Στην κατεύθυνση αυτή προσκάλεσε ως Α/ΓΕΣ στις 06 και 7 Νοεμβρίου 2017 τον Αρχηγό των Υπαξιωματικών του Στρατού των ΗΠΑ, Sergeant Major of the Army, Daniel Dailey και το διήμερο 25 και 26 Σεπτεμβρίου 2018 τον Αρχηγό Υπαξιωματικών του ΣΞ των Αμερικανικών δυνάμεων που εδρεύουν στην Ευρώπη, Command Sergeant Major (CSM), Robert Abernethy. Αμφότεροι είχαν συνάντηση με τον κ. Στεφανή και επισκέφθηκαν τη Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών (ΣΜΥ) στα Τρίκαλα όπου τους δόθηκε η ευκαιρία να απευθυνθούν στους δοκίμους ενώ σύμφωνα με ανακοίνωση οι επισκέψεις ήταν στο πλαίσιο της συνεργασίας επί θεμάτων μετεξέλιξης και αναβάθμισης του θεσμού των Υπαξιωματικών.

Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση οι δυο προσκεκλημένοι μίλησαν για το θεσμό του Υπαξιωματικού και του Υπασπιστή Διοικήσεως του Αμερικανικού Στρατού. Ο τίτλος βέβαια του Υπασπιστή Διοικήσεως είναι κατασκευασμένο ψευδολόγημα καθώς δεν υφίσταται στον Αμερικάνικο στρατό. Τη λέξη command και leader, χωρίς αιδώ, τη μεταφράσαμε όπως θέλαμε και της δώσαμε την ερμηνεία που μας βολεύει, δηλαδή σε υπασπιστή, αφού έτσι εξυπηρετείται το σχέδιό μας. Άλλωστε ποιος θα δώσει σημασία σε τέτοιες λεπτομέρειες;

Είχε προηγηθεί το 2014 η θέσπιση του Υπασπιστού Διοίκησης, με απόφαση του Α/ΓΕΕΘΑ, για τα υπασπιστήρια των Αρχηγών ΓΕΕΘΑ, ΓΕ και μείζονων σχηματισμών. Πρόκειται για θέση στην ουσία διακοσμητική με καθήκοντα γενικόλογα και αφηρημένα που είχε δοκιμαστεί και απέτυχε τη δεκαετία του 1980 ενώ οι υπασπιστές που ορίστηκαν δεν είναι καν αρχαιότεροι των ομοιοβάθμων τους. Είναι αυτονόητο ότι η θέση καταργείται άμεσα με απόφαση του Α/ΓΕΕΘΑ.

Τους δυο υψηλούς επισκέπτες υποδέχτηκε ο Ανθυπασπιστής, Υπασπιστής Διοίκησης του ΓΕΣ θέλοντας με αυτό τον τρόπο να περάσουν το μήνυμα ότι πρόκειται για τον Έλληνα ομόλογό του. Αφού ενημερώθηκαν για το εγνωσμένο υψηλό επίπεδο των Ελλήνων υπαξιωματικών ανυποψίαστοι οι δυο θα άκουσαν και θα είδαν, ωραιοποιημένο σε διαφάνειες, το «εξαίρετο» εργασιακό περιβάλλον, το πλαίσιο και τις συνθήκες που η Ελληνική πολιτεία προσφέρει στους Έλληνες αξιωματικούς και υπαξιωματικούς να εκτελέσουν την αποστολή τους.

