Η κατασκευή αερ/φών και κινητήρων διαδόθηκε ραγδαίως, ιδίως στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στη Γαλλία, όπου εργοστάσια κατασκευής και σχολές πιλότων άρχισαν να λειτουργούν με μεγάλη επιτυχία.
Οι Έλληνες, μπολιασμένοι με το μύθο του Ίκαρου, με αγάπη και έφεση για την πτήση δεν άργησαν να φέρουν και στη χώρα μας το αεροπλάνο.
Έτσι οκτώ χρόνια μετά την ιστόρική πτήση των αδελφών Wright, την 8η Φεβρουαρίου του 1912, στην περιοχή του Ρουφ, παρουσία του τότε βασιλέα Γεωργίου του Α’, του πρωθυπουργού Ελ. Βενιζέλου, όλων των αρχών και χιλιάδων λαού (ενημερωμένου σχετικώς από τις εφημερίδες), πραγματοποιείται η πρώτη πτήση ελληνικού αερ/φους στη χώρα μας.
Πιλότος του ήταν ο Εμμ. Αργυρόπουλος (γιος του Έλληνα πρέσβη στην Πετρούπολη Γεωρ. Αργυρόπουλου), ο οποίος αφού τελείωσε τις σπουδές του στη Γερμανία (Μηχ/γος - Ηλ/γος), μετέβη στη Γαλλία όπου και εκπαιδεύτηκε ως πιλότος, λαβών και το σχετικό πτυχίο.
Εκεί αγόρασε ένα γαλλικής κατασκευής μονοπτέρυγο, διθέσιο αερ/φος τύπου Neuport με κινητήρα ισχύος 50 ίππων του εργοστασίου Gnome-Rhone, το οποίο σε κιβώτια μετέφερε στην Ελλάδα.
Με τη βοήθεια του τάγματος Μηχανικού που έδρευε στο Ρουφ και τις οδηγίες του τα αερ/φος συναρμολογήθηκε, ελέγχθηκε και ήταν έτοιμο προς πτήση.
Το πρωί της ιστορικής εκείνης ημέρας, ο Εμμ. Αργυρόπουλος πραγματοποιεί την πρώτη πτήση ελληνικού αερ/φους.
Ίπταται για 16 λεπτά σε ύψος 300 μέτρων, εκτελεί μερικές κυκλικές διελεύσεις και προσγειώνεται εν μέσω των χιλιάδων παραληρούντων θεατών.
Επακολουθεί και δεύτερη πτήση και μάλιστα με συνεπιβάτη το θαρραλέο πρωθυπουργό. Η πτήση διήρκησε 4,5 λεπτά σε μέγιστο ύψος 80 μέτρων.
Μετά την προσγείωση, ο πρωθυπουργός «βάπτισε» το αερ/φος δίνοντάς του το όνομα Αλκυών και δήλωσε:
«Εύχομαι όπως η Αλκυών τερματίσει φυσικόν τον βίον. Εύχομαι όπως ο κ. Αργυρόπουλος, ο πρώτος Έλληνας αεροναύτης ο πρώτος πετάξας υπέρ τα ιερά εδάφη, να συνεχίσει επί άλλου τελειότερου μηχανήματος, το οποίον να οφείλεται, εξ ολοκλήρου εις αυτόν, τας ενδόξους παραδόσεις του Ίκαρου, χωρίς τας ατυχίας εκείνου, προς δόξαν και αυτού και της ελληνικής πατρίδος».
Μετά τη βάπτιση του αερ/φους, ο Εμμ. Αργυρόπουλος εκτελεί και τρίτη πτήση με συνεπιβάτιδα την ηθοποιό Ζηνοβία (Ευαγγελία) Παρασκευοπούλου.
Την επομένη, διθυραμβικά υπήρξαν τα σχετικά δημοσιεύματα σ’ όλο τον Τύπο των Αθηνών, με πρώτη την “Ακρόπολη” του Γαβριηλίδη.
Το γεγονός δεν πέρασε ασχολίαστο και από το σατιρικό ποιητή Σουρή, ο οποίος έγραψε:
«Πού πάμε τώρα τέρας; - επάνω στους αιθέρες - η γη λοιπόν ερρέτω - στους σκώληκες ανήκει - τον κόσμο Περικλέτο - τον βλέπω σαν μυρμήγκι.
Όμως πες μου Φασουλή - εάν γενείς ποτέ πουλί τι θα κάνεις, πως γελώ! - θα πηγαίνω στα ψηλά και από κει βρε μπουνταλά - τους Ρωμιούς θα κουτσουλώ».
Ο πρωθυπουργός Ελ. Βενιζέλος, την επομένη, 9 Φεβρουαρίου του 1912, έκανε προς τους δημοσιογράφους την ακόλουθη δήλωση, η οποία έμεινε στην ιστορία ως η «Προφητεία»:
«Το αεροπλάνο ενδείκνυται ως το όπλο, των αδυνάτων. Η ριψοκίνδυνος μάλιστα και τολμηρά φύσις του Έλληνος θα καταστήσει τούτο λαμπρόν εν πολέμω όπλον, μέλλων να προσφέρει μεγάλας υπηρεσίας».
Λόγια που επαληθεύτηκαν στα χρόνια που ακολούθησαν (Βαλκανικοί πόλεμοι κ.λπ. κ.λπ.).
Όμως η τύχη δεν στάθηκε, στον πρωτοπόρο Έλληνα αεροπόρο αντάξια της προσφοράς του.
Με σχετικό νόμο, ο Αργυρόπουλος κατετάγη στο σώμα των αξ/κών χειριστών της νεοσύστατης τότε Αεροπορίας Στρατού, την 6η Οκτωβρίου του 1912 με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού.
Ως πεπειραμένος ανέλαβε αμέσως δράση, εκτελώντας συνεχείς αναγνωριστικές πτήσεις, πότε με το ιδιόκτητο αερ/φος του και πότε με το τύπου Henriol (Ανριό) το οποίο ήταν λάφυρο από τον τουρκικό στρατό.
-Σε μια τέτοια αποστολή το Henriot και με συνεπιβάτη τον οπλαρχηγό Κ. Μάνο, κατέπεσαν μάλλον από μηχανική βλάβη, στην περιοχή του Λαγκαδά όπου και έχασαν τη ζωή τους.
Ο Εμμ. Αργυρόπουλος, ο πρώτος ιδιώτης πιλότος αεροπόρος που πέταξε στην Ελλάδα, ήταν γραφτό να είναι και ο πρώτος στρατιωτικός πιλότος που έπεσε.
Ήταν η αποφράδα ημέρα της 4ης Απριλίου του 1913.
Ο πρωτοπόρος της ελληνικής Αεροπορίας Εμμ. Αργυρόπουλος γράφτηκε στην πρώτη σελίδα στο πάνθεο των Ελλήνων πεσόντων στρατιωτικών αεροπόρων. Εμείς οι μεταγενέστεροι δεν τον ξεχνούμε.

Ας είναι αιωνία η μνήμη του και ας αποτελεί παράδειγμα για όλους.