Ως απόστρατοι πλέον όλοι μας, το μυαλό μας δεν παύει να τρέχει στην Αεροπορική ιδέα, κι έτσι αποφάσισα να συνοψίσω τις εμπειρίες μας για τα «κακώς κείμενα» της και να προτείνω ιδέες για την θεραπεία τους και την βελτίωση της Αεροπορίας ΜΑΣ. Καλές ή κακές, υλοποιήσιμες ή μη, θα τις κρίνουν και ελπίζω να εφαρμόσουν άλλοι, ίσως και κάποιοι συμμαθητές μου που είναι τώρα Διοικητές, Διευθυντές, κλπ και τους καμαρώνω και μελλοντικά η ηγεσία της ως Πτέραρχοι!
Προειδοποιώ ότι σε κάποιους δεν θα αρέσουν ορισμένα από τα παρακάτω, αλλά «για να κάνεις ομελέτα πρέπει να σπάσεις αυγά» και «δεν μπορείς να έχεις και την πίτα γεμάτη και τον σκύλο χορτάτο».

Κι αν κάποιος εκφράσει την απορία «και γιατί ρε Μητρόπουλε δεν έκανες τίποτε γι’ αυτά όσο ήσουν εε;» απαντώ πως όλα τα είχα προτείνει, αλλά μεμονωμένα και σταδιακά (πχ για τα προσόντα όπως παράγραφος 1 παρακάτω, το είχα αναφέρει σε μία ετήσια συγκέντρωση Διοικητών & Διευθυντών ΠΑ στην αίθουσα 500 του ΓΕΑ και μου απάντησε ο τότε Αρχηγός ότι το εξετάζουν ήδη. Τότε κάποιοι με αποκάλεσαν τρελό για την αποκοτιά μου ενώ άλλοι με συνεχάρησαν, όπως το έβλεπε ο καθένας). Όμως ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, είναι πολύ δύσκολο να τα υποβάλεις όλα αυτά μαζί ως εε (ο νοών νοείτο) και να ελπίζεις ότι θα τα διαβάσουν κάποιοι ανοιχτόμυαλοι. Το αντίθετο, ως εα έχεις μεγαλύτερο βήμα και ελπίζεις σε πιο πολλούς αναγνώστες, συνεπώς επιχειρείς με μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας.
Επίσης κάποιες προτάσεις μπορεί να απαιτήσουν διακλαδικές ενέργειες – ας είναι σε αυτές τις περιπτώσεις η ΠΑ πρωτοπόρος στην εισήγηση. Άλλες μπορεί να χρειαστούν και πολιτική βούληση – εκεί ο μεγάλος Θεός της Ελλάδας να βάλει το χέρι Του!
Δεν κρύβω ότι τη βάση για πολλές ιδέες τη δανείστηκα από άλλες πιο προηγμένες Αεροπορίες (κι όχι μόνο) άλλων κρατών, μέσα από την επαφή που είχα από τις εκπαιδεύσεις & τοποθετήσεις μου, καθώς και τη συνεργασία μου με το ΝΑΤΟ. Οι περισσότερες από αυτές είναι ήδη δοκιμασμένες και πετυχημένες.
Τέλος, ενδέχεται κάποιες από τις παρακάτω προτεινόμενες ιδέες να έχουν ήδη υλοποιηθεί (τμηματικά ή ολικά), απλά δεν έχω πλέον ως εα την πλήρη τρέχουσα εικόνα της ΠΑ.
Πάμε να λοιπόν δούμε μαζί ποιο θα μπορούσε να είναι το μέλλον της ΠΑ μας (η σειρά δεν έχει σημασία προτεραιότητας, όλα είναι για διαφορετικούς λόγους σημαντικά θέματα):