Περιγράφοντας το θεσμό που εκπροσωπούν στον Αμερικάνικο στρατό μπορούμε να υποθέσουμε ότι θα ανέλυσαν στον Α/ΓΕΣ και στους «ομολόγους τους» ότι οι ίδιοι συγκροτούν την ανώτατη ηγεσία των αντίστοιχων Γενικών Επιτελείων (Αρχηγός του επιτελείου, Υπαρχηγός και Αρχηγός των Υπαξιωματικών), μείζονων σχηματισμών και των μονάδων που υπηρετούν. Όσο για τα καθήκοντά τους ο Αρχηγός των Υπαξιωματικών αφιερώνει το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του ταξιδεύοντας σε όλες τις Μονάδες για να παρακολουθήσει την εκπαίδευση και να μιλήσει στους υπαξιωματικούς και τις οικογένειές τους. Συμμετέχει σε ένα μεγάλο αριθμό συμβουλίων και επιτροπών που λαμβάνουν αποφάσεις που επηρεάζουν τους υπαξιωματικούς και τις οικογένειές τους ενώ καλείται συνήθως σε ακρόαση ενώπιον του Κογκρέσου. Εκπροσωπεί τους υπαξιωματικούς του όπλου στον Αμερικανικό λαό και στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και έχει δημόσια άποψη για θέματα του όπλου. Είναι σύμβουλος του Αρχηγού του ΓΕ, του Υπουργού του όπλου, του προέδρου του συμβουλίου Αρχηγών Γενικών Επιτελείων καθώς και του Υπουργού Αμύνης και έχει λόγο για όλα στην κυριολεξία τα θέματα που αφορούν τους υπαξιωματικούς, εκπαίδευση, προαγωγές, μεταθέσεις, τιμητικές διακρίσεις, οικονομικά, διοικητική μέριμνα, τα πάντα. Προφανώς συγκρίσεις δεν μπορούν να γίνουν ούτε ως αστείο καθώς στην Ελλάδα σχεδόν ούτε ο Α/ΓΕΕΘΑ έχει τέτοιες αρμοδιότητες.

Έχει ενδιαφέρον να μάθουμε πως ερμήνευσαν το γεγονός ότι στην Ελλάδα οι σχολές υπαξιωματικών διοικούνται (ακόμα και οι υποδιοικητές), από αξιωματικούς των σχολών ΣΣΕ, ΣΙ, ΣΝΔ ενώ στις ΗΠΑ όλα τα σχολεία υπαξιωματικών και ότι ορίζεται ως ακαδημία υπαξιωματικών διοικούνται από τους ίδιους τους υπαξιωματικούς. Τι είναι άραγε αυτό που στερείται ο Ταγματάρχης ή Αντισυνταγματάρχης προέλευσης ΣΜΥ για να διοικήσει τη σχολή του; πως είναι δυνατόν μια παραγωγική σχολή των ΕΔ να μη διαθέτει αποφοίτους να διοικήσουν την ίδια τη σχολή; κανείς δεν είναι ικανός; Θέλετε πραγματική αναβάθμιση των υπαξιωματικών κ. Στεφανή; εμπιστευτείτε τους αποφοίτους υπαξιωματικών, δώστε τους ως αρχή μετεξέλιξης και αναβάθμισης τη διοίκηση των σχολών, όπως η κοινή λογική προστάζει.

Είναι βέβαιο ότι οι δυο προσκεκλημένοι δεν θα άκουσαν κάτι για το νόμο που κατατάσσει τους υπαξιωματικούς ως οπλίτες προκριμένου να χρησιμοποιούνται για δουλειές άσχετες με την ειδικότητά τους πολλώ δε μάλλον για το γεγονός ότι υπάρχουν αξιωματικοί Α και Β κατηγορίας ενώ οι υπαξιωματικοί είναι Γ κατηγορίας. Οι κατηγορίες αυτές θεσπίστηκαν κατά τη διάρκεια της θητείας του κ. Στεφανή ως Α/ΓΕΣ, τέτοια αναβάθμιση!

