Η παραβίαση αυτών των Κ.Ε.Κ. δεν αποτελεί απλά μια τροχαία παράβαση, όπως κατά καιρούς κάποιοι ανεύθυνοι πρεσβεύουν, αλλά επικίνδυνη κατάσταση στην ομαλή και ασφαλή συνολικά εναέριο κυκλοφορία των πολιτικών αερ/φών και για κάθε παραβάτη υπάρχει η διεθνής ευθύνη να γίνεται αναγνώριση και υποχρέωση συμμορφώσεώς του.
Για το πριν μερικά χρόνια θλιβερό θερμό επεισόδιο στην περιοχή της Καρπάθου, θέλουμε να πιστεύουμε ότι η απώλεια ενός έμπειρου πιλότου μας, του Σμηναγού Κωνστ. Ηλιάκη, προήλθε από κακό και αψυχολόγητο ελιγμό του Τούρκου πιλότου, ο οποίος στην προσπάθειά του ίσως να αποτρέψει τον Έλληνα πιλότο να πάρει τα στοιχεία και την διαμόρφωση του τούρκικου φωτογραφικού RF-4, τον κτύπησε στην καλύπτρα με αποτέλεσμα να τον σκοτώσει και στη συνέχεια και τα δύο F-16 να συντριβούν στην θάλασσα, ενώ ο Τούρκος πιλότος είχε τον ελάχιστο χρόνο να κάνει χρήση του αλεξιπτώτου του και να διασωθεί. Εκείνο όμως που διαπιστώνεται και από αυτό το οδυνηρό γεγονός είναι το ότι οι Τούρκοι δεν σέβονται ούτε διεθνείς κανόνες, ούτε την ζωή του αντιπάλου στον αέρα. Πιστεύουμε πλέον πως και η διεθνής Κοινότητα θα πρέπει να αφυπνιστεί έστω και στο ελάχιστο και να λάβει θέση και ακόμη και να τιμωρήσει τον ταραξία της ειρήνης στην περιοχή μας πριν είναι πολύ αργά για όλους. Ίσως και η χώρα μας μήπως θα πρέπει να σκληρύνει την στάση της απέναντι αυτού του ταραξία και να προβεί στην επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ν.μ., όπως έχει όλο το δικαίωμα , σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο της θαλάσσης.
Η Π.Α., πιστή στο προς την Πατρίδα καθήκον, προστατεύει το Αιγαίο μας και ευρίσκεται σε ένα συνεχή ακήρυκτο πόλεμο με την Τουρκική Π.Α. στο εναέριο χώρο του. Οι απώλειές της σε αυτό το καθήκον είναι σημαντικές σε ανθρώπινο παράγοντα, αλλά και σε υλικό. Ίσως και η Τουρκία, που και αυτή έχει απώλειες, θα πρέπει με σύνεση και σωφροσύνη να αναλογιστεί όλα αυτά και να αρχίσει να συμμορφώνεται προς τους κανόνες του διεθνούς δικαίου και να σέβεται τις συνθήκες που και η ίδια έχει υπογράψει. Η επέκταση των χωρικών μας υδάτων αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμά μας. Κατωτέρω παρέχεται μία συνοπτική αναγραφή στις διαδικασίες και τις διεθνείς συνθήκες για το δίκαιον της θαλάσσης, όπως υφίσταται έως σήμερα, και που χρονολογικά έχουν ως ακολούθως:
*. 1936. Η Ελλάδα με τον νόμο 230 καθορίζει το πλάτος της αιγιαλίτιδος ζώνης στα 6 ν.μ. σε όλη την επικράτεια.
*. 1956. Η Τουρκία με ρηματική διακοίνωση στον Ο.Η.Ε. (2-3-56) τάσσεται υπέρ της καθιερωμένης αιγιαλίτιδος ζώνης πλάτους 12 ν.μ.
*. 1964. Η Τουρκία με τον νόμο 476 καθορίζει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ν.μ. στην Μαύρη θάλασσα και τα Μεσογειακά της παράλια, ενώ στο Αιγαίο υιοθετεί 6 ν.μ.
*. 1979. Ο Τούρκος ΥΠΕΞ Τσακλαγιανκίλ δηλώνει στον τότε Έλληνα Πρωθυπουργό, ότι αν ΄Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στο Αιγαίο, η Τουρκία θα το θεωρήσει αιτία πολέμου.
