ξεχνάμε τις μάσκες για το εστιατόριο, αναλαμβάνουν οι γυναίκες την τροφοδοσία ,με το αζημίωτο φυσικά... πληρώνουν πάντα οι άνδρες.
Σε ώρα ακαθόριστη, οι γυναίκες επιστρέφουν τα ρέστα.
Εμένα η δική μου άποψη, ανακάλυψε μετά από αρκετή ώρα, ότι έπρεπε να μου επιστρέψει, δύο (2) εικοσάρικα, ρέστα από πενηντάρικο.
Ψάχνει, δεν βρήκε τα ρέστα…
Τι έχε γίνει: Παίρνοντας τα ρέστα από το ταμείο, αντί να μπουν στη τσέπη, έπεσαν κάτω, δεν το κατάλαβε, έφυγε.
Ο επόμενος για το ταμείο παραθεριστής βλέποντας τον ταμεία να τα παίρνει τα δύο εικοσάρικα από το δάπεδο είπε: "δικά μου είναι" και τα πήρε.
Σε έρευνα και αναζήτηση μετά , ευρέθη και παραδέχτηκε ότι τα χρήματα , δύο (2) εικοσάρικα, δεν ήταν δικά του.
Ο προϊστάμενος ταμείου, ανέλαβε και επέστρεψε τα χρήματα στη γυναίκα μου με την προϋπόθεση ότι θα τα πάρει από τον άνθρωπο που τα πήρε .
Ευχαριστούμε τον προϊστάμενο τον κο Πολύζο, που έδωσε λύση σ' αυτή τη μικρή απροσεξία απώλειας χρημάτων, επίσης ευχαριστούμε και την παρέα μας που είχαν την υπομονή να ανεχθούν μια απροσεξία μας που συνήθως " μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται". Η διεύθυνση, όμως, του ΚΕΔΑ/ Ζ το αναγνώρισε, το εξέτασε, κι έδωσε λύση. Ευχαριστούμε και συγγνώμη για την αναστάτωση που προκαλέσαμε.

ΚΕΔΑ/Ζ 12- 10-2020.

Βασίλειος Σταυρόπουλος
Παραθεριστής