Βάσει της κείμενης νομοθεσίας και κατόπιν αποφάσεως του Δ.Σ. της ΕΑΑΑ προκηρύσσονται εκλογές για την ανάδειξη Διοικητικού Συμβουλίου την Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2018.

Διαβάστε ΕΔΩ  ολη την προκήρυξη των εκλογών ΕΑΑΑ 2018

Για να δείτε την αναλυτική κατάσταση σταυροδοσίας ανά εκλογικό τμήμα πατήστε εδώ.

Ο Σύλλογος εύχεται σε όλους τους εκλεγέντες θερμά συγχαρητήρια και καλή δύναμη.

Τα ονόματα των υποψηφίων που φαίνονται με BOLD είναι όσων έχουν αποστείλει βιογραφικό, το οποίο μπορείτε να το διαβάσετε κάνοντας κλικ πάνω στο επίθετο του υποψηφίου.

Παρακαλούνται όσοι εκ των υποψηφίων επιθυμούν να μας αποστείλουν σύντομο βιογραφικό τους στο email του Συλλόγου : Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Ο Σύλλογος εύχεται Καλή Επιτυχία σε όλους τους υποψηφίους.

Γράφει ο Σμήναρχος Βασίλειος Νασόπουλος 

​Απευθύνομαι στους αγαπητούς συναδέλφους για το θέμα της εκλογής του Δ.Σ. της Ε.Α.Α.Α. , με αφορμή την δημοσίευση άρθρου του Σγου ε.α. Κων/νου Λιούτα, στο προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας των Νέων του Σ.Α.Σ.
Αυτό το κάνω, έχοντας πολύ καιρό να στείλω θέμα μου για δημοσίευση στην εφημερίδα , γιατί εντυπωσιάστηκα θετικά από την ανάπτυξη των επιχειρημάτων του αγαπητού συναδέλφου, προκειμένου ν' αναδείξει την έννοια της ισότητας στον χώρο της ένωσης. Σ' ένα χώρο που κάποιοι θεωρούν ότι ακόμα πρέπει να λειτουργεί ιεραρχικά, θέλοντας επιτακτικά να διατηρούν τις διακρίσεις στους ε.α. συναδέλφους.
​Τον Κων/νο Λιούτα δεν τον γνωρίζω προσωπικά, αλλά η μεστή γραφή του και το μαχητικό του πνεύμα με εξιτάρισαν και με πήγαν πίσω, τότε που και εγώ γράφοντας στα έντυπα των αποστράτων είχα προσπαθήσει να περάσω μηνύματα ισότιμης συνύπαρξης σ' αυτό το χώρο.
Μάλιστα τα είχα βάλει και με απόστρατους δική μας προέλευσης, που είχαν γίνει λίγο – πολύ κολαούζοι της επιτακτικής λογικής των χθεσινών ιπταμένων, οι οποίοι αμάτι – αμανάτι είχαν τάξει σκοπό της ζωής τους να διοικούν την ένωση , σαν να ήταν περιχαρακωμένη πίσω από τα σύρματα της ενεργούς στρατιωτικής υπηρεσίας.
Τους είχα πει ότι είχαν συμβιβαστεί με ένα πάγιο ισοπεδωτικό κατεστημένο άνισης συμπεριφοράς , ότι είχαν καταθέσει τα όπλα της αντίστασης , όπλα που τους είχαμε δώσει εμείς με την ψήφο μας , και είχαν παρασυρθεί σε κλίμα παράδοσης και υποταγής.
​Σε άλλο άρθρο μου είχα γράψει , για το πόσο προσεκτικοί πρέπει να είμαστε όταν διαχειριζόμαστε τις σχέσεις μας με το παρελθόν. Και αυτό γιατί υπάρχουν συνάδελφοι που τους διακατέχει ένας υπηρεσιακός ρομαντισμός , νομίζοντας ότι με την εμμονή αυτή σπάει η νοσταλγική μελαγχολία, αφού επιμένουν να ασχολούνται πεισματικά με το υπηρεσιακό χθες.
Δεν λέω αυτό το ''χθες'' να το αποκόψουμε, αλλά αυτή η εμμονή σε μια εξαρτημένη θύμηση του υπηρεσιακού παρελθόντος, χαλάει το σήμερα της ελεύθερης Δημόσιας κοινωνίας, στην οποία ανήκουμε.
​Είχα προσπαθήσει , παρ' ότι ήμουν περιστασιακός αρθρογράφος, να δημοσιεύσω τέτοια θέματα και στην ''Ηχώ των Αιθέρων''. Η λογοκρισία όμως του προεδρείου έβαζε, και εξακολουθεί να βάζει, φρένο λες και δεν υπήρχε δυνατότητα να ακουστεί η φωνή μου από κάπου αλλού.
Πράγμα που είχα κάνει σε άλλα έντυπα τα οποία μάλιστα πολύ εύκολα έφταναν στα χέρια των συναδέλφων.
