Έκαστος εφ’ ω ετάχθη”
Του Σγου (ΤΜΑ) ε.α. Μάρκου Κωνσταντίνου της 22ας σειράς
(Καθένας για το σκοπό που είναι προορισμένος), αναφέρει σοφά ο Ηρόδοτος αλλά και ο απόστολος Παύλος.
Αυτή η σοφή, διαχρονική και παγκόσμιας ισχύος έκφραση παράγει και το αυτονόητο πως ...οι πάντες, δεν είναι κατάλληλοι για τα πάντα και πως ο καθένας πρέπει να ασχολείται με αυτό για το οποίο έχει διδαχθεί και εκπαιδευθεί και ακριβώς σε εκείνους τους τομείς που υποδεικνύουν οι φυσικές του κλίσεις και δεξιότητες.
Και το ερώτημα που προκύπτει ... “Σε τι ρόλο και ποιο σκοπό προορίζει η Αεροπορία τους Υπαξιωματικούς της”.
Ποιο είναι δηλαδή το “ΠΡΟΤΥΠΟ ΑΠΟΦΟΙΤΟΥ” μιας σύγχρονης σχολής Υπαξιωματικών.
Πριν κάποιος απαντήσει σε αυτό θα πρέπει να έχει πέραν της -δεδομένης- καλής πρόθεσης και καλή πρόταση η οποία δυστυχώς δεν είναι εύκολα διαμορφούμενη χωρίς ο ίδιος να έχει ίδια γνώση και εμπειρία Προέλευσης, Χώρου, Συνθηκών και Ανθρώπων.
Φίλες φίλοι, θεωρώντας τον εαυτό μου -χωρίς ίχνος ντροπής ή σεμνοτυφίας- (δεν έχουμε τέτοιες πολυτέλειες), έναν από τους πολλούς έμπειρους τεχνικούς και εκπαιδευτής σε όλες τις δραστηριότητες Αεροπορίας (Πολεμική - Πολιτική), εδάφους - αέρος, σε όλες τις κατηγορίες συντήρησης Αεροπορικού υλικού σε Ελλάδα και εξωτερικό, εργασιακά και ακαδημαϊκά, και σαν τέτοιος, τολμώ να καταγράψω τα παρακάτω:
Το πρότυπο αποφοίτου Σχολής Υπαξιωματικών ΔΕΝ (αρν) καθορίζεται χαρίζοντας ένα ή δύο (ή και κόβοντας αντίστοιχα) χρόνια ακαδημαϊκής εκπαίδευσης για λόγους (Θεός ξέρει!), ούτε ανεβοκατεβάζοντας τον βαθμό αποφοίτησης και πολύ περισσότερο αποφασίζοντας για την εξέλιξη του σε αξιωματικό (ή όχι) παρατηρώντας με το δάκτυλο προτεταμένο αν ...θα βρέξει! Ή ακόμη χειρότερα, βεβαία (η ηγεσία), γιατί ...έτσι κάνουν οι Αμερικανοί! Τότε?
Μα το αυτονόητο! Δες τι συμβαίνει τώρα στην Αεροπορία και τι πρέπει να αλλάξει (θυμήσου “Έκαστος εφ’ ω ετάχθη”) και ποιες οι μελλοντικές τεχνικές ανάγκες του σώματος και σχεδίασε ανάλογα. ...Μα το κάναμε και καταλήξαμε! Μπα? Με ποιους το κάνατε? Με “επίτιμους” της ΣΜΑ? Αυτοί έχουν τόση άποψη και γνώση για τους Υπαξιωματικούς, τις ανάγκες και το μέλλον τους εντός Αεροπορίας όσο έχω εγώ για ...τη ΣΜΑ! Μήπως με τους Ιπταμένους του ΑΑΣ? Αυτοί είναι που έχουν την περισσότεροι ανάγκη να ακούσουν εξ Υπαξιωματικών φωνή για να καταλάβουν, γιατί -όπως πρόσφατα είχα μια συζήτηση με κάποιον έμπειρο εξ αυτών- επέμενε πως ...δεν είναι κακό να παραμένει (επί εικοσαετία) στη γραμμή πτήσης ένας τεχνικός (υπόλογος) γιατί είναι σοβαρή η δουλειά του Υπολόγου! Όταν του ζήτησα να φανταστεί την καριέρα ενός αποφοίτων της “Ικάρων” χειριστή να πετά επί 20ετία μονίμως το εκπαιδευτικό Cessna …συμφώνησε πως δεν είναι καλή ιδέα! Να σας πω εγώ ποιανού την γνώμη ρώτησαν ...ΚΑΝΕΝΟΣ! Μα απλά γιατί νομίζουν πως τα ξέρουν όλα και η γνώμη ειδικών περισσεύει!
Και εσύ βρε Μάρκο τι θα πρότεινες? Μα το αυτονόητο και για την ακρίβεια ό,τι έχουν ήδη προτείνει εξαιρετικοί και πανέμπειροι συνάδελφοι ήδη εγγράφως!
