Οφειλόμενη στήριξη του Σ.Α.Σ
Οφειλόμενη στήριξη του Σ.Α.Σ
Έχουν περάσει, κοντά, εβδομήντα χρόνια από την ίδρυση της ΣΤΥΑ (ετσιθελικά/εσκεμμένα; ΣΜΥΑ τώρα) και 37 από την ίδρυση του ΣΑΣ. Η αναγκαιότητα ύπαρξης και των δύο αποδείχθηκε επιβεβλημένη.
Δεν μπορεί κανείς να φαντασθεί την ιστορία της ΠΑ χωρίς την ύπαρξη των αποφοίτων της ΣΤΥΑ, αλλά και δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει πως το υψηλό επίπεδο της σχολής και τα κατακτημένα δικαιώματα των αποφοίτων, έχουν και τη σφραγίδα της αδιάλειπτης φροντίδας του ΣΑΣ.
Πολλά μεσολάβησαν ενδιάμεσα: οι πολιτικοκοινωνικές αλλαγές, οι απειλές, οι συμμαχίες, η είσοδος της τεχνολογίας στο όπλο της ΠΑ, η πολιτισμική αναβάθμιση του προσωπικού, η ώσμωση - η αλληλεπίδραση των ανθρώπων και το αποτέλεσμα της εργασίας τους σε παγκόσμιο επίπεδο και τόσα άλλα.
Τα προβλήματα όμως αντί να λύνονται, φαντάζουν μεγαλύτερα, πολυπλοκότερα και δυσεπίλυτα. Τι αντίφαση κι αυτή;
Έγιναν αρκετά από συγκεκριμένους, άξιους συναδέλφους και κυρίως τους πρωτοπόρους της προσπάθειας ίδρυσης του ΣΑΣ και της συνεπούς στήριξής του.
Θα μπορούσαν σίγουρα να γίνουν περισσότερα και καλύτερα.
Τα προβλήματα πράγματι παραμένουν κι έχουν μάλιστα οξυνθεί.
Η μνημονιακή λαίλαπα έβαλε ποικιλότροπα τη σφραγίδα της και στις ένοπλες δυνάμεις (ε.δ.) της χώρας μας.
Αναμφίβολα οι τροϊκανοί και με τη βοήθεια «δικών μας», πολύ νωρίς, έβαλαν χέρι στον προϋπολογισμό του ΥΠΕΘΑ, στις ιδιαιτερότητες των μισθολογίων και των βαθμολογίων μας, στα Μετοχικά μας Ταμεία, στον αριθμό των αναγκαίων εργαζομένων στις ε.δ., στις παραγωγικές σχολές και τόσα άλλα απερίγραπτα.
Είναι ευτύχημα το γεγονός της ενεργούς ύπαρξης του «συνδικαλιστικού» κινήματος των εν ενεργεία στρατιωτικών εκείνη την περίοδο. Αλλά και της άμεσης δημιουργίας ανεξαρτήτων ενώσεων αποστράτων, που έσωσαν συλλογικά την τιμή και την αγωνιστική αξιοπρέπεια (μνημονιακή αντίσταση) του Έλληνα στρατιωτικού.
Ο ΣΑΣ, όπως και μεγάλη μερίδα συναδέλφων από ΑΣΣΥ, ήταν κι εκεί παρών και με μέλη του επάνδρωσε την προσπάθεια ποικιλότροπα. Κάποια μέρα ίσως να χρειαστεί να γραφούν κι αυτά τα ιστορικά με λεπτομέρεια, για να αναδειχθεί η ανιδιοτελής, όχι χωρίς αντιφάσεις, αγωνία.
Τώρα, πιστεύω ότι συνεχίζουμε την ελπιδοφόρα αγωνιστική προσπάθεια, χωρίς το άγχος του σοκ και δέους που μας είχαν επιβάλει.
Βέβαια, πρώτα θα πρέπει να μαζέψουμε τους λαβωμένους και τα συντρίμμια αυτής της αντίστασης.
Στη συνέχεια δε, να ξανασχεδιάσουμε τις προσπάθειές μας, λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη την μνημονιακή εμπειρία.
Για να μη μακρηγορώ, ένα πρωτεύον στοιχείο που θέλω να τονίσω για την πρώιμη μνημονιακή περίοδο, ήταν η μαζική ανταπόκριση των συναδέλφων σε κάθε αντιμνημονιακό κάλεσμα. Αυτό ακριβώς το αποτελεσματικό εργαλείο – όπλο, δείχνει και σήμερα το δρόμο που θα πρέπει να ακολουθήσουμε.
Η αποφασιστική δραστηριοποίησή μας, η μαζική συμμετοχή και η καταστατική διεκδίκηση του σκοπού και των στόχων του Συλλόγου, είναι η καλύτερη εγγύηση: για να πάρουμε πίσω τα κλεμμένα, για να μη τολμήσει κανείς να μας ξανά ντροπιάσει, απαξιώνοντάς μας.
Γράφοντας αυτά δεν θέλω να ξεχωρίσω τους ανθρώπους ή τις συλλογικότητες και τα αποτελέσματα των δράσεών τους, αντίθετα, θέλω να τοποθετήσω το κομμάτι αυτό του παζλ στη θέση του. Έτσι κι αλλιώς ένα κουβάρι είναι ο κόσμος, αν σπάσεις το νήμα, άντε μετά να ψάξεις να βρεις την άκρη του!
Γκιτέρσος Ευθύμιος (Υποψήφιος για το Δ.Σ του Σ.Α.Σ)