​Η τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα στην ένωση, με αυτή την καθολική αντίδραση των συναδέλφων στην επιτακτική λογική των χθεσινών ιπταμένων, να διοικούν την ένωση στρατιωτικά, δικαιώνει την τακτική μου να είμαι αντίθετος, από τότε, σε μια συνύπαρξη, που κάποιοι θέλουν να διαχειρίζονται ακόμη με ένα χουντικό νομοθετικό διάταγμα. Ένα διάταγμα παρωχημένο και αντιδημοκρατικό, που όπως πολύ σωστά γράφει και ο Κων/νος Λιούτας , πρέπει να τεθεί τυπικά και ουσιαστικά στην ιστορία που μας πληγώνει.
​Έρχομαι στο θέμα της ισότητας και ειδικά στην επίκληση της ρήσης για την ισότητα των άνισων.
Δε ξέρω γιατί τολμούν κάποιοι να προσδιορίζουν την ανισότητα των μελών της ένωσης και πως τους ''βολεύει'' να την χαρακτηρίζουν , όταν οι ίδιοι αποφεύγουν να αυτοπροσδιορίζονται. Ή και όταν κάποιοι προσδιορίζουν την ιδιαιτερότητα της δυναμικής τους στο χώρο , εμμένουν στην χθεσινή στρατιωτική τους υπόσταση γιατί έτσι τους εξυπηρετεί.
Εγώ θα επικαλεστώ τον Tomas Hobbes , ένα μνημείο του ανθρωπίνου πνεύματος , και θα προσεγγίσω την φιλοσοφική του σκέψη, πάνω στο θέμα της ισότητας και της ελευθερίας των ατόμων στα πλαίσια της λειτουργίας μιας λαϊκής κοινότητας.
Κατά τον Hobbes λοιπόν, που ορθά τον επικαλείται και ο Κων/νος Λιούτας, ''συμβόλαια και συμβάσεις συνάπτονται μόνο μεταξύ ίσων ατόμων''.
Και συνεχίζοντας, για να αναφερθώ και στις λεγόμενες ανισότητες οι οποίες στην περίπτωσή μας είναι σκοπούμενες, ο ίδιος φιλόσοφος και στοχαστής γράφει :
''Στην φυσική κατάσταση οι άνθρωποι ενεργούν και πράττουν κατά μόνας, όντας συναμεταξύ τους ίσοι από τυπική σκοπιά, όσο και αν οι συγκεκριμένες δυνάμεις και δεξιότητες ποικίλουν ''.
Τα παραπάνω , και τόσα άλλα που δίνουν το δικαίωμα στον ''ίσο'' μεταξύ άλλων να αποφασίζει δικαιωματικά για το πώς χωρίς εξαιρέσεις θα ενεργήσει σε ένα χώρο συνύπαρξης, αποτελούν την πεμπτουσία της ελευθερίας του ατόμου.
Και επειδή το ''ιεραρχικό'' χθες τελείωσε για τους μετέχοντες στην ένωση , για να διοικηθούν δημοκρατικά το σήμερα προϋποθέτει απόλυτη ελευθερία.
Και ελευθερία κατά τον Hobbes σημαίνει : '' απουσία εξωτερικών εμποδίων ''. Σημαίνει αυτό που αποκαλούν οι συγγραφείς Jus nuturale, δηλαδή το φυσικό δικαίωμα κάθε ανθρώπου να κάνει οτιδήποτε που κατά την κρίση του και τον λόγο του θα θεωρήσει καταλληλότερο για να συντηρήσει την φύση του.
​Εξακολουθώ να υποστηρίζω ότι η λύση για να ξεπερασθεί αυτή η κρίση που περνάει η Ε.Α.Α.Α. είναι μόνο μία. Αγώνας για την αδέσμευτη ανεξαρτησία του κάθε ατόμου ώστε η συνύπαρξη να αποκτήσει αέρα ελευθερίας. Αυτή την μορφή της απόλυτης ελευθερίας, για την οποία όμως θα απαιτηθούν και κάποιες θυσίες. Η ανταμοιβή που θα προκύψει θα είναι μεγάλη.
Μπορεί ν' αργήσει λίγο αλλά θα προσφέρει μεγάλη ικανοποίηση.
Η ικανοποίηση θα έχει να κάνει με το γεγονός ότι όσοι αβίαστα και ελεύθερα θα υπηρετούν τις ιδέες τους για το καλό της ένωσης, παράλληλα θα φανεί περίτρανα ότι ''υπηρετούν'' και τον συνάδελφο που την απαρτίζει.
Γιατί όπως πολύ σωστά γράφει και ο συνάδελφος Κων/νος Λιούτας, η ενασχόληση με τα κοινά της ένωσης είναι ανιδιοτελής προσφορά και εθελοντισμός στους συναδέλφους και την ευρύτερη κοινωνία των συναδέλφων.