Σε λίγες μέρες θα ανατείλει η μεγάλη εθνική μας γιορτή και ο ελληνισμός θα κληθεί να τιμήσει την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου του 1940.
Το έθνος σύσσωμο και κάτω από τη σκιά της γαλανόλευκης, θα αποδώσει πάλι με τον προσήκοντα σεβασμό την ευγνωμοσύνη του, σε εκείνους που δημιούργησαν το αξέχαστο εκείνο έπος στα βουνά του αλβανικού μετώπου.
Στους γενναίους και στους ημίθεους που σήκωσαν στους κουρασμένους και καταματωμένους ώμους τους, τη δόξα της νεότερης Ελλάδας και την έκαναν παγκόσμιο ποίημα και προσκύνημα.
Η Επέτειος του «ΟΧΙ» μας υπενθυμίζει την άρνηση της Ελλάδας στις ιταλικές αξιώσεις που περιείχε το τελεσίγραφο που επιδόθηκε από τον Ιταλό πρέσβη Εμανουέλε Γκράτσι στον Ιωάννη Μεταξά την 28η Οκτωβρίου του 1940.
Ορόσημο της άρνησης αυτής ήταν η είσοδος της Χώρας στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (Β’ΠΠ) και η έναρξη του ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940. Η ημερομηνία αυτή καθιερώθηκε να εορτάζεται στην Ελλάδα, την Κύπρο και από τον απανταχού ελληνισμό κάθε χρόνο ως επίσημη εθνική εορτή και αργία.
Η επέτειος του «ΟΧΙ» γιορτάστηκε για πρώτη φορά στα χρόνια της Κατοχής, στο κεντρικό κτίριο και στον προαύλιο χώρο του Πανεπιστημίου Αθηνών στις 28 Οκτωβρίου 1941.
Η απόφαση απόρριψης του ιταλικού τελεσιγράφου έθεσε άμεσα σε λειτουργία την πολεμική μηχανή. Οι επιστρατευμένοι νέοι εισρέουν κατά χιλιάδες στα έμπεδα να καταταγούν. Σχεδόν σαν λαϊκός ξεσηκωμός μαζεύτηκαν να πάνε στην επιστράτευση. Στα στρατολογικά γραφεία παρουσιαζόταν περισσότεροι από όσοι αναλογούσαν. Ακόμη και κλάσεις που δεν είχαν κληθεί εμφανιζόταν. Τέτοιος ενθουσιασμός, μοναδικός στον Β’ΠΠ. Η ταχύτητα επιστράτευσης και συγκρότησης των μεγάλων στρατιωτικών μονάδων ήταν υποδειγματική, έτσι ώστε, στα μέσα Νοεμβρίου, ο ελληνικός στρατός απέκτησε σημαντική αριθμητική υπεροχή στο μέτωπο, την οποία και κράτησε σχεδόν μέχρι τα τέλη του Ιανουαρίου. Ο λαός με τον αγώνα του ανέλαβε να πραγματώσει το «ΟΧΙ». Ο ελληνικός λαός πήγε να πολεμήσει με το χαμόγελο στα χείλη. Πολεμούσε υπέρ βωμών και εστιών. Υπερασπιζόταν το σπίτι του, την πατρίδα του, τις αξίες του. Οι Ιταλοί υποτίμησαν τη θέληση του ελληνικού λαού. Πίστευαν ότι η εικόνα της ιταλικής ισχύος θα επενεργούσε παραλυτικά και δεν θα άφηνε περιθώρια για σοβαρή αντίσταση. Οι Έλληνες φαντάροι έκαναν θαύματα στην Αλβανία. Η ιταλική επίθεση εκφυλίστηκε σε υποχώρηση και μετά σε απελπισμένη άμυνα στις διαβάσεις που οδηγούσαν προς την κεντρική Αλβανία. Η εποποιία της Πίνδου ήταν έργο ολόκληρου του ελληνικού λαού. Η ελληνική αεροπορία δεν θα μπορούσε να απουσιάσει από την αντίσταση αυτή. Από το καλοκαίρι του 1940 είχε λάβει προπαρασκευαστικά μέτρα. Αποκέντρωσε τις δυνάμεις της. Κινητοποίησε όλα τα μέσα που είχε στη διάθεσή της και ετέθη σε κατάσταση συναγερμού. Πολέμησε με άφθαστο ηρωισμό, πείσμα και αυτοθυσία. Το υψηλό φρόνημα, η πίστη στον αγώνα και η αγάπη για την πατρίδα βοήθησαν καθοριστικά να επιτύχει ένα άθλο που φαινόταν αδιανόητος. Να μην επιτρέψει κυριαρχία στον αέρα των πολύ υπερτέρων ιταλικών δυνάμεων. Τα πολλά παραδείγματα ηρωισμού και ο πρώτος νεκρός αξιωματικός, Ανθσγός Ευάγγελος Γιάνναρης που σκοτώθηκε εν δράσει στις 30 Οκτωβρίου 1940, μαρτυρούν του λόγου το αληθές. Συνολικά 52 Αξκοί και Υπξκοί έχασαν τη ζωή τους από τις 30/10/1940 μέχρι τις 2/5/1941.
