Γράφει ο Επγος ε.α Σεβαστός Βλαχογιάννης

Στις 28 Οκτωβρίου του 1940, η φασιστική Ιταλία του Μουσολίνι μας κήρυξε τον πόλεμο.
Προηγήθηκε ένα τελεσίγραφο προς τον τότε πρωθυπουργό της Ελλάδος, Ιωάννη Μεταξά, στις 3 το πρωί της 28^ης Οκτωβρίου 1940 στην πρωθυπουργική κατοικία στην Κηφισιά από τον Ιταλό πρεσβευτή Γκράτσι κι έτσι άρχισε ο ιταλοελληνικός πόλεμος της Αλβανίας.
«Όλον το έθνος ας εγερθεί σύσσωμον. Αγωνισθήτε δια την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά σας και τα ιεράς μας παραδόσεις. Νυν υπέρ πάντων ο αγών». Έτσι τελείωνε το Διάγγελμα του Πρωθυπουργού προς τον ελληνικό λαό, ενώ ο κόσμος ξυπνούσε από τις σειρήνες του πολέμου.
Τα όσα δραματικά και πρωτοφανή για τα διπλωματικά δεδομένα συνέβησαν τα ξημερώματα της ίδιας μέρας, σήμαναν την έναρξη του ελληνοϊταλικού πολέμου. Το τελεσίγραφο του Μουσολίνι δεν αποτελούσε κεραυνό εν αιθρία! Ήταν η κορύφωση μιας σειράς προκλήσεων που προηγήθηκαν της ιταλικής επίθεσης, με κορωνίδα τον τορπιλισμό της «ΕΛΛΗΣ» στο λιμάνι της Τήνου 15 Αυγούστου του 1940. Το τελεσίγραφο ήταν γεμάτο ανυπόστατους ισχυρισμούς. Ζητούσε από την Ελλάδα να αναγνωρίσει στην Ιταλία το δικαίωμα να καταλάβει δια των ενόπλων αυτής δυνάμεων ορισμένα στρατηγικά σημεία του ελληνικού εδάφους. Αξίωνε θρασύτατα από μια ουδέτερη χώρα να παραδώσει αμαχητί και χωρίς διαπραγματεύσεις πάτρια εδάφη.
Από την ώρα εκείνη η Ελλάδα βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση.
Οι Ιταλοί είχαν πολύ περισσότερες και καλύτερα οργανωμένες στρατιωτικές δυνάμεις από τις ελληνικές, ενώ την εποχή εκείνη οι Έλληνες δεν είχαν την κατάλληλη στρατιωτική προετοιμασία, για την αντιμετώπιση μιας οργανωμένης επίθεσης από μια μεγάλη χώρα, όπως η Ιταλία.
Ο ελληνικός στρατός από τον ανώτερο αξιωματικό μέχρι τον απλό στρατιώτη, αλλά και τον Έλληνα πολίτη στην αναμέτρηση αυτή, είχαν εκείνο που δεν είχαν οι φασίστες επιδρομείς. Είχαν το θάρρος, την ψυχή και την καρδιά σαν βασικό όπλο και κατάφεραν μέσα σε δύο μήνες, όχι μόνο να διώξουν τους Ιταλούς από τα σύνορά μας αλλά και να τους καταδιώξουν στο εσωτερικό της Αλβανίας, προσθέτοντας έτσι καινούργιες νίκες στις αναμετρήσεις με τους πανικόβλητους Ιταλούς στο άκουσμα του ελληνικού «ΑΕΡΑ»! 
Αμέτρητα τα ηρωικά κατορθώματα στο Αλβανικό Μέτωπο από τα στρατευμένα παιδιά του λαού μας. Αλλά και απεριόριστες οι ηρωικές πράξεις των απλών ανθρώπων της Ηπείρου και της Δυτικής Μακεδονίας που δεν μέτρησαν κόπους και θυσίες, κουβαλώντας τρόφιμα και πολεμοφόδια μέχρι την πρώτη γραμμή του μετώπου.
Ο απόηχος της νίκης του Αλβανικού Μετώπου δεν κράτησε πολύ για την πατρίδα μας και τον λαό μας. Στις 6 Απριλίου του 1941, βλέποντας ο Χίτλερ την αδυναμία της συμμάχου του Ιταλίας να καταλάβει την Ελλάδα, και αφού είχε καταλάβει τις γειτονικές με τη Γερμανία χώρες, κατέβηκε στα Βαλκάνια χτυπώντας τη Γιουγκοσλαβία, και στη συνέχεια την Ελλάδα.
Όπως ο Ιταλός γεύτηκε την ανδριανοσύνη, την παλικαριά και την αυτοθυσία του Έλληνα, έτσι τη γεύτηκε και ο γερμανικός στρατός στα ελληνικά σύνορα, στο εσωτερικό της χώρας και στην κατάληψη της Κρήτης.
Η γερμανική φασιστική στρατιωτική μηχανή, βοηθούμενη από τους συμμάχους της Ιταλούς και Βουλγάρους, ολοκλήρωσε την κατάληψη της πατρίδας μας στις 2 Ιουνίου του 1941.