Πως γίνεται και τα τελευταία χρόνια όλες, μα όλες, οι εκσυγχρονιστικές προτάσεις και παρεμβάσεις για τη μετεξέλιξη και το μετασχηματισμό του προσωπικού των ΕΔ να αφορούν μόνο τους υπαξιωματικούς με τη συνεχή και συστηματική υποβάθμισή τους; (κατηγοριοποίηση του προσωπικού σε Α, Β, Γ, διάλυση σχολών, αφαίρεση διοίκησης από τη ΣΤΥΑ, καταληκτικός βαθμός Αντισυνταγματάρχη, στην ουσία Ταγματάρχη, κ.λ.π).

Ας δούμε όμως τι ισχύει στις ΗΠΑ παίρνοντας, επιγραμματικά, ως παράδειγμα την USAF, καθώς το σύστημα είναι ιδιαίτερα πολύπλοκο αλλά προτείνεται από κάποιους πάντα επιλεκτικά και μόνο για τους υπαξιωματικούς,.

Υπάρχουν τρεις κατηγορίες υπαξιωματικών για τους οποίους η εκπαίδευση περιλαμβάνει πολλά σχολεία, υποχρεωτικά και μη, ενώ κάποια απ’ αυτά αποτελούν βασική προϋπόθεση της βαθμολογικής τους εξέλιξης και μπορούν να τα παρακολουθήσουν εξ αποστάσεως.
1. Κατηγορία Junior Enlisted Airman (Amn) που δεν θεωρούνται Non-Commissioned Officers και είναι οι: α. Airman Basic (E-1), β. Airman(E-2), γ. Airman First Class (E-3), και δ. Senior Airman (E-4). Η αρχική βασική εκπαίδευση είναι 8 εβδομάδων ενώ ακολουθεί η τεχνική εκπαίδευση η οποία ανάλογα με την εξειδίκευση είναι διάρκειας 6 έως 72 εβδομάδων. Στη συνέχεια ακολουθεί το Airman Leadership School (ALS) διάρκειας 4.5 εβδομάδων που προετοιμάζει τους senior airman, με προϋπηρεσία το λιγότερο 3 ετών και το ανώτερο 6 ετών, για να εισέλθουν στην κατηγορία των Non-Commissioned Officers. Υπάρχουν 68 σχολεία ALS στη USAF.
2. Κατηγορία Noncommissioned Officer (NCO) η οποία περιλαμβάνει τους: α. Staff Sergeant (E-5 ) και β. Technical Sergeant (E-6). Η εκπαίδευση είναι διάρκειας 6 εβδομάδων, γίνεται στην Noncommissioned Officer Academy (NCOA) ενώ το σχολείο είναι υποχρεωτικό για το βαθμό του Master Sergeant που ακολουθεί. Υπάρχουν 14 σχολεία NCOA στη USAF.
3. Κατηγορία Senior Noncommissioned Officer (senior NCO) η οποία περιλαμβάνει τους α. Master Sergeant (E-7), β. Senior Master Sergeant (E-8), και γ. Chief Master Sergeant (E-9). Η εκπαίδευση γίνεται στη Senior Noncommissioned Officer Academy και είναι διάρκειας 7 εβδομάδων ενώ είναι υποχρεωτική για το βαθμό του Chief Master Sergeant. Υπάρχει μόνο μια σχολή, στη Βάση Maxwell AFB, Alabama. Για τους Chief Master Sergeant ακολουθεί το σχολείο, Chief Master Sergeant Leadership Course (CLC), και η διάρκειά του είναι 20 ημέρες.

Σύμφωνα με τη νομοθεσία μόνο το 2% των υπαξιωματικών επιτρέπεται να προαχθεί στο βαθμό Ε-8 και μόνο το 1% μπορεί να προαχθεί το βαθμό του Ε-9 που σημαίνει ένα αρκετά ανταγωνιστικό σύστημα προαγωγών. Για να προαχθεί κάποιος στο βαθμό του Ε-5 και πάνω θα πρέπει να υπάρχει κενή θέση ενώ υπάρχει η δυνατότητα για όσους είναι, τουλάχιστον, κάτοχοι πτυχίου bachelor να γίνουν αξιωματικοί.

