Όλες οι σταθερές, προγραμματισμένες κινήσεις σου έχουν αναβληθεί, για πότε άραγε; Η συλλογικότητα, ο προβληματισμός, η καθημερινότητα, η αλληλεγγύη, η αισιοδοξία, η ίδια η ύπαρξή σου έχουν όλα, κατά κάποιο τρόπο, αναβληθεί!

Η ανθρώπινη λογική δεν μπορεί να διαχειριστεί τα γεγονότα κι ερωτήματα έρχονται στη σκέψη σου αδιάκοπα. Δεν επιτρέπεται καν ν’ αρρωστήσεις. Τα νοσοκομεία, όπως τα ξέραμε, υπολειτουργούν. Τα σχεδιασμένα ραντεβού έχουν όλα ματαιωθεί. Ένας κρύος ιδρώτας σε πιάνει φορές, που νομίζεις ότι έχεις πυρετό!

Οι ασθενείς κι αυτοί απομονωμένοι στα σπίτια ή σε κάποιο νοσοκομείο. Ακόμα κι αυτοί που φεύγουν απ’ τη ζωή, δεν μπορούν να έχουν κοντά τους τους αγαπημένους τους.

Απρόσκλητες σκέψεις σου δημιουργούν ένα αδιόρατο φόβο, αβεβαιότητα και σε οδηγούν στη σιωπή, σε αδιέξοδο. Δεν μπορείς να συγκεκριμενοποιήσεις την αιτία. Νιώθεις ότι η ζωή σου είναι σε αναστολή!

Η δημιουργία, η εργασία, η δημοκρατία, η συμμετοχή, ο πολιτισμός, η ψυχαγωγία, ο έρωτας, το σχολείο, το γήπεδο, ο εκκλησιασμός, όλα αναβάλλονται. Η νομοθεσία γίνεται με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου. Τα σύνορα έχουν κλείσει. Στη Ν. Κορέα όλοι οι ασθενείς ετέθησαν υπό παρακολούθηση μέσω ηλεκτρονικής εφαρμογής και τεχνολογίας GPS, με διαρκή εξακρίβωση των κινήσεων και επαφών τους. Ο στρατός με την αστυνομία ετοιμάζονται, ή αλλού ήδη επιτηρούν τα νέα μέτρα απαγόρευσης της κυκλοφορίας των πολιτών.  

Η πολιτεία ζητά ατομική ευθύνη και να μείνεις σπίτι. Μα εσύ κοιτάς συνεχώς τα καράβια και τα λίγα αεροπλάνα που ακόμα πετούν. Θέλεις να φύγεις. Θέλεις να δραπετεύσεις απ’ το κακό όνειρο. Θέλεις να πας στο νησί σου, στο χωριό για να ξαναβρείς, λες, τον παλιό εαυτό σου. Έτσι ήσουν εκπαιδευμένος. Τα προβλήματα τα ανέθετες σε άλλους για να τα λύσουν.

Οι δυνατοί της γης επανεκκινούν τις οικονομίες, ρίχνουν φθηνό χρήμα στην αγορά και αναδιατάσσονται, επανακαθορίζονται στο αγαπημένο πεδίο των ανταγωνισμών τους γενικώς.  Έχουν όμως κι αυτοί τους δικούς τους φόβους, που δεν είναι καθόλου ήσσονος σημασίας.

Έτσι κι αλλιώς όλα αυτά ήταν τόσο περίπλοκα, μακρινά και δυσνόητα για σένα. Άλλωστε, ένα από τα ερωτήματά σου ήταν, μήπως και ο κορωνοϊός προκλήθηκε σκοπίμως από τους δυνατούς της γης. Λες και η απάντησή του, έχει κάποια πρακτική σημασία.

