Επέλεξε να στείλει μια χωρίς περιστροφές επιστολή, την οποία πιθανόν σκόπιμα κοινοποίησε σε έναν αριθμό ανθρώπων του Ναυτικού γνωρίζοντας ότι αυτή θα διέρρεε στον τύπο και κατ’ επέκταση στην κοινή γνώμη. Ζήτησε την άμεση απομάκρυνση από το πλοίο όσο το δυνατόν περισσότερων ναυτών. Ίσως αυτή δεν ήταν η καλύτερη προσέγγιση για τη δική του καριέρα αλλά είχε εξαιρετικά θετικά αποτελέσματα για το πλήρωμα.

Η άμεση δημόσια πίεση ανάγκασε το Επιτελείο να υποχωρήσει αποφασίζοντας την έξοδο από το πλοίο όσο το δυνατόν μεγαλύτερου αριθμού μελών που είχαν διαγνωσθεί ως φορείς του κορονοϊού.

Ωστόσο o πλοίαρχος Crozier, πλήρωσε ένα μεγάλο τίμημα. Ο αρμόδιος υφυπουργός του Ναυτικού, Thomas Modly, του απέδωσε ευθύνη για «εξαιρετικά κακή κρίση» και τον απομάκρυνε από τη διοίκηση του πλοίου. Από την άλλη πλευρά οι επικριτές αυτής της απόφασης υποστηρίζουν ότι ο Crozier επέδειξε εξαιρετική κρίση. Η αποχώρησή του από το αεροπλανοφόρο ήταν θριαμβευτική, κατέβηκε από το πλοίο με παρατεταμένα χειροκροτήματα και επευφημίες με την εικόνα να είναι αδιάψευστος μάρτυρας ότι στο πλήρωμα που τον αποχαιρετούσε δεν ήταν μόνο συνάδελφοι της ειδικότητάς του ή της σχολής του, γύρισε πίσω, κοίταξε το προσωπικό στα μάτια και χαιρέτησε στρατιωτικά. Είναι βέβαιο ότι πράττοντας (σωστό ή λάθος) αυτό που του υπαγόρευε η συνείδησή του για την υγεία και τη ζωή του πληρώματος, εις βάρος του προσωπικού του συμφέροντος, έκανε το καθήκον του και το χρέος απέναντί τους και θα μπορεί για πάντα και από οποιαδήποτε θέση να τους κοιτάζει στα μάτια και όχι να κρύβεται απ’ αυτούς.

Ο υφυπουργός του Ναυτικού, Thomas Modly, εξέδωσε, ως όφειλε, μακροσκελέστατη ανακοίνωση με την οποία εξηγούσε στον Αμερικανικό λαό τους λόγους καθαίρεσης του πλοιάρχου. Μερικές μέρες αργότερα ο Modly απευθυνόμενος στο πλήρωμα του αεροπλανοφόρου αποκάλεσε τον πλοίαρχο αφελή ή βλάκα. Οι αντιδράσεις για το χειρισμό της υπόθεσης και τις προσβλητικές αναφορές ήταν τεράστιες, ο Modly ζήτησε επανειλημμένα δημόσια συγνώμη από τον πλοίαρχο και την οικογένειά του. Αλλά η συγνώμη δεν αρκούσε και προχθές υπέβαλε την παραίτησή του απολογούμενος για όλα όσα είχε πράξει.

Σε αντιδιαστολή στη χώρα μας, στο πρόσφατο παρελθόν, υπουργός Εθνικής Άμυνας απευθυνόμενος κατάμουτρα σε όλη την ηγεσία των ΕΔ τους αποκάλεσε αυτιστικούς και γραφειοκράτες, διερωτήθηκε δε ειρωνικά, το Πολεμικό Ναυτικό πότε κάνει εκπαίδευση, πριν τις δεξιώσεις ή μετά; αντίδραση; KAMIA!. Σε μια άλλη, παρόμοια περίπτωση, ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης δήλωσε, «ο πιο αντιπαραγωγικός κλάδος του Ελληνικού λαού είναι οι Στρατιωτικοί και τα Σώματα Ασφαλείας» αντίδραση από τη φυσική ηγεσία; KAMIA! Δημόσια συζήτηση και στις δυο περιπτώσεις, ελάχιστη έως ανύπαρκτη. Απίστευτες αθλιότητες και προσβολές έμειναν αναπάντητες, γιατί; προφανώς για το στενό προσωπικό εφήμερο συμφέρον το οποίο απαξιώνει θεσμούς και πρόσωπα.