Σε ότι αφορά τους αξιωματικούς (commission officers) το σύστημα προαγωγών είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικό και σκληρό καθώς πολύ λιγότερο από 1% θα προαχθεί σε ανώτατο αξιωματικό. Οι αντισμήναρχοι, που δεν προάγονται, αποστρατεύονται υποχρεωτικά μετά από 28 χρόνια υπηρεσίας ενώ οι Σμήναρχοι αποστρατεύονται υποχρεωτικά μετά από 30 χρόνια υπηρεσίας. Μόνο το 80% των Σμηναγών θα προαχθούν σε Επισμηναγούς, το 70% των Επισμηναγών σε Αντισμηνάρχους και οι μισοί, 50%, των Αντισμηνάρχων σε Σμηνάρχους οι οποίοι υποχρεωτικά θα πρέπει να έχουν μεταπτυχιακό δίπλωμα.

Ο βαθμός του Ανθυπασπιστή δεν περιλαμβάνεται στους «non commission officers» και δεν είναι ο καταληκτικός βαθμός των υπαξιωματικών. Υποψήφιοι για το βαθμό του Ανθυπασπιστή είναι όλοι οι υπαξιωματικοί με βαθμό ανώτερο του Ε6 καθώς και πολίτες απόφοιτοι λυκείου οι οποίοι αιτούνται τη συμμετοχή στο «σχολείο» (Warrant Officer Candidate School WOCS) διάρκειας επτά εβδομάδων προκειμένου να κριθούν ικανοί να παρακολουθήσουν τα επόμενα σχολεία που αφορούν την κατηγορία του βαθμού τους (WO1-WO5). Ο βαθμός του Ανθυπασπιστή δεν υφίσταται σε όλα τα όπλα, όπως π.χ. στην Πολεμική Αεροπορία.

Όλα τα παραπάνω είναι μέρος ενός ιδιαίτερα πολύπλοκου συστήματος προαγωγών και εξέλιξης των στελεχών των ΕΔ των ΗΠΑ λαμβάνοντας υπόψη ότι το σύστημα υποστηρίζεται από μια υπερδύναμη που έχει τη δυνατότητα να δαπανά απίστευτα ποσά για την έρευνα, την εκπαίδευση, τα διατιθέμενα μέσα και τις ανάγκες του προσωπικού των ΕΔ.

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι αν στη χώρα μας εισάγονταν τα πρότυπα προαγωγών και άλλων διαδικασιών που ισχύουν στις ΗΠΑ το αποτέλεσμα θα ήταν καταστροφικό καθώς δεν γίνεται με ένα νόμο να αλλάξουν οι διαμορφωμένες αρχές και αξίες, οι παραδόσεις και η κουλτούρα όλου του προσωπικού των ΕΔ.

Ο στρατός των ΗΠΑ έχει 2,9 εκατομμύρια προσωπικό και για τις ανάγκες του διατίθεται το αστρονομικό ποσό των 716 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Με ρόλο παγκόσμιου «χωροφύλακα» έχει πλανητική παρουσία σε 160 χώρες και συμμετέχει αδιαλείπτως, επίσημα ή ανεπίσημα, σε πολεμικές επιχειρήσεις. Είναι ένας πολυεθνικός στρατός με πολύπλευρους ρόλους προσαρμοσμένος να υπηρετεί τους σκοπούς και τα συμφέροντα της υπερδύναμης.