1. Δημιουργία νέου πιο αξιοκρατικού συστήματος αξιολόγησης προσωπικού («προσόντα»), στηριγμένο περισσότερο σε μετρήσιμους (άρα σχετικά πιο αντικειμενικούς) ενδείκτες (ΚΡΙ = Key Performance Indicators) και λιγότερο σε υποκειμενικές κρίσεις (δυστυχώς αναπόφευκτες). Το υπάρχον είναι πλήρως υποκειμενικό και έχει την τάση να εξιδανικεύει τα στελέχη (πληθώρα > 98%!!!! Που είναι αντικειμενικά αδύνατο!!!) Παράλληλα δημιουργεί έντονες ανισότητες στις λίγες περιπτώσεις υποκειμενικών πιο «αυστηρών» κρίσεων σε σχέση με την πληθώρα των πιο «ευνοϊκών».

2. Οριστική ρύθμιση της αρχαιότητας στα πρότυπα της πλειονότητας των άλλων κρατών και του ΝΑΤΟ (ξεχάστε σαχλές αντιδικίες Ιπταμένων & Μηχανικών, Αξιωματικών ΑΣΕΙ & εξ Υπαξιωματικών, κλπ φούμαρα για «πρεστίζ» κατανάλωση): ένας και μόνο κανόνας = μεταξύ ομοιόβαθμων αρχαιότερος είναι αυτός που πήρε την προαγωγή νωρίτερα. Τέλος! Μόνο στις Ελληνικές ΕΔ παρατηρείται το φαινόμενο άλλη αρχαιότητα να έχουν τα στελέχη στο εσωτερικό της χώρας και άλλη στην συμμαχία (την προηγουμένως αναφερθείσα). Η αναγνώριση της προσφοράς ειδικοτήτων και προελεύσεων πρέπει να γίνεται με άλλους τρόπους (επιδόματα, χρόνοι προαγωγής, εξέλιξη, καταλυτικός βαθμός, κλπ) και όχι με αυτόν που επιφέρει σύγχυση και αντιδικίες.

3. Για τους ανώτερους/ανώτατους βαθμούς, η προαγωγή να γίνεται μόνο με ανάληψη θέσεων αυξημένης ευθύνης / διοίκησης μετά από «διαγωνισμό» και «εξετάσεις», έτσι ώστε να τοποθετείται ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση (ει δυνατόν ο καλύτερος). Για να γίνει βέβαια εφικτό αυτό, θα πρέπει να δοθούν ηθικά & οικονομικά κίνητρα και οι υποψήφιοι να υποβάλλουν τους λόγους για τους οποίους πιστεύουν ότι έχουν τα απαιτούμενα προσόντα, καθώς και τις «προγραμματικές» τους δηλώσεις (τι θα προσπαθήσουν να πετύχουν στη συγκεκριμένη θέση αν την αναλάβουν). Μετά τη θητεία τους δε στη συγκεκριμένη θέση, θα κρίνονται και πάλι από το πόσο πετυχημένοι ήταν (κι όχι απλά βγάλαμε την υποχρέωση κι όλα καλά, ανεξαρτήτως έργου).