Στις 21 Ιανουαρίου 2020 πραγματοποιήθηκε, παρουσία τη πολιτικής ηγεσίας, η τελετή παράδοσης–παραλαβής καθηκόντων Αρχηγού ΓΕΕΘΑ, από τον Πτέραρχο Χρήστο Χριστοδούλου στο Στρατηγό Κωνσταντίνο Φλώρο. Στην ημερήσια διαταγή-ομιλία ενώπιον της πολιτικής ηγεσίας ο απερχόμενος Αρχηγός προέβη σε μια πολύ σοβαρή καταγγελία, συγκεκριμένα απευθυνόμενος στο προσωπικό των ΕΔ είπε επί λέξη,

«Για το λόγο αυτό σας ευχαριστώ και σας ευγνωμονώ ακόμη μια φορά για τη συνεργασία και την εμπιστοσύνη που δείξατε στο πρόσωπό μου. Όμως στο σημείο αυτό σας καλώ να κλείσετε τα αυτιά σας στις σειρήνες που τελευταία έχουν βρει θέσεις και γραφεία πολύ κοντά στην εξουσία, αλλά που παραμένουν πολύ μακριά από τα δικά σας προβλήματα και ενδιαφέροντα. Οι παρείσακτοι σωτήρες το μόνο που επιθυμούν και για το μόνο που εργάζονται είναι το δικό τους συμφέρον. Αρκεί μόνο να δείτε στο που υπηρέτησαν όλα τα χρόνια της υποτιθέμενης καριέρας τους. Η αποκλειστική εκπροσώπηση, δύναμη και συνοχή είναι η δική σας υπερηφάνεια, αξιοπρέπεια και πίστη στη φυσική σας ηγεσία. (…) Τα υπόλοιπα αποτελούν αδόκιμες υστεροβουλίες, που μοναδικό σκοπό έχουν να ικανοποιήσουν προσωπικές φιλοδοξίες, θεμιτές μέχρι ένα βαθμό, που όμως από ένα σημείο και μετά μετατρέπονται σε αλαζονικά ανεμοσκορπίσματα, κάτω από την πίεση των καταστάσεων και των προβλημάτων που έχει η χώρα. Η ιστορία και τα γεγονότα του 1922 πιστοποιούν τα λεγόμενα μου».

Με τις πρωτοφανείς αυτές καταγγελίες του Α/ΓΕΕΘΑ κανείς δεν ασχολήθηκε, λες και αφορούσαν τις ΕΔ άλλης χώρας ή εκστομίστηκαν από ένστολο μεγάλου ξενοδοχείου. Δεν δόθηκε καμία σημασία και προβολή στα ΜΜΕ ούτε ζητήθηκε κάποια εξήγηση από την πολιτική ηγεσία για τα καταγγελλόμενα.

Κανείς δεν έκανε τον κόπο να ρωτήσει τον Α/ΓΕΕΘΑ και την αρμόδια πολιτική ηγεσία ποιοι είναι οι παρείσακτοι σωτήρες που τους έχουν παραχωρηθεί θέσεις και γραφεία πολύ κοντά, προφανώς, στην πολιτική εξουσία; Ποιος είναι ο ρόλος τους στη λειτουργία των ΕΔ; Τους έχει παραχωρηθεί άραγε, εξωθεσμική, εξουσία να συνδιοικούν και να αποφασίζουν για τα θέματα του προσωπικού και το επιχειρησιακό έργο; Ποιος τους παραχώρησε αυτό το δικαίωμα; Είναι στελέχη των ΕΔ και αν ναι, ποιο είναι το θεσμικό πλαίσιο που τους εκχωρεί τέτοια δικαιώματα; Ποιο είναι το ονοματεπώνυμο της ηγεσίας που άφησε την κερκόπορτα ανοιχτή στους παρείσακτους; Ποιες είναι οι βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες συνέπειες απ’ αυτή την εξέλιξη;

Η έκκληση στο προσωπικό των ΕΔ του πτεράρχου κ. Χριστοδούλου, τον οποίο σέβομαι και εκτιμώ, να κλείσουν τα αυτιά τους στις σειρήνες των παρείσακτων γεννά πολλά ερωτήματα. Τι αναγκάζει κ. Αρχηγέ το προσωπικό να μαγεύεται από τις σειρήνες και να αναζητεί σ’ αυτές απαντήσεις στα προβλήματά του; Επισημαίνετε ότι η αποκλειστική εκπροσώπηση, δύναμη και συνοχή είναι η δική τους υπερηφάνεια, αξιοπρέπεια και πίστη στη φυσική τους ηγεσία.

Μήπως έχει χαθεί η πίστη στη φυσική ηγεσία και καθώς η «φύση απεχθάνεται το κενό» το χάσμα σπεύδουν να καλύψουν οι παρείσακτοι; Γιατί χάθηκε κ. Αρχηγέ η εμπιστοσύνη στη φυσική ηγεσία; ποιοι ευθύνονται γι’ αυτό; Με ποιο τρόπο, με ποια μέτρα και παρεμβάσεις, καθώς δεν αρκεί από μόνη της η έκκληση, θα ανακτηθεί η πίστη του προσωπικού στη φυσική του ηγεσία; Είναι υπόδειγμα ηγεσίας, ετσιθελικά, να διαλύεις τις σχολές της ΠΑ οι οποίες παράγουν τα 9/10 των ειδικοτήτων του όπλου; Είναι υπόδειγμα ηγεσίας, ετσιθελικά, να προωθείς την Αμερικανική μοντελοποίηση των Υπαξιωματικών, που αποτελούν το 80% του προσωπικού, ενώ γνωρίζεις ότι είναι καθολικά αντίθετοι σ’ αυτή την εξέλιξη.