Πολλοί μίλησαν και επαίνεσαν τον ηρωισμό του στρατού και του λαού της χώρας μας για την αντίσταση μιας μικρής χώρας, όπως η πατρίδα μας, ενάντια σε δύο μεγάλες χώρες, όπως η Ιταλία και η Γερμανία, που ήρθαν απρόσκλητες να μας υποτάξουν. Ξεχωρίζουν, τα λόγια του τότε πρωθυπουργού της Αγγλίας Τσώρτσιλ, που είπε: «Δεν πολεμούν οι Έλληνες σαν ήρωες, αλλά οι ήρωες σαν Έλληνες»!
Με τον ερχομό των κατακτητών στη χώρα μας, η επίσημη πολιτική και στρατιωτική ηγεσία μοιράστηκε. Άλλοι ανέβηκαν στην εξουσία για να εξυπηρετήσουν τους κατακτητές και άλλοι πήραν τον δρόμο για τη Μέση Ανατολή, κοντά στους συμμάχους Άγγλους και ένας σεβαστός αριθμός Ελλήνων αξιωματικών και στρατιωτών, πολέμησαν στη Μέση Ανατολή δίπλα στους συμμάχους.
Παρά το γεγονός ότι το 1941 στις πόλεις και ιδιαίτερα στην Αθήνα, ο αριθμός των νεκρών από πείνα, έφτασε τις 250 χιλιάδες, εν τούτοις ο περήφανος και αδούλωτος λαός μας βρήκε δύναμη να οργανώσει την εθνική μας Αντίσταση, με το όπλο στο χέρι, στο βουνό, στον κάμπο και στην πόλη, για το διώξιμο των κατακτητών.
Το τραγούδι: «Στ’άρματα, στ’άρματα, εμπρός στον αγώνα, για τη χιλιάκριβη τη λευτεριά» ακούστηκε σε όλες τις γωνιές της Ελλάδας μας.
Πολλά τα κατορθώματα των ανταρτικών δυνάμεων στην περίοδο της κατοχής με τους Γερμανούς κατακτητές και τους συμμάχους τους.
Το πόσο ζημιά και καθυστέρηση έκανε στα στρατιωτικά σχέδια του Χίτλερ η Εθνική Αντίσταση, όπως ήταν το γκρέμισμα της γέφυρας του Γοργοπόταμου, στις 25 Νοέμβρη του 1942, φαίνεται καθαρά από την απόφαση του Χίτλερ και των συνεργατών του να διατηρήσει 13 ολόκληρες μεραρχίες στη χώρα μας, που εάν δεν υπήρχε Αντίσταση του λαού μας, όπως ο ίδιος υπολόγιζε, θα τις διέθετε είτε στο Μέτωπο της Μέσης Ανατολής, είτε στο Ανατολικό Μέτωπο για την πραγμάτωση των κατακτητικών σχεδίων του.
Φρεσκάροντας τη μνήμη μας με εκείνα τα γεγονότα που έζησε η γενιά μας, καταλήγουμε στο συμπέρασμα, πως μόνο η ενότητα, η αγωνιστικότητα και η πίστη στην ειρήνη, βοηθούν έναν λαό να ζει ελεύθερος.
Με αισθήματα τιμής και ευγνωμοσύνης γυρίζουμε τη μνήμη μας στα 700.000 θύματα του «1940-45» της φασιστικής κατοχής της χώρας μας κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Γυρίζουμε τη μνήμη μας σε όσους έπεσαν ηρωικά στα πεδία των μαχών στα δοξασμένα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας, στα οχυρά της Μακεδονίας, της Κρήτης, του Αλαμέιν και της Μέσης Ανατολής.
-Δεν ξεχνάμε τους χιλιάδες εκτελεσμένους πατριώτες στα μπουντρούμια και στα κάτεργα του ναζισμού.
-Δεν ξεχνάμε τα εγκλήματα των Ναζί στην Κρήτη, στην Άρτα, στα Καλάβρυτα, στο Δίστομο, στο Χορτιάτη κ.ά.
-Δεν ξεχνάμε τα χιλιοτραγουδισμένα, το Χαϊδάρι και την Καισαριανή.
-Δεν ξεχνάμε την οικονομική εξαθλίωσή μας καθώς και το κατοχικό δάνειο των Γερμανών, που ακόμη μέχρι σήμερα δεν έχει πληρωθεί.
-Δεν ξεχνάμε και δεν πρέπει να ξεχάσουμε να αγωνιζόμαστε και να φωνάζουμε με όση δύναμη μας έχει απομείνει υπέρ της ειρήνης και κατά του πολέμου.

 «ΖΗΤΩ Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΑΣ ΠΑΤΡΙΔΑ, Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ»

Επγός ε.α. Βλαχογιάννης  Σεβαστός
 9η Σειρά ΣΤΥΑ