4. Απονομή μεταλλίων και παρασήμων με φειδώ σε αυτούς που πραγματικά τα αξίζουν, ειδικά για τα ανώτερα εν καιρώ ειρήνης και που δεν εμπλέκουν εξαίρετη πράξη/ανδραγαθία. Κλασσικό παράδειγμα αποτελούν τα αντίστοιχα των Ταγμάτων Τιμής και Φοίνικα (υψηλής διάκρισης καθώς υπογράφονται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον Υπουργό Εξωτερικών): σύμφωνα με τα προβλεπόμενα, αυτά απονέμονται με αρκετούς περιορισμούς και σκοπό έχουν να τιμήσουν τους καλύτερους. Αυτός είναι και ο λόγος που επίσης απονέμονται ακόμη και σε ξένους πολίτες (πχ για τυχόν εξαίρετη φιλελληνική δραστηριότητα), αλλά και σε κορυφαίους Έλληνες των Τεχνών, Επιστημών, Αθλητισμού, κλπ, ως αναγνώριση της προσφοράς τους στο Έθνος. Αυτά λοιπόν για τις Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας, δυστυχώς έχουν καταντήσει να απονέμονται ανεξαιρέτως σε όλους τους ανώτερους Αξιωματικούς, υποβαθμίζοντας έτσι την αξία τους.
Δεν πρέπει να συγχέουμε τα πράγματα: τα μετάλλια/διάσημα για όλους, είναι μόνο αυτά που αφορούν πλήρως αντικειμενικά κριτήρια, πχ συμπλήρωση ετών υπηρεσίας, Διοίκησης σχηματισμών, υπηρεσίας σε επιτελεία, κλπ.
Παράλληλα προτείνεται η θέσπιση νέων για 10-20-30 (ή ανάλογα) ενεργά έτη στην ειδικότητα, ως κίνητρο & αναγνώριση προσφοράς.

5. Δημιουργία 2 ειδών Ανώτερων Αξιωματικών προέλευσης ΑΣΕΙ, σύμφωνα με την αποκλειστική επιθυμία/δήλωση των ίδιων των στελεχών: καριέρας και ειδικότητας. Οι μεν πρώτοι θα πρέπει να σταματήσουν την εργασία επί της ειδικότητάς τους και να αποκτήσουν επιτελικές και διοικητικές εμπειρίες μέσα από αντίστοιχες θέσεις, έτσι ώστε να αποτελέσουν την δεξαμενή των μελλοντικών ανωτάτων Αξιωματικών, που θα είναι υπεράνω ειδικότητας και θα σχεδιάζουν το μέλλον του Όπλου (κάτι σοφό έχουν υπόψη τους οι ανώτατοι του ΣΞ που δεν αναφέρουν την ειδικότητά τους, παρά μόνο το βαθμό και ονοματεπώνυμό τους στις υπογραφές τους!) Οι δε έτεροι με καταλυτικό βαθμό Σμηνάρχου, θα είναι αυτοί που έχουν το μεράκι και το πάθος για αυτό που κάνουν και δεν θέλουν γραφεία και εξέλιξη.
Είδα στην καριέρα μου ιδιοφυίες σε διάφορους τομείς να εξωθούνται από την Υπηρεσία να παρατήσουν την αγαπημένη τους δουλειά (που πρόσφερε τα μέγιστα και στην ΠΑ λόγω της άριστης κατάρτισής τους) και να μετατεθούν αλλού, π.χ. για να αναλάβουν καθήκοντα Μοιράρχου.
Ας μου επιτραπεί εδώ και μία καθαρά προσωπική επιθυμία που χαίρει όμως σύμφωνης γνώμης της συντριπτικής πλειοψηφίας συναδέλφων/βαθμών/ειδικοτήτων: οι γενικώς αποδεκτοί ως πολύ υψηλού γνωστικού επιπέδου απόφοιτοι ΣΙ/Τμ. Μηχανικών (ΣΜΑ) δεν τυγχάνουν κατάλληλης/πλήρους εκμετάλλευσης από την ΠΑ. Είναι τουλάχιστον λυπηρό η ΠΑ να επενδύει τόσα πολλά στην εξαιρετική εκπαίδευσή τους και τελικά να μην τους αξιοποιεί στο μέγιστο δυνατό.