Νομίζω ότι αξίζει να αναφερθεί, ως παράδειγμα και υπόδειγμα ηγεσίας, η προσέγγιση του τεσσάρων αστέρων Στρατηγού των ΗΠΑ George Casey ο οποίος ηγήθηκε των συμμαχικών δυνάμεων, από τον Ιουν 2004 έως τον Φεβ 2007, στον πόλεμο του ΙΡΑΚ. Ο Στρατηγός Casey με πατέρα Υποστράτηγο που σκοτώθηκε στον πόλεμο του Βιετνάμ δεν ήταν απόφοιτος της αντίστοιχης σχολής Ευελπίδων (West Point) αλλά εισήλθε στις ΕΔ ως έφεδρος, αδιανόητο βέβαια για τη χώρα μας. Σε ένα ντοκιμαντέρ για τον πόλεμο του ΙΡΑΚ αφού αναφέρει ότι κατά τη διάρκεια της ηγεσίας του σκοτώθηκαν περίπου 2.000 Αμερικανοί αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και στρατιώτες, σηκώνει το μανίκι του δείχνοντας ένα βραχιόλι που φοράει και λέει χαρακτηριστικά, «φοράω αυτό το βραχιόλι για να θυμάμαι το κόστος του πολέμου, μου το έδωσε η σύζυγος ενός Λοχία που σκοτώθηκε στο ΙΡΑΚ και δεν το βγάζω ποτέ, το ανθρώπινο κόστος είναι κάτι που ως ηγέτης δεν επιτρέπεις στον εαυτό σου να ξεχάσει».

Στέκεται άραγε κ. Αρχηγέ η ηγεσία στο ύψος του ρόλου που της έχει ανατεθεί; Ανταποκρίνεται στις προσδοκίες και ηγείται προτάσσοντας, με κάθε προσωπικό κόστος, τις «ανώτερες» ανάγκες του προσωπικού; Εμπνέει, πείθει και κινητοποιεί ή απλά δίνει εντολές, ανταμείβει, ενίοτε τιμωρεί και παρακινεί μέσω «κατώτερων» αναγκών; Έχει ουσιαστική επαφή με όλο το προσωπικό ή αρκείται σε μονολόγους από θέση δεσποτικής ισχύος; Είναι, έμπρακτα, ηγεσία όλου του προσωπικού ή ανάλογα υπηρετεί και συντεχνιακά συμφέροντα και λογικές; Πως αντιδρά σε συμπεριφορές απαξιωτικές, ρατσιστικές, μειωτικές και προσβλητικές που θίγουν το «κατώτερο» προσωπικό; Υπερασπίζεται, με μηδενική ανοχή όπως θα έπρεπε, την προσωπικότητά τους; διότι αν δεν την υπερασπίζεται τότε δεν μπορεί να υπερασπιστεί και τη δική της προσωπικότητα και θα δέχεται προσβολές και ύβρεις από τον οποιοδήποτε υπερόπτη, αλαζόνα και τυχάρπαστο ανίκανο πολιτικό ή αντιμιλιταριστή.

Έχουμε άραγε μια ηγεσία που απολαμβάνει της πίστης και αφοσίωσης όλου του προσωπικού; Αν η απάντηση είναι καταφατική, τότε γιατί οι καταγγελίες αξιότιμε κ. Αρχηγέ; αν όχι τότε είναι φυσικό το ρόλο να αναλάβουν οι παρείσακτοι σωτήρες με ότι αυτό σημαίνει για τις ΕΔ.

ΥΓ. Αν και, αυτονόητα, συγκρίσεις δεν μπορούμε να κάνουμε μεταξύ των ΕΔ των ΗΠΑ και της χώρας μας ο ΥΦΕΘΑ κ. Στεφανής, πρώην Α/ΓΕΣ, επιμένει ότι θα πρέπει στο πλαίσιο του μετασχηματισμού να υιοθετηθεί στη χώρα μας το πρότυπο των ΗΠΑ για τους Υπαξιωματικούς. κ. Υφυπουργέ, έχετε μήπως σκεφθεί ότι ίσως να υπάρχει μεγαλύτερη και σοβαρότερη ανάγκη να μετασχηματιστεί και να υιοθετηθεί το μοντέλο των ΗΠΑ που αφορά την ηγεσία των ΕΔ καθώς ο μετασχηματισμός θα πρέπει, φυσιολογικά, να ξεκινήσει από πάνω προς τα κάτω ή αυτό είναι κάτι που υπερβαίνει τις δυνάμεις σας;

Σγος ε.α. Κων/νος Λιούτας
MCs in International Studies
πρόεδρος Συλλόγου Αποφοίτων ΣΤΥΑ/Παρ. Λάρισας