Ποίημα του συναδέλφου: Σμχου ε.α. Θεοδώρου Χριστόφορος της 23ης Σειράς ΣΤΥΑ που το εμπνεύστηκε στη μεγάλη διαδήλωση των στρατιωτικών της 11/10/2025, στην Παλαιά Βουλή.

Δόξα και Τιμή
Αυτό το μάτι δεν δακρύζει, στάζει νερό^.
για να ποτίζει αγώνες ολόκληρης ζωής,
αδικημένων στρατιωτικών δείχνει τη δόξα,
όπου, επί γης.

Το μάτι που δείχνει ένα δάκρυ,
είναι σας λέω, σημάδι των καιρών^.
κρύβει ασίγαστη οργή σαν λάμψει,
πολεμάει κι έχει μέλλον δεμένο με το παρελθόν.   

Δεν είναι δάκρυ αυτό που τρέχει,
είναι φωνή διαμαρτυρίας, πράξη ζωής
στην προχειρότητα μιας νέας τάξης
που σχεδίασαν αλόγιστα, έρμαια της σιωπής.

Ίσως δεν άνοιξαν βιβλία, να δουν τι γράψαν οι καιροί^.
δεν βίωσαν κάψα, βουή αεροπλάνου,
θάλασσας αλμύρα μέσ’ του πελάγου την ορμή,
δεν βάδισαν μέσα σε λάσπη, χιόνι και λιοπύρι, όπως οι φρουροί.

Σε ποιο σαλόνι, επαρμένος έπαιζες ζάρια
κι έκοψες την τράπουλα με μιας,
μας διέλυσες, μας έστειλες στα βράχια
με το νέο δόγμα που αποφάσισες για το στρατό, για εμάς.

Ν’ αλλάξεις τα δοκιμασμένα πρόσταξες με μία μονοκονδυλιά.
Όσοι δεν διδάχθηκαν Ελλάδα, είναι σε άμοιρη τροχιά.
Το δάκρυ αυτό ποτάμι θέλει να γενεί,
να πνίξει τη ντροπή και τα άδικο μαζί!