Γράφει ο Επγός ε.α. ΒΛΑΧΟΓΙΑΝΝΗΣ ΣΕΒΑΣΤΟΣ της 9ης Σειράς ΣΤΥΑ

  Η ημέρα μνήμης είναι η 19^η ΜΑΪΟΥ, είναι εκείνη η μέρα που αποβιβάστηκε ο Κεμάλ πασάς στη Σαμψούντα...είναι η ημέρα μνήμης της γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού...είναι το μνημόσυνο για τους  353.000 άταφους νεκρούς του Πόντου, θύματα των Νεότουρκων και του κεμαλισμού.
Οι χαμένες Πατρίδες των Ελλήνων συνθέτουν ένα ξεχωριστό κεφάλαιο της ελληνικής ιστορίας.
     Χιλιάδες χρόνια πριν, εκατομμύρια Έλληνες πορεύτηκαν σε άγνωστους τόπους. 
Άποικοι πρώτα. Μέτοικοι έπειτα. Κάτοικοι αργότερα. Ντόπιοι τέλος, ριζωμένοι κατάβαθα στην καινούργια γη που την πότισαν με τον ιδρώτα τους και με το αίμα τους.
Οι ελληνικές αυτές αποικίες προσθέσανε με την πρόοδό τους τη συμβολή τους, από πετραδάκι μέχρι θεμέλιο λίθο στο μεγαλειώδες οικοδόμημα του ανθρώπινου πολιτισμού.
Πίστη και Πατρίδα, Ορθοδοξία και Εθνική Συνείδηση ήταν η πυξίδα με την οποία πορεύτηκαν.
Είναι δύσκολο να περιγράψει κάποιος έναν χώρο γεμάτο ελληνική ιστορία με έντονα συναισθήματα.
    Μακρά, λαμπρή, αγωνιστική και συνάμα οδυνηρή υπήρξε η ιστορία του ποντιακού πολιτισμού.
Η πανάρχαια παρουσία του στα εδάφη του Ευξείνου Πόντου χάνεται μέσα στο μύθο της Αργοναυτικής εκστρατείας. Ο ελληνικός πολιτισμός κυριαρχούσε στο βασίλειο του Πόντου και η παρουσία του εντοπίζεται από την Κριμαϊκή χερσόνησο έως τις βαλκανικές ακτές και χρονολογείται από το 10^ο π.χ. αιώνα. Ο Πόντος κατά τον 6^ο π.χ. αιώνα μετατράπηκε σε σπουδαίο στρατιωτικό κέντρο, οργανώθηκε σε αυτόνομη διοίκηση της Ανατολής με πρωτεύουσα την Καισαρεία της Καππαδοκίας, αλλά η περίοδος που ακολούθησε σφραγίστηκε από την παρουσία της θρησκείας του Ισλάμ.
  Το Ισλάμ (η λέξη σημαίνει υποτάσσομαι στον Αλλάχ) προκαλούσε θρησκευτικό ζήλο των μουσουλμάνων και τους οδηγούσε στο ΤΖΙΧΑΝΤ (η λέξη σημαίνει αγώνας στο όνομα του Αλλάχ, ιερός πόλεμος για την επιβολή της αλήθειας και της δικαιοσύνης σε μια αμφίβολη κατάσταση).
Σε αμφίβολη κατάσταση βρίσκονται όλες οι περιοχές και οι λαοί που δεν έχουν αποδεχτεί τη μουσουλμανική αποκάλυψη.
Η εμφάνιση του Ισλάμ υπήρξε μοιραία για τον ελληνικό κόσμο. Από τότε που οι Οθωμανοί κατέκτησαν τον Πόντο το 1461 μ.Χ.
Στις σελίδες του Κορανίου της θρησκείας του Ισλάμ γράφει:

• Μην επιδιώκετε την ειρήνη, για να είστε κερδισμένοι. [ κεφ.47 , 35]
• Φονεύετε τους απίστους, όπου και αν τους βρίσκετε. [κεφ.2]
• Όταν συναντάτε τους απίστους, χτυπάτε και σφάξτε τους. [κεφ.47]
• Ο Αλλάχ αγόρασε από τους πιστούς τη ζωή τους και τα πλούτη τους. Τους έδωσε για αντάλλαγμα τους κήπους του Παραδείσου. Θα πολεμήσουν, θα σκοτώσουν και θα σκοτωθούν. [ κεφ.5]
• Θα φτάσει σύντομα η μέρα που οι άπιστοι θα εύχονται να ήταν μουσουλμάνοι. [κεφ.15]

Η βίαιη προσπάθεια εξισλαμισμού προκάλεσε πολυάριθμους θανάτους και δημιούργησε ένα μεγάλο αριθμό ορθοδόξων νεομαρτύρων.
  Ο τρόμος απλώθηκε πάνω στη γη του Πόντου, παντού ο θάνατος, σφαγές και λεηλασίες, κρεμάλες και ατιμώσεις, καραβάνια από αιχμαλώτους και σκλαβοπάζαρα μας θυμίζουν σήμερα μετά από 103 χρόνια τον ξεριζωμό.
Τότε που οι πρόγονοί μας πήραν το δρόμο της προσφυγιάς από τα άγια χώματα της ποντιακής γης, ανασύρουμε στη μνήμη μας τα τραγικά γεγονότα της γενοκτονίας που πήρε χαρακτήρα μαζικής εξολόθρευσης στο διάστημα από το 1914 έως το 1923.

Η γενοκτονία των Ελλήνων στον Πόντο από τον τουρκικό εθνικισμό αποτελεί ένα από τα πλέον επικίνδυνα ζητήματα της νεοελληνικής ιστοριογραφίας .
Το κακό ξεκίνησε από την Δ΄ Σταυροφορία στις 13 Απριλίου 1204 που κυρίευσε την Κωνσταντινούπολη. Την ελληνική αυτοκρατορία του Βυζαντίου, την λεηλάτησαν χωρίς κανένα έλεος.
Αυτό αποτέλεσε θανάσιμο πλήγμα για τη Βυζαντινή εξουσία, διέλυσε τον κεντρικό ιστό του μοναδικού κράτους της Ανατολής. Τότε βρήκε την ευκαιρία το άγριο έθνος που λεγόταν Τούρκοι να προελάσουν στην Ανατολή, στην Αρμενία [1033-34] όπου έσφαξαν τους χριστιανούς που πίστευαν στην Αγία Τριάδα.
Η ιστορία των Τούρκων είναι φτιαγμένη από καλπασμούς αλόγων, βιασμούς γυναικόπαιδων, λεηλασίες, σφαγές, φωτιές, αίμα και καταστροφές. Προέρχονται κατά τον 6^ο μ.Χ. αιώνα, σύμφωνα με τον μύθο της Κόκκινης Μηλιάς που είναι η μήτρα τους, από τα βάθη της Ασίας μεταξύ κεντρικής Ασίας και Μογγολίας [KIZIL ELMA] παράλληλα υπάρχει και ο μύθος του Γκρίζου Λύκου που αποτελεί μέχρι σήμερα το σύμβολο του τουρκικού εθνικισμού.
Η Οθωμανική κατάκτηση του μικρασιατικού Πόντου διακρίνεται σε τρεις περιόδους:

- Η πρώτη αρχίζει με την άλωση της Τραπεζούντας το 1461 και λήγει στα μέσα του 17^ου αιώνα μ.Χ.

- Η δεύτερη περίοδος αρχίζει στα μέσα του 17^ου αιώνα και λήγει με το τέλος του Α΄ Ρωσοτουρκικού πολέμου.

- Η τρίτη περίοδος αρχίζει το 1908 με το κίνημα των Νεότουρκων μέχρι το 1922.

