Στο εισαγωγικό του σημείωμα ο Γεράσιμος Ν. Καραμπελιάς καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου και Διευθυντής Σύνταξης του περιοδικού υποστηρίζει, πως: «Η εναρμόνιση της εκπαίδευσης των στελεχών της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας σε θέματα που αφορούν όχι μόνο τα τεχνολογικά επιτεύγματα του κλάδου τους και τις νέες μορφές πολέμου αλλά και τη γενικότερη αντίληψή των για ένα κοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό και διεθνές περιβάλλον που μεταβάλλεται ραγδαία και εγκυμονεί νέες αλλά και εκσυγχρονισμένες μορφές παλαιότερων απειλών και κινδύνων, αποτελεί, κατά γενική ομολογία, τον ποιοτικό πολλαπλασιαστή ισχύος που οφείλει να επιδιώκει κάθε σύγχρονη, δημοκρατική πολιτεία και η στρατιωτική της ηγεσία». Στη συνέχεια προσδιορίζει τη διαφορά της επαγγελματικής εκπαίδευσης (training) με την ακαδημαϊκή εκπαίδευση (education). Καταλήγει δε γράφοντας πως: «το κράτος που διαχωρίζει τους ανθρώπους του πνεύματος από τους πολεμιστές {«θα έχει ως δημιουργούς σκέψης τους δειλούς και ως υπερασπιστές στο πεδίο των μαχών τους ανοήτους»}. Θέλοντας έτσι να τονίσει, «την ανάγκη ενίσχυσης της υπάρχουσας, δυναμικής επαγγελματικής και ακαδημαϊκής εκπαίδευσης των στελεχών της Πολεμικής Αεροπορίας. Ώστε τα στελέχη της να ανταποκριθούν με επιτυχία στους εκτεταμένους ρόλους και αποστολές που απαιτεί το όλο και πιο περίπλοκο και μετεξελισσόμενο περιβάλλον ασφάλειας τόσο σε τοπικό/ περιφερειακό επίπεδο όσο και σε παγκόσμιο».

Ενδιαφέροντα όλα τα παραπάνω καθώς και τα άρθρα των συναδέλφων.

Με σεβασμό στη Διοίκηση της Σχολής και των Επιτελών της για το συνεχή και επίπονο έργο που επιτελείται, με σεβασμό στην Εκπαίδευση.

Θέλω να εκφράσω την άποψη πως την ουσία της εκπαίδευσης στην ΠΑ, δεν την ανακαλύπτεις εύκολα στο τεύχος αυτό!

Πόσο μάλιστα όταν ο τομέας της τεχνικής εκπαίδευσης λάμπει δια της απουσίας του!

Βασικοί άξονες της εκπαίδευσης του σημερινού σύγχρονου στελέχους της ΠΑ δεν αγγίζονται.

Αν μη τι άλλο σε Διοίκηση Αεροπορικής Εκπαίδευσης βρίσκεται, η επιτροπή, και η 123 Σμηναρχία Τεχνικής Εκπαίδευσης δεν είναι μακριά.  

Με άξιους τεχνικούς εκπαιδευτικούς που προσπαθούν με τα πενιχρά μέσα που τους παρέχονται, να προσφέρουν διαρκώς, με ευσυνειδησία και κατανόηση του ευαίσθητου λειτουργικού χαρακτήρα του εκπαιδευτικού τους έργου.

Θα μπορούσε να αναζητήσει κάτι σχετικό, έτσι για ξεκάρφωμα!

Ακόμα, εντύπωση προκαλεί η Επιτροπή Επιλογής / Συντακτική Ομάδα του περιοδικού.

Όλοι τους είναι ειδικότητας Ιπταμένου προερχόμενοι από τη Σχολή Ικάρων.

Να λέει κάτι κι αυτό;

Τέλος, θα κλείσω με τα λόγια του αρχαίου Έλληνα φιλοσόφου Πλουτάρχου που χρησιμοποιεί στην εισαγωγή του και ο κ. Καραμπελιάς, ότι «το μυαλό δεν είναι ένα δοχείο που πρέπει να γεμίσει, αλλά μια φωτιά που πρέπει ν’ ανάψει».

Και η φωτιά για να ανάψει θέλει όλους τους παράγοντες παρόντες και σε εγρήγορση, για όσους ξέρουν από φωτιές!  

5/2/2020

Ευθ. Γκιτέρσος
Σμχος ε.α.