Και επανέρχομαι -αν δεν σας κούρασα- γιατί είναι σημαντικό, στο Πρότυπο Αποφοίτου. Πως δομείται ένα τέτοιο πρότυπο? Μα φυσικά βάσει παρόντων και μελλοντικών αναγκών στη συντήρηση Αεροπορικού Υλικού σε όλες τις κατηγορίες συντήρησης, επιχειρησιακές ανάγκες και επιτελεία.
Επιλέγοντας λοιπόν μια ειδικότητα (που μπορώ να έχω γνώμη προσωπική) αυτή του μηχανικού αεροσκαφών, θέλω ο Απόφοιτος να έχει ακαδημαϊκές προδιαγραφές και φυσικές αντοχές να μπορεί να εργαστεί αρχικά σε χώρους όπως η πίστα Αεροσκαφών σε εξυπηρέτηση, σε αναλώσιμα, αντικαταστάσεις LRUs, και προγραμματισμένες επιθεωρήσεις και αντίστοιχα ειδικοτήτων κινητήρων με αντικαταστάσεις αεροκινητήρων και βοηθοί συναρμολόγησης. Φυσικοί του προϊστάμενοι οι αξιωματικοί γραμμής, δεν μπορεί να είναι άλλοι από πιο έμπειρους -ιδίας ειδικότητας και προέλευσης- τεχνικούς που μετά από εμπειρία στον δεύτερο βαθμό συντήρησης (Intermediate – Organizational) επανέρχονται στην πίστα σαν επιβλέποντες προϊστάμενοι ομάδας τεχνικών.
Το επόμενο βήμα φυσικά είναι ο δεύτερος βαθμός συντήρησης κυρίως σε υπόστεγα συντήρησης όπου στα αεροσκάφη στους κινητήρες και συστήματα οι τεχνικοί ασχολούνται με εργασίες που απαιτούν σοβαρότερες εμπειρίες, διερευνήσεις βλαβών, δοκιμές συστημάτων και αεροσκαφών – κινητήρων. Βεβαιότατα και εδώ οι φυσικοί τους προϊστάμενοι δεν μπορεί να είναι άλλοι από πιο έμπειρους -ιδίας ειδικότητας και προέλευσης- τεχνικούς που μετά από εκτεταμένη εμπειρία στον δεύτερο βαθμό συντήρησης επιβλέπουν την πρόοδο εργασιών, την ποιότητα εργασιών και ασφάλεια σε όλες τις δραστηριότητες, την συνεργασία μεταξύ ειδικοτήτων και συντονισμό. Επίσης έμπειροι πια τεχνικοί -ιδίας ειδικότητας και προέλευσης- στελεχώνουν γραφεία ποιοτικού ελέγχου, προτύπων και εκπαίδευσης.
Πια, έχουν επαρκή συσσωρευμένη εμπειρία και γνώση ώστε να μπορούν να μετακινηθούν σε άλλες ανάγκες όπως σε επιτελεία και διοικήσεις των οποίων η παρουσία είναι καθοριστική για επιλογές της ηγεσίας σε πολιτική συντήρησης, εκπαιδεύσεις, τροποποιήσεις σύνθεση και επιλογή προσωπικού, τεχνική συμμετοχή σε συμβόλαια συντήρησης και άλλα πολλά για να μην αναφερθώ σε συμμετοχή σε επιχειρήσεις σαν ιπτάμενα πληρώματα ή στην Αεροπορική Βιομηχανία. Μετά από όλα αυτά αμφιβάλλει κάποιος πως διαθέτουν ικανότητα να αναλάβουν Διοικητές σμηνών, αρχιμηχανικοί, Μοίραρχοι βάσεων συντήρησης και αντίστοιχες επιτελικές θέσεις? Για να αναφέρω μερικά πόστα.
Και η ερώτηση ...όταν στέλεχος έχει τέτοια επάρκεια και ικανότητες και αναλαμβάνει τέτοιες ευθύνες (όπως τουλάχιστον η Αεροπορία που γνώρισα εγώ με τη πίστα της 356 γεμάτη από στρατηγικό όπλο που λέγεται C-130 ή και F-16) τι πιστεύετε? Δεν είναι απολύτως απαραίτητο να έχει και την κατάλληλη εξουσία που απορρέει απ’ τις ευθύνες που αναλαμβάνει? Και η εξουσία στα στρατά εκχωρείται ΜΟΝΟ ΜΕ ΒΑΘΜΟΥΣ αν μας έχει διαφύγει! Και πως φαντάζεστε τον Αρχιμηχανικό, Μοίρας καταδιωκτικών βομβαρδιστικών αεροσκαφών στον βαθμό του Αρχισμηνία ή του Ανθυπασπιστή? Κάτι δεν πάει καλά ε?
