άγνωστα μεταξύ μας , στοιβαγμένα στις καρότσες των στρατιωτικών REO περνούσαμε την πύλη του Αεροδρομίου Δεκελείας (Τατοϊου) με προορισμό την κατάταξή μας στη Σχολή Τεχνικών Υπαξιωματικών Αεροπορίας (ΣΤΥΑ) .

   Και ήταν Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2019 τώρα , που οι τότε συμμαθητές , οι Δόκιμοι Ιης ΣΤΥΑ , 50 χρόνια μετά , ανταμώσαμε σε ένα πραγματικά επετειακού χαρακτήρα Προσκλητήριο στο ΚΕΔΑ/Σκοτίνας .

   Μπορεί βέβαια η συμμετοχή από πλευράς αριθμού συμμαθητών να ήταν περιορισμένη αλλά το θετικό ήταν ότι προσήλθαν σε αυτό το προσκλητήριο συμμαθητές μας, έστω & σε αντιπροσωπευτικό αριθμό , από όλες σχεδόν τις περιοχές της πατρίδος μας , ακόμη και από τον Έβρο και την Σητεία , συνοδευόμενοι μάλιστα οι περισσότεροι από τις συζύγους των.

   Η επετειακή μας αυτή συνάντηση άρχισε λίγο πριν το μεσημέρι μέσα σε συγκινησιακή ατμόσφαιρα με την τέλεση  Μνημοσύνου στη μνήμη των 33 θανόντων συμμαθητών μας.

   Το εορταστικό μέρος της εκδήλωσης, πραγματοποιήθηκε το βράδυ της ίδιας ημέρας αρχής γενομένης με τον χαιρετισμό - καλωσόρισμα στους συμμετέχοντες από τον Αρχηγό της Σειράς μας (κατά την Είσοδο μας στη Σχολή) Ευάγγελο Μεσσήνη ο οποίος μετέφερε και χαιρετισμό πολλών εκ των απόντων συμμαθητών για να ακολουθήσει στη συνέχεια η απαγγελία του παρακάτω ποιήματος του συμμαθητή μας Ηλία Σβάρνα με τον επίκαιρο τίτλο «Η Κατάταξη» αφιερωμένο στη Σειρά μας αλλά και με αντιστοίχου περιεχομένου έμμετρο λόγο του συμμαθητή Γιώργου Κλεφτάκη . 

      Στο δείπνο που ακολούθησε, με τα εξαιρετικά και πλούσια σε ποικιλία εδέσματα αλλά και με το μουσικοχορευτικό πρόγραμμα που μας παρουσίασε το εξαιρετικό 7μελές Λαρισαϊκό μουσικό συγκρότημα «Ήχος Γηγενής» περάσαμε , κατά γενική ομολογία των συμμετεχόντων , μία υπέροχη βράδιά, εκφράζοντας όλοι , με το πέρας της εκδήλωσης , την ευχή και επιθυμία μας για επανάληψη της συνάντησης στη συμπλήρωση των 55 χρόνων από κατατάξεώς μας στη Σχολή.

    Η Οργανωτική Επιτροπή θέλουμε πρώτα να ευχαριστήσουμε όλους τους συμμαθητές που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα μας και συμμετείχαν στο «Αντάμωμα της 21^ης Σειράς ΣΤΥΑ 50 Χρόνια μετά» και ιδιαίτερα αυτούς που ταξίδεψαν από τον Έβρο και την Θράκη, την Ανατολική Κρήτη (ΣΗΤΕΙΑ) και την Πελοπόννησο .                                                                      

   Ιδιαίτερες ευχαριστίες εκ μέρους όλων των συμμαθητών που συμμετείχαν στο αντάμωμά μας αλλά και των συζύγων τους εκφράζουμε στην Διοίκηση του ΚΕΔΑ/Σκοτίνας , τους Υπεύθυνους για την διαμονή & την εστίαση  μας, καθώς και όλο το προσωπικό για την άψογη εξυπηρέτηση & συμπεριφορά του καθ’ όλη τη διάρκεια της φιλοξενίας μας στο Θέρετρο .

      Αγαπητοί συμμαθητές , συνάδελφοι & φίλοι ας ευχηθούμε να είμαστε όλοι καλά ώστε να πραγματοποιήσουμε με μεγαλύτερη συμμετοχή την επόμενη συνάντησή μας τον Οκτώβριο του 2024 στα 55 χρόνια από την Κατάταξή μας στη Σχολή .                                                

     Σας χαιρετούμε όλους και σας ευχόμαστε προσωπική & οικογενειακή Υγεία & ευτυχία κλείνοντας με το αφιερωμένο σε όλους μας Ποίημα του συμμαθητή μας Ηλία Σβάρνα με τον τίτλο “Η Κατάταξη”.

 Η Κατάταξη

Σαν «χτές» καταταχτήκαμε ως Δόκιμοι στη ΣΤΥΑ  / τα … «είδαμε» όλα φίλε μου Να! Μα την Παναγία.

Δεκαοχτάχρονα παιδιά άντε και δεκαεννέα /ούτε που το γνωρίζαμε τι πάει να πει …σκελέα.

Μας κούρεψαν , μας δώσανε μια φόρμα να φορέσουμε/μακριά ήταν, την …πατήσαμε κοντέψαμε να …πέσουμε.

Το τζόκεϊ μέχρι τ’ αυτιά μας έπεφτε σαν …φέσι / η ζώνη τρείς …γυροβολιές μας έφερνε τη μέση.

Τα πόδια μας αμάθητα ήτανε στις αρβύλες / πληγώσαν τις …πατούσες μας και βγάλανε …καντήλες. 

Σαν μπήκαμε όμως στη γραμμή κι άρχισε το …τροχάδι /δεν είχε φίλε τελειωμό μέχρι αργά το …βράδυ.

Κραυγές, φωνές και προσταγές σφυρίχτρες …καμπανάκια / νόμιζες πως μας βάζανε φωτιές μες’ τα …μπατζάκια.

Και τρέχαμε και τρέχαμε και συνεχώς πηδούσαμε / «Δόοοοκιμος 1^ης !!» φωνάζαμε με όση δύναμη μπορούσαμε.

Και από τότε πέρασαν τόσα και τόσα χρόνια / ας ήταν να γυρίζανε κι ας …τρέχαμε ακόμα.

Γιατί μια Μάνα ήτανε για όλους μας η ΣΤΥΑ / που θύμισες μας άφησε γεμάτες νοσταλγία.

Για την Οργανωτική Επιτροπή

« Για το Αντάμωμα της 21^ης Σειράς ΣΤΥΑ 50 Χρόνια μετά»

Αλέξανδρος Ι. Βαλάσκας