Της Ιωάννας Ηλιάδη

Δραστική μείωση στρατιωτικών και επιδομάτων έως το 2029 προβλέπει ο πολυετής προγραμματισμός δαπανών του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, όπως αποτυπώνεται στους επίσημους πίνακες του υπουργείου Οικονομικών.
Πίσω από τις εξαγγελίες για αυξήσεις και τη ρητορική της Ατζέντας 2030, τα στοιχεία στον Πολυετή Δημοσιονομικό Προγραμματισμό, δείχνουν σταθερή συρρίκνωση της μισθοδοσίας, περικοπή κοινωνικών παροχών και μεταφορά του κόστους λειτουργίας στους ίδιους τους στρατιωτικούς.
Τα κονδύλια για το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων, που περιλαμβάνουν μισθούς, επιδόματα και εργοδοτικές εισφορές, ακολουθούν σταθερή καθοδική πορεία. Από περίπου 2,95 δισ. ευρώ το 2026, υποχωρούν στα 2,86 δισ. ευρώ το 2029. Πρόκειται για μείωση της τάξης των 80 εκατ. ευρώ σε μια περίοδο που, σύμφωνα με τις δημόσιες δηλώσεις του υπουργού, θα έπρεπε να ενσωματώνεται το κόστος ενός νέου μισθολογίου και η ενίσχυση του ανθρώπινου δυναμικού.
Αντί γι’ αυτό, ο προϋπολογισμός προεξοφλεί κάτι διαφορετικό. Ότι η Ατζέντα 2030 δεν σχεδιάστηκε για να στηριχθεί στο υπάρχον προσωπικό, αλλά για να λειτουργήσει με λιγότερους ανθρώπους. Οι αυξήσεις που ανακοινώνονται δεν χρηματοδοτούνται ως πρόσθετη δαπάνη. Χωρούν μόνο επειδή το συνολικό κόστος προσωπικού μειώνεται. Και το κόστος προσωπικού μειώνεται μόνο όταν μειώνεται και το ίδιο το προσωπικό.

Η ίδια λογική διατρέχει και τις κοινωνικές παροχές. Από τα 78,5 εκατ. ευρώ το 2025, το κονδύλι πέφτει στα 64,5 εκατ. ευρώ το 2026 και συνεχίζει καθοδικά έως τα 62,9 εκατ. ευρώ το 2029. Η Ατζέντα 2030 δεν προβλέπει ενίσχυση της κοινωνικής στήριξης των στελεχών. Προβλέπει την υποχώρησή της, μεταφέροντας το κόστος ζωής και υπηρεσίας στον ίδιο τον στρατιωτικό και την οικογένειά του.
Ακόμη πιο αποκαλυπτική είναι η δραστική μείωση των δαπανών για αγαθά και υπηρεσίες. Από τα περίπου 890 εκατ. ευρώ το 2025, το κονδύλι καταρρέει στα 595 εκατ. ευρώ από το 2026 και παραμένει σε αυτά τα επίπεδα μέχρι το τέλος της περιόδου. Καύσιμα, συντήρηση μέσων, ανταλλακτικά και λειτουργικά έξοδα μονάδων μπαίνουν σε καθεστώς μόνιμης πίεσης. Η Ατζέντα 2030 προϋποθέτει Ένοπλες Δυνάμεις που λειτουργούν με λιγότερα μέσα, αλλά με περισσότερες απαιτήσεις από το προσωπικό.
Την ίδια στιγμή, οι αυξομειώσεις στα πάγια περιουσιακά στοιχεία δείχνουν ότι οι πόροι κατευθύνονται κυρίως σε κύκλους πληρωμών εξοπλιστικών συμβάσεων και όχι σε υποδομές που βελτιώνουν την καθημερινότητα των στελεχών. Η προτεραιότητα είναι σαφής. Ό,τι φαίνεται και ό,τι φωτογραφίζεται, προηγείται. Ό,τι αφορά τον άνθρωπο, συμπιέζεται.
Συνολικά, ο προϋπολογισμός περιγράφει το κοινωνικό και εργασιακό αποτύπωμα της Ατζέντας 2030 του Δένδια. Λιγότερο προσωπικό, λιγότερη στήριξη, περισσότερη πίεση. Όχι ως παρενέργεια, αλλά ως βασική παραδοχή του σχεδιασμού.
Ο Νίκος Δένδιας μπορεί να μιλά για εκσυγχρονισμό και μεταρρυθμίσεις. Οι αριθμοί όμως δείχνουν ότι η Ατζέντα 2030 μεταφράζεται, στην πράξη, σε συρρίκνωση του ανθρώπινου παράγοντα. Και αυτή η επιλογή έχει ήδη καταγραφεί, όχι σε δηλώσεις, αλλά στον ίδιο τον προϋπολογισμό.

ΠΗΓΗ