6. Παρόμοια, δημιουργία 2 ειδών Κατώτερων Αξιωματικών προέλευσης Υπαξιωματικών, σύμφωνα με την αποκλειστική επιθυμία/δήλωση των ίδιων των στελεχών: καριέρας και ειδικότητας. Οι μεν πρώτοι θα πρέπει να σταματήσουν την εργασία επί της ειδικότητάς τους και να αποκτήσουν επιτελικές και διοικητικές εμπειρίες, έτσι ώστε να αποτελέσουν την δεξαμενή των μελλοντικών ανώτερων Αξιωματικών, ειδικών συμβούλων των Διοικήσεων των Μονάδων και των Επιτελείων επί της ειδικότητάς τους, καθώς και για πλήρωση θέσεων υψηλής ευθύνης που απαιτούν την πολύχρονη εμπειρία τους. Οι δε έτεροι με καταλυτικό βαθμό Σμηναγού, θα είναι αυτοί που έχουν το μεράκι και το πάθος για αυτό που κάνουν και δεν θέλουν γραφεία και εξέλιξη (εντελώς ανάλογα με τα προαναφερόμενα της παραπάνω παραγράφου).

7. Σταδιακή κατάργηση της πληθώρας γραφειοκρατικών υπογραφών σε απλά έγγραφα: υποτίθεται ότι αυτό γίνεται για καλύτερο έλεγχο, αλλά έχει καταντήσει να είναι εργαλείο αποποίησης (διαμελισμού) ευθυνών αν κάτι πάει στραβά! Αντίθετα χρειαζόμαστε μόνο μία υπογραφή για ευκαιρία στον συντάκτη να αναδείξει τις πρωτοβουλίες του αλλά και να αναλάβει τις ευθύνες των γραφόμενών του. Οι δε Δκτές, Δντές και ανώτατοι, να εγκρίνουν μόνο τα κρίσιμα έγγραφα που επηρεάζουν σημαντικά ή μακροπρόθεσμα τους τομείς ευθύνης τους (έβλεπα πάντα αυτούς τους ανθρώπους αντί να σχεδιάζουν το μέλλον της ΠΑ, να ασχολούνται με την ατελείωτη «χαρτούρα» ρουτίνας, όπως προμήθεια 1 ΗΥ κόστους 1500€, περιοδικές αναφορές, κλπ, δηλαδή έγγραφα επιπέδου Υποσμηναγού και παρακάτω!)

8. Κατάργηση Πτητικής συντήρησης Ιπτάμενου προσωπικού κατεύθυνσης καριέρας (από Επισμηναγό και άνω), εκτός των εθελούσιων περιπτώσεων, που επιθυμούν δηλαδή πραγματικά την πτήση (γνώρισα χειριστές που δεν ήθελαν και έβαζαν εικονικά μόνο τις πτήσεις τους) και περιπτώσεων διοίκησης μάχιμων μονάδων (Μοιρών και Πτερυγών Αεροσκαφών).
Δεν χρειάζεται να σπαταλούνται οικονομικοί/προσωπικού πόροι για συντήρηση ικανότητας που πιθανότατα δεν θα απαιτηθεί ποτέ, με απουσίες & Φύλλα Πορείας, μετακινήσεις, ξενοδοχεία, ημερήσιες αποζημιώσεις, κλπ. Η ΠΑ αναγνωρίζοντας την προσφορά των ανώτερων Ιπταμένων Αξιωματικών, αντί να ξοδεύει ποσά για την συντήρηση της πτητικής τους ικανότητας (έχουμε πληθώρα χειριστών, όχι όμως κι αρκετών αεροσκαφών, ακόμη και για πόλεμο), να τους παρέχει τιμής ένεκεν ένα ποσοστό του τελευταίου πτητικού επιδόματος που λάμβαναν (π.χ. 70-80%) χωρίς καμία άλλη υποχρέωση εκ μέρους τους.
Και μην ξεχνάμε μία άλλη παράμετρο που ευνοείται από το μέτρο αυτό: οι νέοι αετοί θα έχουν περισσότερες διαθέσιμες ώρες στα αεροσκάφη να εκπαιδευτούν κι όχι οι μεγαλύτεροι να συντηρηθούν (άλλωστε οι νέοι θα πολεμήσουν, οι γηραιότεροι θα ηγηθούν και κατευθύνουν).

