Ως Ανθυποπλοίαρχος μετέβη εθελοντικά στην Κύπρο και υπηρέτησε ως Κυβερνήτης Τορπιλακάτου τα έτη 1965-1966. Ως Πλωτάρχης μετείχε στο κίνημα του Ναυτικού του Μαΐου του 1973 αλλά λόγω της αποκαλύψεως της κινήσεως συνελήφθη με άλλους αξιωματικούς, φυλακίσθηκε και απετάχθη τον Σεπτέμβριο του 1973. Επανήλθε στις τάξεις του Πολεμικού Ναυτικού το θέρος του 1974 μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Ως Πλοίαρχος διετέλεσε Διοικητής Μοίρας Αντιτορπιλικών (1986-1987) και με την ιδιότητα αυτή του ανετέθη η διοίκηση ομάδος πλοίων που κατέπλευσε στην Καλαμάτα για την παροχή αρωγής στους σεισμοπλήκτους τον Σεπτέμβριο 1986. Με την ίδια ιδιότητα κατά την Ελληνοτουρκική κρίση του Μαρτίου 1987 ανέλαβε την τακτική διοίκηση ομάδας πλοίων στην περιοχή του Βορείου Αιγαίου, με αποστολή την απαγόρευση εκτέλεσης σεισμογραφικών ερευνών από τουρκικά πλοία. Ως Αρχιπλοίαρχος διετέλεσε Διοικητής του Ναυστάθμου Σαλαμίνας και της Διοικήσεως Αντιτορπιλικών, ως Υποναύαρχος διετέλεσε Διοικητής Ναυτικής Εκπαιδεύσεως και Υπαρχηγός ΓΕΝ και στην συνέχεια ως Αντιναύαρχος διετέλεσε επί διετία Αρχηγός Στόλου, θέση από την οποία απεστρατεύθη τη αιτήσει του τον Δεκέμβριο 1993 για λόγους ευθιξίας ως συνέπεια της ανάληψης ηγετικών θέσεων στο στράτευμα από απόστρατους αξιωματικούς.
Πέραν των επαγγελματικών πτυχίων, είναι κάτοχος πτυχίου Shipping Law and Practice του London School of Economics και Οικονομικών Επιστημών της Νομικής Σχολής Αθηνών.
Μετά την αποστρατεία του υπήρξε ιδρυτικό μέλος και πρώτος Πρόεδρος του Δ.Σ. της Ελληνικής Εταιρείας Στρατηγικών Μελετών (ΕΛΕΣΜΕ). Μεταξύ 2005-2009 διετέλεσε μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΣΕΠ) του Υπουργείου Εξωτερικών.