Γράφει ο Σμχος ε.α Δημ. Σαλεμής της 23ης σειράς

Έχω την ανάγκη να γράψω μερικά πράγματα που με απασχολούν, όχι ως θεατής, αλλά ως άνθρωπος που υπηρέτησε επί δεκαετίες τις Ένοπλες Δυνάμεις.

Μιλώ ως απόστρατος Σμήναρχος προερχόμενος από τη ΣΤΥΑ, με ειδικότητα μηχανικού αεροσκαφών. Έζησα από μέσα την εξέλιξη, την προσφορά και τις δυσκολίες του Υπαξιωματικού, του Τεχνικού, του Ανθρώπου που στηρίζει τη λειτουργία της Πολεμικής Αεροπορίας – και γενικότερα των Ενόπλων Δυνάμεων – με πράξεις, όχι με λόγια.
Με αφορμή τη συζήτηση για τη δημιουργία Κλάδου Υπαξιωματικών, νιώθω την ανάγκη να τοποθετηθώ.
Πιστεύω ότι η πρόοδος έρχεται μέσα από την εξέλιξη. Αλλά πρέπει να είναι ουσιαστική, δίκαιη και σχεδιασμένη με προοπτική.
Πρέπει να έχει κάποια βασικά χαρακτηριστικά:
Να είναι κατανοητή από όσους αφορά.
Να είναι επιθυμητή, όχι επιβεβλημένη.
Να είναι εφικτή και εφαρμόσιμη.
Να έχει σαφή στόχο και σκοπό.
Και φυσικά, να ενώνει και να δίνει ελπίδα, όχι να δημιουργεί ανασφάλεια και σύγχυση.
Τέτοιες αλλαγές δεν αφορούν αριθμούς ή πίνακες, αλλά ανθρώπους, ιστορίες, προσπάθειες, ιδρώτα, προσφορά.
Πρέπει να γίνει προετοιμασία, διάλογος, ξεκάθαρη ενημέρωση και αξιολόγηση των συνεπειών.
Η πολιτική ηγεσία έχει καθήκον να προστατεύει τον θεσμό.
Η στρατιωτική ηγεσία, όμως, έχει την ύψιστη ευθύνη. Γιατί εκείνοι θα αφήσουν το αποτύπωμα και την παρακαταθήκη. Και θα κριθούν για αυτό.
Το ίδιο ισχύει και για τους επιτίμους. Δεν μπορώ να καταλάβω τη σιωπή, ειδικά από ανθρώπους που υπηρέτησαν σε ανώτατες θέσεις.
Αν δεν συμφωνείτε με όσα γίνονται, πείτε το.
Αν συμφωνείτε, υπερασπιστείτε το με επιχειρήματα.
Αλλά η σιωπή, σε τέτοιες στιγμές, δεν είναι χρυσός – είναι απουσία. Και η απουσία από τη δημόσια συζήτηση για το μέλλον των στελεχών, είναι και αυτή μια στάση που κρίνεται.
Ως άνθρωπος που προέρχομαι από τα σπλάχνα του τεχνικού κόσμου της ΠΑ, που γνωρίζω τι σημαίνει να στηρίζεις την αποστολή χωρίς προβολείς, χωρίς τιμές και χωρίς κραυγές, δεν μπορώ να μείνω αμέτοχος.
Γιατί βλέπω, ακούω, διαβάζω – και προβληματίζομαι.
Τι μένει πίσω τελικά;
Ποια είναι η παρακαταθήκη που αφήνουμε στη νέα γενιά στελεχών;
Δεν γράφω για να διχάσω, ούτε για να μηδενίσω. Γράφω γιατί με νοιάζει. Γιατί υπηρέτησα. Και γιατί πιστεύω ότι υπάρχουν στιγμές που πρέπει να τοποθετηθούμε - με σεβασμό, αλλά και με καθαρότητα.

Υ.Σ    Η αξία των Υπαξιωματικών αποτυπώνεται στο έργο τους. Είχα την τιμή να είμαι για δύο χρόνια προϊστάμενος στο συνεργείο κινητήρων των F-16. Η φωτογραφία είναι μια μικρή ματιά στον επαγγελματισμό, την αφοσίωση και το υψηλό επίπεδο των ανθρώπων που φροντίζουν καθημερινά να διατηρείται η επιχειρησιακή ετοιμότητα της Πολεμικής Αεροπορίας σε άριστο επίπεδο.