Από το 1880 άρχισε η μετανάστευση του ελληνικού πληθυσμού από τα παράλια του Πόντου προς τα παράλια του Καυκάσου, στην ενδοχώρα της Γεωργίας, στην Κριμαία και στο βόρειο Καύκασο.
Τον Μάρτιο του 1914 έγινε ο εμπορικός αποκλεισμός των ελληνικών επιχειρήσεων.
Τον Μάιο του 1915 οι Νεότουρκοι άρχισαν την εξόντωση των Αρμενίων, σκοτώνουν ανελέητα, καταστρέφουν και καίνε τις περιουσίες τους. Η γενοκτονία αυτή των Αρμενίων πρόσφατα αναγνωρίστηκε από τα Ηνωμένα Έθνη.
Την ίδια περίοδο άρχισε και η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Οι άτακτες ορδές των Τούρκων επιτίθενται με μανία στα απομονωμένα ελληνικά χωριά, φονεύοντας, κλέβοντας τις περιουσίες και τα ιερά των εκκλησιών, καίγοντας τα σπίτια και βιάζοντας γυναικόπαιδα. Οι εξοντωτικές οδοιπορίες, κουρελιασμένοι μέσα στο χιόνι, οι άνθρωποι πέθαιναν καθοδόν, περπατούσαν για να πεθάνουν από κακουχίες, την παγωνιά, την πείνα και τον εξευτελισμό.
Η κατάσταση οξύνθηκε περισσότερο με την είσοδο της Ελλάδας το 1916 στον πόλεμο στο πλευρό της ΑΝΤΑΝΤ [Γαλλία-Αγγλία-Ρωσία ].
Στις 17 Δεκεμβρίου του 1917 άρχισε η οργάνωση δυναμικών αντάρτικων ομάδων στις περιοχές του Καυκάσου.
Στις 17-30 Οκτωβρίου 1918 η Τουρκία κατέθεσε τα όπλα με τη συνθήκη του Μούδρου.
Η ήττα των κεντρικών δυνάμεων [Γερμανία-Αυστροουγγαρία-Ιταλία-Βουλγαρία και Τουρκία] αναζωπύρωσε τις ελπίδες του ποντιακού ελληνισμού για επίλυση του ελληνικού ζητήματος στη Μαύρη Θάλασσα.
Τον Ιανουάριο του 1919 συνήλθε στην Τιφλίδα η Γ´ Εθνική Συνέλευση των Ελλήνων.
Στις 19 Μαΐου του 1919 Ο αξιωματικός του Οθωμανικού στρατού Κεμάλ πασάς, ο οποίος αργότερα θα ονομαστεί Ατατούρκ [πατέρας των Τούρκων] αποβιβάστηκε με την υποστήριξη των Βρετανών στη Σαμψούντα για να επιβάλει την τάξη. [Ήταν ο ιδρυτής και πρώτος πρόεδρος της τουρκικής Δημοκρατίας 1923-1938].
  Ο Κεμάλ με συνεργασία Νεότουρκων ληστρικών συμμοριών, θρησκευτικών ηγετών και κουρδικών ομάδων που είχαν πρωτοστατήσει στη γενοκτονία των Αρμενίων, προχώρησε στη συγκρότηση στρατού για την εξόντωση των Ελλήνων ανταρτών του Πόντου.
Στις 26 Απριλίου 1921 υπογράφτηκε το σύμφωνο της Μόσχας που βοήθησε τον τουρκικό λαό για να συγκεντρώσει δυνάμεις, να οργανώσει τακτικό στρατό και να ανακόψει την επίθεση των Άγγλων και Ελλήνων εισβολέων.
  Στον Πόντο οι τουρκικές συμμορίες σκότωναν με μίσος και με εκδίκηση, όλα τα χωριά καταστράφηκαν, κάηκαν, ξεριζώθηκαν τελείως και οι κάτοικοι πέθαναν στην αγχόνη και από τις κακώσεις. Πτώματα...πτώματα άταφα σε όλο το μήκος της πορείας των εκτοπιζομένων, θύματα της γενοκτονίας του Πόντου και καμία βοήθεια δεν έφθασε ποτέ.
Οι Σοβιετικοί είχαν αποκόψει τους δρόμους εφοδιασμού προς τις ελληνικές κοινότητες.   