Αλλά μάλλον έχεις τη λύση! Πες το ελεύθερα, δεν θάναι το πρώτο σου σφάλμα! ...Μα έχουμε τους Μηχανικούς Ίκαρους, της ΣΜΑ, ξέχασες? Όχι βέβαια αλίμονο! Δεν μπορεί να λειτουργήσει ένα τέτοιο όπλο χωρίς “engineers” (πες το όπως θέλεις γιατί τα έχουμε μπλέξει στο Ελλάδα) Ναι λοιπόν, μηχανικούς αεροναυπηγούς απ’ την Ικάρων σκέτες
λεβεντιές θέλουμε να είναι, τίποτα λιγότερο ...τους Τούρκους θα θαυμάσουμε?! Θα σχεδιάσουν τη συντήρηση, τις βαριές τροποποιήσεις, θα μελετήσουν τα σχέδια του κατασκευαστή, θα έχουν τον πρώτο λόγο μαζί με τον Ιπτάμενο για τις επιλογές μέσων και ποσοτήτων του όπλου και μπορούν να παρίστανται όπου κρίνεται πως το πράγμα απαιτεί μελέτη. ΟΧΙ μες τα πόδια των τεχνικών συντήρησης. Μπορεί να περνάνε κάποια φεγγάρια από όλες τις μορφές συντήρησης αλλά για να παίρνουν απλά μυρουδιά (όπως σε όλες τις αεροπορίες του κόσμου) Ο ΣΜΑ ανήκει στο μελετών και δεν ξέρει (δεν πρέπει) να βάζει ούτε κινητήρα μπροστά -δεν είναι η δουλειά του όπως συμβαίνει σε όλες τις αεροπορίες (πολεμικές - πολιτικές) στον κόσμο.. Τέλος και συνεπώς ...επανέρχομαι στο πρότυπο αποφοίτου. Για να μπορεί να εκτελεί όλες τις εργασίες και τα καθήκοντα που προανάφερα πρέπει να εισάγεται με τις πανελλήνιες, η διάρκεια και το είδος της εκπαίδευσης δεν μπορεί να είναι κατώτερο των καθηκόντων ευθυνών και συνεπώς και εξουσίας που περιγράψαμε, βλέπε μαθήματα και εργαστήρια ακαδημαϊκά που καλύπτουν όλο το φάσμα σε βάθος και εύρος των τεχνικών προκλήσεων (τώρα και στο μέλλον) αλλά και σε θέματα οργάνωσης, ασφάλειας, εκπαίδευσης και εκμετάλλευσης ανθρωπίνου δυναμικού. Ο απόφοιτος της σχολής Υπαξιωματικών λοιπόν δεν μπορεί να προέρχεται από πρόγραμμα επιπέδου μέσης σχολής και να ανταπεξέλθει σε τέτοια καθήκοντα αλλά ούτε και πανεπιστημιακού επιπέδου χωρίς να έχει οπωσδήποτε την άμεση εξέλιξη αντίστοιχη αξιωματικού! Και αν κάποιοι σε αυτό επιμένουν να μας πούνε αν θα συγχωνευτούμε με ΣΜΑ ή οι αντίστοιχοι με Ευελπίδων ή Δοκίμων! Τι να πω? Αυτονόητο για μένα η τριετής φοίτηση με πανελλήνιες που θα δώσει το πρότυπο αποφοίτου για το μέλλον με σταδιακή εξέλιξη από Επισμηνία σε Ταξίαρχο (αυτό είναι δείγμα ελάχιστο της αναβάθμισης) μετά από ευδόκιμη καριέρα. Αυτονόητη δέσμευση -για μένα- και εδώ ίσως κάποιοι να διαφωνήσουν -για γνωστούς σοβαρούς λόγους και όχι αδίκως- αλλά πρέπει να συμφωνήσουμε επί αρχής ότι η μετεκπαίδευση και οι διαδοχικές εναλλαγές καθηκόντων ευθυνών (που θα αντιστοιχούν και στους βαθμούς ...δεδομένα! Αυτονόητο πως πρέπει να ισχύει και για τους Ικάρων! Όποιος αδυνατεί να αναλάβει ευθύνες απλά θα κόβεται επιτρέποντας άλλους να προχωράνε! Αυτό είναι αξιοκρατία. Φυσικά η πρώτου βαθμού αξιολόγηση πρέπει να είναι ανάλογη των καθηκόντων και εμπειριών και να εκτελούνται από ίδιας προέλευσης αξιωματικούς. Το “αδιάβλητο” είναι αυτονόητο δεν συζητείται αλλά μόνο σχεδιάζεται και αν αστοχεί καταγγέλλεται!
Φυσικό είναι ένα τόσο σοβαρό θέμα να μην εξαντλείται από ένα αρθράκι, αλλά πρέπει να εκθέτουμε τις απόψεις μας όσο γίνεται -κατά το δυνατόν- πιο τεκμηριωμένα. Ευχαριστώ!