9. Όχι χρονικές εκπτώσεις στην εκπαίδευση! Είναι καιρός να απεμπλακούμε από ανόητες νοοτροπίες του τύπου «οι Έλληνες είμαστε εύστροφοι και δημιουργικοί και δεν χρειαζόμαστε τόσο χρόνο για εκπαίδευση όσο οι ανόητοι ξένοι» (ειδικά οι Αμερικάνοι που, ω ειρωνεία, κατά τα περισσότερα άλλα θέματα αποτελούν πρότυπο για την ΠΑ)! Υπάρχουν λόγοι που οι αρχικοί σχεδιαστές των εκπαιδεύσεων καθόρισαν την διάρκεια της κάθε εκπαίδευσης σε Χ χρονικό διάστημα κι αν εμείς (όπως συνήθως κάναμε) το περικόπτουμε σε Χ/2, θα υπάρχουν σοβαρές επιπτώσεις στην αποτελεσματικότητα της εκπαίδευσης.
Ναι, θα μπορούσαμε ίσως να το μειώσουμε για τους παραπάνω λόγους κατά 10-20%, αλλά όχι και 50% ή περισσότερο! (όπως δυστυχώς γίνεται εκτεταμένα…)

10. Και μιλώντας για εκπαίδευση: να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτή είναι η αρχή και άρα «το ήμισυ του παντός». Ας της δώσουμε λοιπόν την σοβαρότητα και την εγκυρότητα που της αρμόζει και όχι να την στελεχώνουμε με «ότι περισσεύει από τις επιχειρησιακές απαιτήσεις». Αν η εκπαίδευση υστερεί και οι επιχειρήσεις θα υστερήσουν στο μέλλον ευθέως ανάλογα! (όπως στρώνεις θα κοιμηθείς!)

11. Κλείσιμο των μικρών Μονάδων που χρησιμοποιούνται επί της ουσίας μόνο για σκοπούς εντοπιότητας, προκειμένου να δημιουργηθούν μεγαλύτερες/συγκεντρωτικές Μονάδες. Δυστυχώς δεν είναι δυνατόν κάθε στέλεχος να υπηρετεί κοντά στο σπίτι του! Το κόστος αυτών των μικρών Μονάδων είναι τις περισσότερες φορές αντιστρόφως ανάλογο της απόδοσης & συνεισφοράς που έχουν στην συνολική αποστολή της ΠΑ!
Ας εμπνευστούμε από τα πρότυπα αναδιοργάνωσης της USAF (ΠΑ των ΗΠΑ) την δεκαετία του 80. Τότε συγχώνευσαν πάρα πολλές Μονάδες και δημιούργησαν υπερ-Μονάδες (περίπου 1 ανά πολιτεία). Αυτό θα αναλογούσε σε 1 Μονάδα ΠΑ για όλη την Ελλάδα το οποίο φυσικά είναι ανέφικτο για πολλούς, επιχειρησιακούς κυρίως, λόγους. Όμως κατάφεραν έτσι και μείωσαν σε απίστευτο βαθμό τα λειτουργικά έξοδα, τα οποία επένδυσαν εκ νέου στην δημιουργία πραγματικών μικρογραφιών πόλεων: κάθε Μονάδα πλέον είχε τον οικισμό της, παιδικό σταθμό, νοσοκομείο, σταθμό καυσίμου, (πολύ)καταστήματα διαφόρων κατηγοριών, κινηματογράφους, εστιατόρια, καφετέριες, αθλητικά κέντρα, γραφεία ταξιδιών, κλπ – ατελείωτος ο κατάλογος. Κι έτσι πέτυχαν το προσωπικό τους να ξοδεύει πάλι τους μισθούς του κατά μεγάλο ποσοστό … στον εργοδότη τους!
Ας κάνουμε λοιπόν και μια αναδιάρθρωση που δεν θα είναι απλά για την ονομασία ή άλλους λόγους χαμηλής ουσίας, αλλά διαχρονικής αξίας και επένδυσης στο μέλλον!