Και τώρα πώς θα πορευτείς με τόσα αναπάντητα ερωτήματα με τόσα βάρη στο μυαλό στην καρδιά και στην πλάτη σου;

Σε αυτές τις δύσκολες ώρες της πρωτοφανούς υγειονομικής κρίσης, εκτός από την πειθαρχία στα υγειονομικά μέτρα, χρειάζεται αναστοχασμός. Πράγματι η ζωή πολλών αγαπημένων μας συνανθρώπων, η ίδια η ζωή μας τίθεται σε μέγιστο κίνδυνο. Οι οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες, για τους εργαζόμενους, τους φτωχούς, τους συνταξιούχους προδιαγράφονται δραματικές.

Οι ευθύνες για την απαξίωση και τις τραγικές ελλείψεις του δημοσίου συστήματος Υγείας και του κοινωνικού κράτους είναι εγκληματικές, έχουν ονοματεπώνυμο και πρέπει να καταλογιστούν. Η επιβολή των μνημονίων, της διαρκούς λιτότητας και της δημοσιονομικής προσαρμογής ήταν ο πολιορκητικός κριός, που άλωσε το δημόσιο σύστημα Υγείας στο οποίο, σήμερα, όλοι(;) ομνύουν και υμνούν το έργο και την αυταπάρνηση των λειτουργών τους.

Παρ’ όλα αυτά, οι συνθήκες είναι κρίσιμες. Δεν υποτιμούμε τον κίνδυνο της ασθένειας και παίρνουμε με ευθύνη τα μέτρα, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, που υποδεικνύουν οι επιστημονικοί φορείς.

Το ερώτημα δεν είναι πώς θα πορευτείς, αλλά πώς θα πορευτούμε όλοι μας, συλλογικά. Ν’ αποκτήσουμε ξανά ηχηρή φωνή σιγουριάς και αισιοδοξίας, που μόνο συλλογικές δυνάμεις και διαδικασίες μπορούν να μας δώσουν. Είναι άμεση ανάγκη να κρατηθεί η συνοχή και ο κατακτημένος πολιτισμός της πανανθρώπινης κοινωνίας. Μαζικοί φορείς, ειδικοί επιστήμονες, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, νεολαία, πολιτικά κόμματα κι άλλες συλλογικότητες που ενδιαφέρονται πραγματικά για να βγει νικητής ο άνθρωπος απ’ αυτόν τον εφιάλτη, πρέπει αλληλέγγυα να μπουν μπροστά. Κυρίως όμως, το διεθνές κίνημα των μαχόμενων υγειονομικών των δημόσιων συστημάτων περίθαλψης. Αυτοί που, κυρίως, σηκώνουν στις πλάτες τους τον κοινό αγώνα ενάντια στην πανδημία του Covid-19.     

Δεν είμαστε μόνοι μας, δεν είμαστε αγέλη, έρμαια των επιδιώξεων των δυνατών της γης. Υπάρχει κι εκδηλώνεται έμπρακτα η αλληλεγγύη, η διεθνής συνεργασία, ο ανθρωπισμός και η αυταπάρνηση για την υπεράσπιση της υγείας των απλών καθημερινών ανθρώπων, σε όλο τον πλανήτη. Υπάρχει ένα πρωτόγνωρο και αυθόρμητο κύμα συγκινητι­κής συμπαράστασης στους μαχόμενους υγειονομικούς από τους λαούς.  

Γι’ αυτό, με κάθε δυνατό τρόπο, προετοιμαζόμαστε, προβληματιζόμαστε, συμμετέχουμε ενεργά, σχεδιάζουμε από σήμερα για το αύριο. Διεκδικούμε δράσεις και αναγκαία μέτρα από την κυβέρνηση, προκειμένου να αντιμετωπιστεί με αποτελεσματικότητα η συγκεκριμένη πανδημία και όλες οι πάγιες ανάγκες περίθαλψης. Κυρίως όμως, όταν οι συνθήκες μας το επιτρέψουν, πρέπει να εργασθούμε για να παρθούν όλα εκείνα τα μέτρα, για να μην μας βρει ξανά ανοχύρωτους η νέα κρίση που θα έρθει. Γιατί η ζωή είναι ανεκτίμητη.

Αθήνα, 22/3/2020
εαρινός ξενιστής και για την αντιγραφή:
Ευθ. Γκιτέρσος