*. 1982. Η νέα σύμβαση για το Δίκαιο των Θαλασσών που έγινε στο Montego Bay της Τζαμάικα καθορίζει στο άρθρο 3 ότι οι συμβαλλόμενες χώρες έχουν δικαίωμα καθορισμού των χωρικών τους υδάτων έως τα 12 ν.μ. Η Ελλάδα δεν υπογράφει την σύμβαση, ακολουθώντας την πολιτική των χωρών της Ε.Ε. (τότε Ε.Ο.Κ.). Την ίδια χρονιά ο Τούρκος Πρωθυπουργός Ουλουσού επαναλαμβάνει ότι η χώρα του δεν θα δεχθεί την επέκταση των Ελληνικών χωρικών υδάτων στο Αιγαίο.
*. 1994. Αύγουστος. Το Πρωτόκολλο της Ν. Υόρκης επιλύει τεχνικά προβλήματα που εμπόδιζαν τις χώρες της Ε.Ε. να υπογράψουν την σύμβαση του Montego Bay και ανοίγει τον δρόμο για την οριστική αποδοχή του Δικαίου των Θαλασσών. Ένα μήνα αργότερα ο Τούρκος ΥΠΕΞ Σοϊσάλ και άλλοι Τούρκοι αξιωματούχοι επαναλαμβάνουν την ίδια απειλή κατά της χώρας μας.
*. 1994. 16 Νοεμβρίου. Τίθεται σε ισχύ η νέα σύμβαση του Montego Bay για το Δίκαιο των Θαλασσών, την οποία αποδέχεται και η Ελλάδα.
Από όλη την ανωτέρω χρονική διαδρομή παρατηρούμε ότι διαχρονικά η Τουρκία, σε κάθε περίπτωση υπογραφής συμβάσεων για το Δίκαιο των Θαλασσών, επαναλάμβανε την ίδια κατά της χώρας μας απειλή, η οποία απειλή ισχύει και σήμερα και προσδοκά με τέτοιες συμπεριφορές να γίνει ισότιμο Μέλος στην οικογένεια της Ε.Ε.
Η Τουρκία από το 1974 παραβιάζει συνεχώς το FIR Αθηνών, στην αρχή, όπως και προ του 1974, για πολύ λίγο χρόνο και στη συνέχεια επέστρεφαν στη βάση τους. Σήμερα τεσσεράμισι περίπου δεκαετίες μετά, οι παραβιάσεις όχι μόνον προοδευτικά έχουν πολλαπλασιαστεί σε επικίνδυνο βαθμό, αλλά ενίοτε επιδιώκουν και εμπλοκές με τους Έλληνες πιλότους που άμεσα αντιδρούν και σπεύδουν προς αναχαίτιση-αναγνώρισή τους. Η επικίνδυνη όμως αυτή τακτική των συνεχών παραβιάσεων εκ μέρους της Τουρκικής Π.Α. δημιουργεί εντάσεις και θερμά επεισόδια που έχουν καταλήξει και σε οδυνηρές απώλειες, με το οδυνηρό συμβάν, όπως προανεφέρθη, στην περιοχή της Καρπάθου.
Σήμερα τα χωρικά μας ύδατα είναι 6 ν.μ. και ο Εθνικός εναέριος χώρος μας στα 10 ν.μ. από κάθε ακτή. Πέραν τούτων νοούνται διεθνή ύδατα και διεθνής εναέριος χώρος. Σε αυτόν όμως τον διεθνή εναέριο χώρο ουδείς μπορεί να ίπταται χωρίς κατάθεση σχεδίου πτήσεως στο αντίστοιχο FIR που περιλαμβάνει αριθμό και τύπο α/φών, ύψος πτήσεως, αεροδιάδρομους που θα ακολουθήσει και πολλά ακόμη στοιχεία, καθώς και αναφορά στο κέντρο ελέγχου σε κάθε προβλεπόμενο σημείο αναφοράς. Η κατάργηση όλων αυτών αποτελεί επικίνδυνη αυθαιρεσία για την ασφάλεια στην εναέριο κυκλοφορία. Είναι μια αυθαιρεσία και προς τον ICAO και προς την Ελλάδα που της έχει εκχωρηθεί η όλη ευθύνη, αλλά και παραβιάζει την Εθνική μας επικράτεια. Η μόνη λύση ίσως αποτελεί η επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ν.μ., όπως προβλέπεται στο διεθνές Δίκαιο των Θαλασσών.

Δημ. Σχίζας
Σμχος ε.α.