12. Επιτέλους στα επίπεδα της Διοίκησης, ας χρησιμοποιήσουμε τον βασικό κανόνα διαχείρισης & εκμετάλλευσης προσωπικού (management): μπορείς να είσαι άμεσος προϊστάμενος, με αποτελεσματικό τρόπο, σε 4-5 ανθρώπους και οριακά σε 7-8. Στην σημερινή ΠΑ παρατηρείται εν πολλοίς το φαινόμενο άμεσης υπαγωγής σε έναν άνθρωπο 12-15 στελεχών: φυσικά αυτό δεν είναι αποτελεσματικό – ούτε καν εφικτό, κι έτσι αυτός στενάζει, περνάει το 24ωρο στην εργασία του (επιφυλακή και στον ύπνο του φυσικά) και κάνει υπομονή έως ότου «βάλει το κουτάκι του Δκσης».
Λοιπόν η λύση είναι απλή: μεταβιβάστε τις ευθύνες προς τα κάτω και ισομοιράστε τες, αναλόγως βαθμών, θέσεων και ειδικοτήτων. Η συγκέντρωση εξουσιών δεν είναι μόνο αναποτελεσματική, είναι και ψυχοφθόρος. Άλλωστε εκεί έγκειται και η ικανότητα του καλού Αρχηγού/Πτχου/Δντή/Δκτή/ Υπδκτή, Μοιράρχου, κλπ: να επιλέγει σοφά αυτούς που εμπιστεύεται για συμβούλους του και μετά να τους ακούει προσεκτικά πριν πάρει αποφάσεις.

13. Δημιουργία οίκου ευγηρίας για τους απόστρατους που δεν έχουν συγγενείς να τους φροντίσουν ή αυτοί αδυνατούν για όποιους λόγους. Οι συνάδερφοι εε θα πρέπει να αναλογιστούν ότι «εκεί που είσαι ήμουν κι εκεί που είμαι θα ’ρθεις». Πολλές φορές (στην εποχή μας τις περισσότερες) οι εα βρίσκονται σε οικονομικά αδιέξοδα και αδυνατούν να συντηρηθούν αξιοπρεπώς (που είναι ντροπή για την ιδέα της ΠΑ και τους πρώην λειτουργούς της…)

14. Με βάση το προηγούμενο απόφθεγμα (καθώς η ζωή κάνει κύκλους με καινούργιους πρωταγωνιστές αλλά παρόμοια σενάρια), οι εε Πτέραρχοι θα πρέπει να ενδιαφερθούν περισσότερο για τη βελτίωση των συντάξεων, μερισμάτων και άλλες παροχών στους συνταξιούχους, καθώς αυτοί και μόνο έχουν τη δύναμη να το κάνουν, ενώ σύντομα θα τις χρειαστούν κι οι ίδιοι (ας μη λησμονούμε ότι η εξουσία είναι με ημερομηνία λήξης). Ας μη θυσιάζουν για χάρη της βραχυπρόθεσμης θέσης ενέργειες για τις οποίες να ευλογούνται εσαεί από πληθώρα συναδέλφων…

15. Η Μέριμνα Προσωπικού είναι μεγάλο κίνητρο για τα στελέχη στους καιρούς μας, που δεν έχουν και πολλά να προσβλέπουν από οικονομικές απολαβές. Με χαρά είδα το 2018 που χαρακτηρίστηκε ως αντίστοιχο έτος από την ΠΑ. Η Ηγεσία θα πρέπει να εντείνει τις προσπάθειές της για στέγαση περισσοτέρων (ΟΣΣΕΑΥ), δημιουργία Παιδικών σταθμών σε περισσότερες μεγάλες μονάδες, κλπ.