Μέτρο σύγκρισης με τις Ελληνικές ΕΔ δεν υπάρχει, όχι μόνο λόγω μεγέθους, αλλά και επειδή η αποστολή του στρατού μας είναι αποτρεπτική-αμυντική με σκοπό την προάσπιση της χώρας από κάθε στρατιωτική απειλή. Απέναντι σε έναν ισχυρό αντίπαλο όπως η Τουρκία, όπου οι αριθμοί είναι εις βάρος μας, σημαντικό εξισορροπητικό παράγοντα αποτελεί η ποιότητα του προσωπικού, το φρόνημα και το υψηλό ηθικό που πρέπει να διασφαλίζεται ως κόρη οφθαλμού με κάθε τρόπο. Η ενότητα, η ομόνοια, η σύμπνοια και η ομοψυχία του προσωπικού αποτελούν πολλαπλασιαστή ισχύος που σφυρηλατείται και κανείς δεν έχει δικαίωμα να υπονομεύει.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν ανάγκες για αλλαγές, εκσυγχρονισμό, αναδιοργάνωση, αναθεώρηση του θεσμικού πλαισίου και προσαρμογή σε νέα δεδομένα.
Σημαντικές όμως ανατροπές και αλλαγές που αφορούν το προσωπικό θα πρέπει να γίνονται με πολύ προσοχή, να είναι προϊόν ευρύτερης συναίνεσης για να αντέχουν στο χρόνο ενώ τα επιχειρήματα θα πρέπει να εμπεριέχουν αλήθειες για να γίνονται πιστευτά και αποδεκτά, κυρίως από τους άμεσα ενδιαφερόμενους. Το επιχείρημα της αναβάθμισης των υπαξιωματικών έχοντας ως καταληκτικό βαθμό αυτό του Ανθυπασπιστή και όχι του Αντισυνταγματάρχη, όπως ισχύει σήμερα, είναι τόσο κραυγαλέο ως ψέμα που προσβάλλει την κοινή νοημοσύνη και λογική.
Οι προς πάσα χρήση ελκυστικές λέξεις της μετεξέλιξης και του μετασχηματισμού προσφέρονται ως κουτόχορτο και είναι το άλλοθι για την οπισθοδρόμηση, τον αναχρονισμό καθώς και την ολοκλήρωση της συνεχούς προσπάθειας μιας μαχητικής μειοψηφίας που με ζήλο και επιμονή προωθεί τη δημιουργία ελιτίστικων ΕΔ με ταξικό πρόσημο προκειμένου να μονοπωλεί το γόητρο που εμπεριέχεται στον τίτλο αξιωματικού.

Υπάρχουν πολλά κρίσιμα ερωτήματα, σταχυολογώντας,

α. Γιατί να είναι ο βαθμός του Ανθυπασπιστή καταληκτικός, που δεν είναι βαθμός υπαξιωματικού, και όχι του Αρχιλοχία όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ;
β. Οι βαθμοί των υπαξιωματικών θα παραμείνουν τρεις; (Λοχίας, Επιλοχίας, Αρχιλοχίας).
γ. Πόσα έτη υπηρεσίας θα παραμένουν στον εκάστοτε βαθμό και ποια η διαδικασία προαγωγής τους; Θα ορίζονται με σαφήνεια τα καθήκοντά τους λαμβάνοντας υπόψη το βαθμό και τα έτη υπηρεσίας;
δ. Όλοι οι υπαξιωματικοί θα αποστρατεύονται με το βαθμό του Ανθυπασπιστή;
ε. Υπάρχει η ανάγκη ύπαρξης ανώτερων σχολών υπαξιωματικών τριετούς διάρκειας με διαδικασία εισαγωγής των υποψηφίων εντασσόμενη στις εξετάσεις του Υπουργείου παιδείας για τα ανώτατα πανεπιστημιακά και πολυτεχνικά ιδρύματα; Είναι το επίπεδο (μεγαλύτερο ή μικρότερο) των αποφοίτων το επιθυμητό; Ποια η απάντηση στα νέα δεδομένα που προέκυψαν και τα σημαντικότερα έχουν να κάνουν με την υψηλή βαθμολογία εισαγωγής και το γεγονός ότι μεγάλος αριθμός αποφοίτων είναι κάτοχος πτυχίου ανώτατου εκπαιδευτικού ιδρύματος; Πως μεταχειρίζεσαι και με ποιο τρόπο αξιοποιείς και εκμεταλλεύεσαι αυτό το δυναμικό;
στ. Πόσο εύκολα μπορεί να γίνει αποδεκτό, ως ανώτατη ηγεσία των Γενικών Επιτελείων να ορίζεται ο Αρχηγός, ο Υπαρχηγός, και ο «Αρχηγός» των Υπαξιωματικών;
ζ, Πόσο εύκολα μπορεί να γίνει αποδεκτό θέματα διοικητικής μέριμνας, προαγωγών, εκπαίδευσης, κ.λ.π. των Υπαξιωματικών να είναι αρμοδιότητας ή συναρμοδιότητας των ιδίων;
η. Πόσο εύκολα μπορεί να γίνει αποδεκτό o «Αρχηγός» των Υπαξιωματικών να είναι, θεσμοθετημένα, σύμβουλος του Υπουργού Εθνικής Άμυνας και να συμμετέχει σε συμβούλια και επιτροπές για όλα τα θέματα που αφορούν τους υπαξιωματικούς;
θ. Πόσο εύκολα μπορεί να γίνει αποδεκτό όλα τα σχολεία, οι σχολές και τα κέντρα εκπαίδευσης Υπαξιωματικών και στρατευσίμων να διοικούνται από Υπαξιωματικούς;