Η ελληνική κυβέρνηση δεν απαντούσε στις αγωνιώδεις εκκλήσεις. Ένα πλοίο στον Πειραιά φορτώθηκε με όπλα και πυρομαχικά αλλά δεν ξεκίνησε ποτέ κατόπιν κυβερνητικής εντολής.
Η Γαλλία ενθάρρυνε από την αρχή τους Τούρκους να αντισταθούν. Η υποστήριξή της προς το κεμαλικό στρατό βρήκε την έκφρασή της με τη γαλλοτουρκική συμφωνία της Άγκυρας.
Οι Αμερικάνοι απέβλεπαν στη δημιουργία αμερικανικού προτεκτοράτου σε όλη την Τουρκία και επεδίωκε τη διατήρηση του τουρκικού καθεστώτος.
Η Μεγάλη Βρετανία, ενώ αρχικά υποστήριζε τις ελληνικές θέσεις, δεν επενέβη για να περιορίσει την ήττα τους.
Οι Ιταλοί μαζί με τους Γάλλους εφοδίαζαν τον κεμαλικό στρατό με όπλα, ιματισμό, φορτηγά αυτοκίνητα, αεροπλάνα κ.λ.π.
Στις 15 Μαρτίου 1922 υπογράφτηκε μυστική συμφωνία των Ιταλών με τον Κεμάλ για εφοδιασμό με άφθονο πολεμικό υλικό.
  Το Βατικανό είχε ανάμειξη στα γεγονότα. Η Αγία Έδρα είχε παρακινήσει τους Γάλλους να βοηθήσουν τους Τούρκους, γιατί δεν ήθελε να πάρουν οι ορθόδοξοι στα χέρια τους την Κωνσταντινούπολη.
Στο λιμάνι της Σμύρνης την ημέρα των φοβερών σφαγών του άμαχου πληθυσμού βρίσκονταν 21 συμμαχικά πλοία [11 Αγγλικά- 5 Γαλλικά- 2 Ιταλικά-3 των ΗΠΑ]. Παρακολουθούσαν απαθείς και ολότελα αδιάφοροι το φρικτό θέαμα.
Στις 24 Ιουλίου 1923 υπογράφηκε η συνθήκη της Λοζάνης της Ελβετίας και στις 10 Αυγούστου 1920 είχε υπογραφεί η συνθήκη των Σεβρών. Αυτές οι συνθήκες ρύθμιζαν τις μεταπολεμικές εκκρεμότητες.
  Η συνθήκη των Σεβρών υλοποιούσε ένα μέρος των ελληνικών επιδιώξεων και πρόσφερε τη χειραφέτηση στους υποταγμένους λαούς της πολυεθνικής μουσουλμανικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
  Η συνθήκη της Λοζάνης επισφράγισε τη νίκη του τουρκικού εθνικισμού και την οριστική επιδίωξη των χριστιανικών πληθυσμών και νομιμοποιούσε την ανταλλαγή των πληθυσμών ως μέσο επίλυσης των διαφορών μεταξύ των κρατών.
Πόσο σκληρό! Τα σπίτια των προοδευτικών Ελλήνων-τα σχολεία τους-οι εκκλησίες τους και τα ιερά τους, τα άφηναν σε ξένα χέρια, σε χέρια εχθρικά μη προοδευτικά, σε χέρια βέβηλα γεμάτα με αίμα αθώων.
  Είναι πραγματικά απίστευτο το θαύμα του ελληνικού αποικισμού, με παράδειγμα τον Πόντο, ο οποίος ακμάζει κι ευημερεί μέσα σε πολέμους, σε θεομηνίες, σε κατακτήσεις, σε σκλαβιές, σε τόσες και τόσες ιστορικές και φυσικές καταστροφές. Αποτελεί ένα δίδαγμα σήμερα όχι μόνο για τους Έλληνες αλλά και σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο.

                                                            Επγός ε.α. ΒΛΑΧΟΓΙΑΝΝΗΣ ΣΕΒΑΣΤΟΣ
                                                                                    9η Σειρά ΣΤΥΑ