Αλλά να, κάθε τέσσερα με πέντε χρόνια ψηφίζουμε, για να αλλάζουν τα πρόσωπα και οι κομματικές παρατάξεις και το ουσιαστικό περιεχόμενο της πολιτικής να παραμένει ίδιο. ΤΙΝΑ, δλδ, (δεν υπάρχει εναλλακτική). Γι’ αυτό και να χρειάζεται να ανασκουμπωνόμαστε για νέους αγώνες και προσπάθειες. Και πάει λέγοντας. Σκεφτείτε το κοινωνικό τοπίο που θα δημιουργηθεί. Φόροι και ειδικά τέλη στην ημερήσια διάταξη μας περιμένουν, προκειμένου να δημιουργηθούν πρωτογενή πλεονάσματα μαμούθ για την αποπληρωμή κρατικών δανείων. Μέχρι το 2060 έχουν προγραμματίσει τη ζωή μας με κάθε λεπτομέρεια. Πόσο και τι θα τρώμε, πόσο και πως να δουλεύουμε, πως θα αναπνέουμε και τι θα σκεφτόμαστε. Οι δαπάνες για την υγειονομική μας περίθαλψη, την ασφάλιση και τη σύνταξη τείνουν μειούμενες. Η δημόσια περιούσια απαξιώνεται συνειδητά και βγαίνει στο σφυρί. Κι αυτό, βέβαια, ονομάζεται ανάπτυξη. Κατά τ’ άλλα μας τάζουν καθρεφτάκια, σαν την 13η σύνταξη, εφαρμόζοντας  τη λογική του Χότζα.  

Εκτός αυτών έχουμε και τα συντεχνιακά μας. Τι θα γίνει με το ΜΤΑ, τη Σχολή (70 χρόνια), το Σύλλογο και τα προβλήματα των ε.ε. συναδέλφων μας (εργασιακά, εξέλιξης/ιεραρχίας, οικονομικά κλπ).

Αλλά η κατάσταση είναι κρίσιμη και στα γεωπολιτικά. Σύννεφα έντασης, κάθε μορφής, πυκνώνουν στη γειτονιά μας. Οι διάφοροι ανταγωνισμοί είναι πάντα επίφοβο να ξεφύγουν από τα διπλωματικά όρια ασφαλείας.

Όλα μας δείχνουν, ότι τα ίδια τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε μας θέλουν ενωτικούς, διαλλακτικούς, μαχητικούς. Δεν υπάρχει η πολυτέλεια της περιχαράκωσης και της ξεχωριστής δράσης. Ο δρόμος της απογοήτευσης καιροφυλακτεί.

Γι’ αυτό, πάρτε μολύβι και χαρτί και σχεδιάστε το σχέδιο διάσωσης. Σχεδιάστε με περίσκεψη, τραγουδώντας το μέλλον που επιθυμείτε. Το αναγκαίο σύγχρονο μέλλον που είναι μπορετό να στήσουμε με τ’ αποτελέσματα της εργασίας μας που δημιουργούμε και τη συλλογική μας προσπάθεια. Ο Σ.Α.Σ που προσπαθεί να είναι πάντα στην πρώτη γραμμή, σας θέλει συνοδοιπόρους του.

 Στηλιτευτής, 2/6/19