16. Για το τέλος άφησα το πιο σημαντικό, αυτονόητο αλλά και δυστυχώς μη ακολουθούμενο από την πλειονότητα: ΕΝΟΤΗΤΑ & Αμοιβαία Αναγνώριση μεταξύ όλων των Ειδικοτήτων! Κυρίες & Κύριοι η Αεροπορία είναι μία και μοναδική και ανήκει σε ΟΛΟΥΣ! Οι μικρότητες μεταξύ ειδικοτήτων δεν είναι γνώρισμα ωριμότητας, αλλά ανευθυνότητας…
Η ΠΑ είναι σαν ένα όπλο τύπου δόρατος: η αιχμή είναι ο Ιπτάμενος με το αεροσκάφος του και το κοντάρι είναι η υποστήριξη των λοιπών επιχειρησιακών, τεχνικών και διοικητικών ειδικοτήτων. Η αιχμή χωρίς το κοντάρι είναι σαν ένα στιλέτο (ούτε μακριά θα πάει ούτε θα έχει σημαντικά αποτελέσματα), ενώ το κοντάρι χωρίς την αιχμή δεν θα ανοίξει σοβαρή πληγή. Κι αν το κοντάρι φθαρεί και του φύγει κομμάτι, τελικά θα σπάσει και θα πάμε μερικώς ή και ολικώς στην πρώτη περίπτωση.
Ο χειριστής χρειάζεται καθοδήγηση (ελεγκτές ΕΑ & ΕΕΚ οι οποίοι βοηθιούνται από τους μετεωρολόγους), τεχνική υποστήριξη πληθώρας μηχανικών και τεχνικών ειδικοτήτων που χρειάζονται με τη σειρά τους τους εφοδιαστές, το στρατόπεδο την άμυνα/φρούρηση, όλοι την προμήθεια υλικών και συνεπώς τους οικονομικούς, διοικητική υποστήριξη, μην ξεχνάμε τους γιατρούς για ΟΛΟΥΣ μας, κλπ – ο κατάλογος είναι ατελείωτος (ζητώ συγνώμη για την παράλειψη πολλών ειδικοτήτων, τα παραδείγματα ήταν απλά ενδεικτικά).
Επαναλαμβάνω ότι αν κάτι λείψει το κοντάρι θα σπάσει. Η αλυσίδα χρειάζεται όλους τους κρίκους για να δουλέψει σωστά, μην το ξεχνάμε αυτό!
Θυμάμαι που η σύζυγός μου (ΕΕΚ) θεωρούσε ότι «δουλεύουν πραγματικά» μόνο οι χειριστές, κάποιες ειδικότητες τεχνικών και οι ελεγκτές. Όταν μετά πολλά χρόνια ωρίμανσης (και λόγω έλλειψης προσωπικού) ανέλαβε τριπλά καθήκοντα (επιπρόσθετα Γραφείο Προσωπικού Μοίρας και Μερικής Διαχείρισης), άρχισε ξαφνικά να βλέπει την συνεισφορά και τις δυσκολίες 2 έτερων ειδικοτήτων!
Μόνο δια της συνεργασίας αναπτύσσεται η αμοιβαία κατανόηση, ο σεβασμός για την εργασία και συνεισφορά του άλλου και η ενότητα. Τα «στεγανά» και οι μικρο-σκοπιμότητες των ειδικοτήτων, μακροπρόθεσμα δυναμιτίζουν το όλο οικοδόμημα της ΠΑ. Είναι καιρός πλέον να δούμε την μεγαλοσύνη της αεροπορικής ιδέας και της ΠΑ μας κι όχι τον μικρόκοσμο της ειδικότητας μας - ΟΛΟΙ ανεξαιρέτως!

Ευχαριστώ αυτούς που είχαν την υπομονή να διαβάσουν όλο το κείμενο!

Σμήναρχος (ΜΗ) Παναγιώτης Μητρόπουλος
61^η ΙΠΤ/ 37^η ΜΗΧ/ 24^η ΤΗ