Για τους πολεμιστές της πρώτης γραμμής ο πολεμικός αυτός θρίαμβος των Ελλήνων ενάντια των Ιταλών εισβολέων υπήρξε φορέας πολλών μηνυμάτων. Το ότι κέρδιζαν μία από τις μεγάλες δυνάμεις του τότε κόσμου – άσχετα από τις πραγματικές της δυνατότητες στο συγκεκριμένο πεδίο μάχης – ενίσχυε την πίστη στον εαυτό τους. Την πίστη αυτή, μάλιστα, τη βίωναν συλλογικά. Η απόκρουση της ιταλικής εισβολής αποτέλεσε ουσιαστικά την πρώτη νίκη των Συμμάχων κατά των δυνάμεων του Άξονα στη διάρκεια του Β’ ΠΠ και ανύψωσε το ηθικό των λαών στη σκλαβωμένη Ευρώπη. Πολλοί δε ιστορικοί υποστηρίζουν βάσιμα, ότι η νίκη αυτή των Ελλήνων επηρέασε ακόμα και την έκβαση ολόκληρου του πολέμου.
ΖΗΤΩ Η 28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940
* Το κείμενο έχει δημοσιευθεί στα Νέα του Σ.Α.Σ, Φ.280, σελ.1
Γράφει ο Επγός ε.α Σεβαστός Βλαχογιάννης της 9ης σειράς
Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε αρχίσει από το 1939 με τη γερμανική εισβολή στην Πολωνία.
Στις 10 Ιουνίου η Ιταλία εισέρχεται στον πόλεμο και τον Αύγουστο του 1940 σοκ προκαλείται στη χώρα μας με τον τορπιλισμό στην Τήνο του ευδρόμου «ΕΛΛΗ», ανήμερα της μεγάλης γιορτής της Παναγίας.
Ήταν προάγγελος της ιταλικής επίθεσης στην Ελλάδα που προετοιμαζόταν με κάθε μυστικότητα πριν αυτή εκδηλωθεί στις 28 Οκτωβρίου 1940. Η χώρα μας, χωρίς να διαθέτει τα τεράστια πολεμικά μέσα των εισβολέων Ιταλών και με μόνα της όπλα την ψυχή και τη γενναιότητα του λαού της, είπε ΟΧΙ στο ιταμό τελεσίγραφο του Ιταλού δικτάτορα Μουσολίνι καταφέρνοντας στο μέτωπο της Αλβανίας καίριο χτύπημα στις ιμπεριαλιστικές του φιλοδοξίες σε σημείο ταπείνωσης!
Γράφει ο Σμχος (ΤΕΑ) ε.α. Δημήτριος Σχίζας της 8ης σειράς
Η μεγίστης αξίας στρατιωτική παρέλαση
Οι Παρελάσεις στις Εθνικές επετείους αποτελούν δείγμα τιμής και μνήμης προς την ιστορική μας διαδρομή κι έχουν μεγίστη αξία γιατί αποδίδεται τιμή και δόξα σε όλους που με τα κατορθώματά τους και την υπέρ Πατρίδος θυσία τους εδημιούργησαν. Συγχρόνως συμβάλλουν αποτελεσματικά στη διατήρηση της Εθνικής συνείδησης και Εθνικής αυτογνωσίας του ελληνικού λαού.
Γράφει ο Επγός ε.α Σεβαστός Βλαχογιάννης της 9ης σειράς
ΜΗ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΣΑΣ ΜΗ, ΜΗ ΛΗΣΜΟΝΑΤΕ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΟΥ...
Το έπος του ’40, το βροντερό ΟΧΙ σύσσωμου του λαού μας απέναντι στον ιταλικό φασισμό, η μεγαλειώδης Εθνική Αντίσταση που ακολούθησε για τέσσερα ολόκληρα χρόνια με τους χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες, συγκαταλέγονται αναμφίβολα σε μια από τις πιο λαμπρές σελίδες της ελληνικής ιστορίας.
Δεν θα γίνει εφέτος η μεγάλη παρέλαση,
η πανηγυρική των στρατευμάτων διέλευση,
εκεί στη Θεσσαλονίκη, τη συμπρωτεύουσα πόλη,
σ’ ένδειξη μνήμης και τιμής στους Ήρωες του ΟΧΙ,
που έγραψαν στο χιόνι ΕΠΟΣ με ξιφολόγχη.
-------------
Πρόκειται γι αναγκαία απόφαση τακτικής,
που υπαγορεύτηκε για λόγους υγιεινής,
αφού η αόρατη επιδημική απειλή
καιροφυλακτεί προκειμένου να επωφεληθεί,
από κάποια μεγάλη κοσμοσυρροή.
Με μεγάλη λαμπρότητα και αθρόα συμμετοχή επισήμων, επισκεπτών εξ Ελλάδος, Ομογενών και Αλβανών εορτάσθηκε τη Δευτέρα, η εθνική εορτή της 28ης Οκτωβρίου 1940, σε Κλεισούρα και Βουλιαράτες.