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι αν και τα παραπάνω θα ήταν στην κατεύθυνση της ουσιαστικής αναβάθμισης των υπαξιωματικών κανένα δεν θα μπορούσε να γίνει αποδεκτό για την κουλτούρα, τις παραδόσεις και τις αρχές με τις οποίες είναι γαλουχημένοι οι αξιωματικοί των ΕΔ και η θεσμοθέτηση τέτοιων αλλαγών, για τις οποίες κανείς δεν είναι προετοιμασμένος, θα είχε καταστροφικά αποτελέσματα. Έχει η χώρα μας στη σημερινή συγκυρία την πολυτέλεια τέτοιων άστοχων πειραματισμών;
Ανομολόγητος λοιπόν και μοναδικός σκοπός κάποιων δεν είναι η αναβάθμιση των υπαξιωματικών, όπως προβάλλεται, αλλά η μετεξέλιξη των ΕΔ σε οικοδόμημα με ταξικά χαρακτηριστικά. Από τη μια, οι Α΄ κατηγορίας αξιωματικοί και από την άλλη οι Γ' κατηγορίας υπαξιωματικοί, φιλοσοφία που απορρίπτει και η πλειοψηφία των αξιωματικών προέλευσης ΑΣΕΙ.

Κλείνοντας θα ήταν υπεκφυγή να μην αναγνωριστεί, όπως αναφέρεται και παραπάνω, ότι πάντα θα υπάρχει ανάγκη για παρεμβάσεις με στόχο το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για την ενίσχυση της αποτρεπτικής ικανότητας της χώρας.
Κατά τη γνώμη του γράφοντος είναι ανάγκη με διάλογο, διακομματική συναίνεση και σε βάθος χρόνου:

α. Να θεσπισθεί ένα νέο αξιοκρατικό και αδιάβλητο σύστημα προαγωγών για όλη την ιεραρχία έτσι ώστε οι αντικειμενικά ικανότεροι, με τυπικά και ουσιαστικά προσόντα, να ηγούνται σε κάθε επίπεδο, να εμπνέουν το προσωπικό, να αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση και να απολαμβάνουν αδιαμφισβήτητου προσωπικού και επαγγελματικού κύρους.
β. Να θεσπιστούν αυστηρά κριτήρια αξιολόγησης για την επιλογή διοίκησης των Μονάδων καθώς ούτε όλοι οι απόφοιτοι παραγωγικών σχολών, ούτε οι ικανότεροι στην εξειδίκευσή τους είναι δεδομένο ότι έχουν τα προσόντα να ασκήσουν αποτελεσματική διοίκηση. Μια κακή διοίκηση επιφέρει σοβαρό πλήγμα στο ηθικό του προσωπικού και το έργο της Μονάδας με ανυπολόγιστες συνέπειες, συνηθέστερα όμως χωρίς καμία συνέπεια για τον κακό διοικητή.
γ. Να αποκατασταθούν οι αμοιβές όλων των στρατιωτικών σε αξιοπρεπή επίπεδα, δεν είναι δυνατό ο Α/ΓΓΕΘΑ να αμείβετε με μισθό τριτοκοσμικής χώρας και το ηθικό να στηρίζεται μόνο στον πατριωτισμό που είναι δεδομένος.
δ. Να επανεξετασθεί ο χρόνος παραμονής των στρατιωτικών στις ΕΔ καθώς τα 40, υποχρεωτικά, χρόνια οδηγούν σε ένα έμπειρο, αλλά γερασμένο δημοσιοϋπαλληλικό στρατό με ότι αυτό συνεπάγεται για την μαχητική του ικανότητα λαμβάνοντας υπόψη και την ηλικιακή σύνθεση του αντιπάλου. Η οικονομική κρίση και οι συντάξεις των αποστράτων εύλογα αναγκάζουν το προσωπικό να ζητά την ολοένα και μεγαλύτερη παραμονή του στο στράτευμα. Η αποκατάσταση των συντάξεων και η σύνδεση της σύνταξης με τον ε.ε. μισθό σε αναλογία 80% καθώς και η θέσπιση 25 ή 30 χρόνια υποχρεωτικής παραμονής θα είχε άμεσα αποτελέσματα απελευθερώνοντας την επετηρίδα και μειώνοντας το μέσο όρο της ηλικίας.
ε. Να νομοθετηθεί ένα αξιοκρατικό και δίκαιο σύστημα μεταθέσεων και να θωρακιστεί κατάλληλα από κάθε είδους παρέμβαση.
στ. Να τροποποιηθεί ο νόμος περί καταστάσεως αξιωματικών σε νόμο περί καταστάσεως στρατιωτικών.
ζ. Η υπερωριακή εργασία του προσωπικού θα πρέπει να δικαιολογείται από πραγματικές αντικειμενικές ανάγκες και να αμείβεται ή να δίνεται ανάλογο ρεπό.
η. Το προσωπικό θα πρέπει να απασχολείται με τα καθήκοντα της ειδικότητας ή αυτά που του έχουν ανατεθεί στα πλαίσια των κανονισμών και όχι με δραστηριότητες που προσβάλλουν και θίγουν την προσωπικότητα του υφισταμένου, πολλές φορές με εντολές κατά κανόνα αυθαίρετες και καταχρηστικές.
θ. Να δοθεί άμεση προτεραιότητα στην εκπαίδευση, με κάθε κόστος, για να καλυφθούν τα κενά ως συνέπεια της οικονομικής κρίσης.

κ. Στεφανή, πολλά περισσότερα θα μπορούσαν να γίνουν με διάλογο, αλληλοσεβασμό, κατανόηση και με αποφυγή επίδειξης πυγμής στους θεσμικά αδύνατους. Δεν πρέπει να ξεχνάτε ότι μαζί θα βρεθείτε, πλάι πλάι, να πολεμήσετε και να υπερασπιστείτε την Πατρίδα και εκεί οι βαθμοί δεν έχουν ιδιαίτερη αξία.

Σγος ε.α. Κων/νος Λιούτας
Απόφοιτος ΣΤΥΑ
Πτυχιούχος ΑΤΕΙ
Διπλωματούχος Μεταπτυχιακού του ΠΑΜΑΚ
π. πρόεδρος ΕΑΑΑ/Παρ. Λάρισας